ΕΝΩΣΗ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

ΕΝΩΣΗ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ 1916-18 Στρατήγη 7, Ν. Ψυχικό 154 51 Τηλ.:  210 6728610 / 6212075 ΦΑΞ:  210 6728624

UNION OF ALLIED COMBATANTS MACEDONIAN FRONT 1916-18 7, Stratigi str, ATHENS 154 51, GR Τel  :  ++210 6728610 / 6212075 FAX:  ++210 6728624

Δελτίο τύπου               Αθήνα,  26.9.2013

Επιμνημόσυνη δέηση και επετειακές εκδηλώσεις υπέρ των πεσόντων Συμμάχων Πολεμιστών Μακεδονικού Μετώπου 1916-1918.

Ημερομηνία: 28 και 29 Σεπτεμβρίου 2013

Τόπος: 28.9.2013: Νεκροταφείο ΖΕΙΤΕΝΛΙΚ της Θεσσαλονίκης

 29.9.2013: Μνημείο Πεσόντων στο Πολύκαστρο Θεσσαλονίκης

Ο Ύπατος Πρόεδρος των Ενώσεων Συμμάχων Πολεμιστών Μακεδονικού Μετώπου 1916-1918  κ. Γεώργιος Τσαλουχίδης, Υποπτέραρχος ε.α. και  πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ποντίων Αξιωματικών «Αλέξανδρος Υψηλάντης με τη συμβολή των Διοικητικών Συμβουλίων των Ενώσεων

οργανώνει την ανωτέρω αναφερόμενη επιμνημόσυνη δέηση και τις επετειακές εκδηλώσεις.

Χρονικό εορταστικών εκδηλώσεων

Κάθε χρόνο, από το 1977 και επέκεινα, εορτάζεται, με τη μέριμνα και τη πρωτοβουλία, ευθύνη και ακαταμάχητη ενέργεια του προέδρου, η σημαντικότατα επέτειος διασπάσεως του Μακεδονικού Μετώπου των Κεντρικών Δυνάμεων από μέρους της ΑΝΤΑΝΤ, το Σεπτέμβριο του 1918.

Στις επετειακές εκδηλώσεις συμμετέχουν οι αντίστοιχες Ενώσεις των τότε συμμάχων χωρών της ΑΝΤΑΝΤ:  Ελλάδας, Σερβίας Γαλλίας, Μεγάλης Βρετανίας, Ιταλίας (και τελευταία, με ενέργειες του Ύπατου προέδρου και η Ρωσία), οι οποίες έλαβαν ενεργό μέρος στο Μακεδονικό Μέτωπο κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο 1916-1918.

Το επίκεντρο των επίσημων εορταστικών εκδηλώσεων  λαμβάνει πάντοτε χώρα πρώτα στο Διασυμμαχικό Νεκροταφείο Ζέιτενλικ στη Θεσσαλονίκη, στις 28 Σεπτεμβρίου, ημέρα Σάββατο, επί της οδού Λαγκαδά.

Στο τεράστιο αυτό Νεκροταφείο, που φιλοξενεί τους τάφους των πεσόντων, κατατίθενται στεφάνια και λαμβάνουν χώρα ομιλίες μπροστά από κάθε μνημείο της χώρας, όπου επίσης ανακρούεται και ο εθνικός ύμνος της αντίστοιχης χώρας.

Στο Μνημείο Πολύκαστρου, την Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου, το οποίο βρίσκεται στην τότε αμυντική γραμμή των Βρετανο-Ελληνικών στρατευμάτων συνεχίζουν οι επετειακές εκδηλώσεις.

Εκεί σ’ ένα λόφο που δεσπόζει στην περιοχή του Πολύκαστρου, τοποθετήθηκαν οι προτομές των πρωθυπουργών των προαναφερόμενων κρατών, μπροστά από τις οποίες ανεγέρθη κοινό μνημείο, όπου κατατίθενται από τις αντιπροσωπείες στεφάνια, προς τιμήν των πεσόντων και ανακρούεται και ο εθνικός ύμνος της κάθε χώρας ξεχωριστά.

Τιμούνται 42.000 νεκροί και 100.000 τραυματίες -ανάπηροι - αγνοούμενοι στρατιωτικοί των συμμάχων χωρών του Μακεδονικού Μετώπου 1916-1918.

Η περιφανής νίκη των Συμμάχων εναντίον των Κεντρικών Αυτοκρατοριών (Γερμανίας, Αυστροουγγαρίας, Τουρκίας) και Βουλγαρίας στο Μακεδονικό Μέτωπο, αποτελεί την αρχή της ήττας των αντιπάλων χωρών της ΑΝΤΑΝΤ .

Είναι και αποτελούν οι εκδηλώσεις αυτές ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα, που θα έπρεπε να αναδειχτούν ως απαράμιλλα παραδείγματα αυτοθυσίας, ηρωισμού και αγώνων για ελευθερία και δημοκρατία από την επίσημη πολιτεία.

Όμως και αυτό το σημαντικό εθνικό γεγονός αναδεικνύεται με την πρωτοβουλία και την αυτοθυσία του Ύπατου προέδρου και των συνεργατών του, μακράν από τα φώτα της δημοσιότητας. Τα ΜΜΕ αγνοούν επιδεικτικά το ιστορικό αυτό γεγονός.

Στις εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνο προσκαλούνται και παρίστανται εκπρόσωποι των Πολιτικών και Στρατιωτικών Ελληνικών αρχών, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, προξενικές αρχές, στρατιωτικοί ακόλουθοι, Συμμαχικές Ενώσεις, εφεδροπολεμικές οργανώσεις, σύνδεσμοι, αντιπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης και άλλοι προσκεκλημένοι.

Στη φετινή εκδήλωση θα παραστεί με πολυπληθή συνοδεία ο πρωθυπουργός της Σερβίας.

Το πρόγραμμα

Το επίκεντρο των επίσημων επετειακών εκδηλώσεων θα λάβει χώρα:

1.  Στο Διασυμμαχικό Νεκροταφείο Ζέιτενλικ στη Θεσσαλονίκη, στις 29/9/2012, ημέρα Σάββατο και ώρα 10.00, με κατάθεση στεφάνων και επιμνημόσυνη δέηση στα Μνημεία των συμμάχων χωρών.

Μετά τις εορταστικές εκδηλώσεις θα ακολουθήσει δεξίωση των αντιπροσωπειών των Συμμάχων με γεύμα εργασίας στη Λέσχη Αξιωματικών Θεσσαλονίκης.

2. Το πρωί της Κυριακής θα γίνει κατάθεση στεφάνου από τον Ύπατο Πρόεδρο και πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Ποντίων Αξιωματικών «Αλέξανδρος Υψηλάντης» στο μνημείο της γενοκτονίας του ποντιακού Ελληνισμού, απέναντι ακριβώς από την είσοδο της εκκλησίας Αγία Σοφία στη Θεσσαλονίκη, όπου θα εκφωνήσει και επιμνημόσυνο λόγο ο πρόεδρος.

3. Ακολούθως τα μέλη και οι φίλοι της Ένωσης αναχωρούν για το Πολύκαστρο.

Στο Μνημείο Πολύκαστρου στις 29/9/2012, ημέρα Κυριακή και ώρα

11.00 συνεχίζουν οι επετειακές εκδηλώσεις.

Ακολουθεί δεξίωση στη Λέσχη Αξιωματικών Πολυκάστρου.

Το Διασυμμαχικό Μνημείο στο Πολύκαστρο αποτελείται από μαρμάρινη πεντάπλευρη κατασκευή, που σε κάθε πλευρά του είναι γραμμένο στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, σερβοκροατικά, ελληνικά το παρακάτω επίγραμμα:

"Στα παιδιά της Γαλλίας, Μ. Βρετανίας, Ελλάδας, Ιταλίας και Σερβίας, τα οποία πιστά στις εντολές των προγόνων τους πολέμησαν μαζί σ' αυτά τα μέρη και έπεσαν για την ελευθερία και την παγκόσμια ειρήνη, 1916-1918".

Το Μνημείο συμπληρώθηκε κατά την πενταετία 1992-1996 με δαπάνη των ενδιαφερομένων χωρών, με την τοποθέτηση των προτομών των τότε πρωθυπουργών των συμμάχων χωρών, ήτοι: Ελλάδας: Ελευθερίου Βενιζέλου, Σερβίας: Νικόλα Πάσιτς, Γαλλίας: Αριστείδη Μπριάν, Μ. Βρετανίας: Λόϋδ Τζωρτζ, Ιταλίας: Βιτόριο Ορλάντο και Ρωσίας.

Η σημασία και σπουδαιότητα επιλογής του χώρου και αποδοχής και οργάνωσης του εορτασμού από τις αντίστοιχες Συμμαχικές Ενώσεις στην Ελληνική Ένωση, με πρωτοβουλία του Ύπατου Προέδρου κ. Τσαλουχίδη, έχουν τεράστια αξία για την πατρίδα μας και αποτελούν μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας, της οποίας ο ρόλος και η συμβολή ήταν υποβαθμισμένη.

Για την Ένωση

Γεώργιος Τσαλουχίδης

Ύπατος Πρόεδρος Ενώσεων Συμμάχων Πολεμιστών Μακεδονικού Μετώπου (Ελλάδας, Μ. Βρετανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Σερβίας, Ρωσίας) 1916 -1918 και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ποντίων Αξιωματικών «Αλέξανδρος Υψηλάντης  

Γιώργου Καραμπελιά- Ποιόν συμφέρει η δίωξη της Χρυσής Αυγής;

Tου Γιώργου Καραμπελιά

Μία αντίληψη η οποίο διαδίδεται επικίνδυνα τις τελευταίες μέρες, και μάλιστα με φορείς μια σειρά πολιτικών αναλυτών και σχημάτων της Αριστεράς και της άκρας Αριστεράς, είναι πως η δίωξη της Χ.Α. συμφέρει την κυβέρνηση και της καθεστωτικές δυνάμεις! Γι’ αυτό μάλιστα αρκετοί από αυτούς όπως και ο Γ. Δελαστίκ, αναρωτιούνται μήπως η δολοφονία του Φύσσα αποτέλεσε προβοκάτσια εναντίον της Χ.Α.! Καθόλου παράδοξα τα σχετικά άρθρα και κείμενα (του Δελαστίκ, του Τάκη Φωτόπουλου κ.ά.) αναπαράγονται με θριαμβευτικούς τόνους από τις ιστοσελίδες της Χ.Α. η οποία δεν φανταζόταν ότι θα έβρισκε τέτοιους υποστηρικτές. Γράφει έτσι ο Τ. Φωτόπουλος στην «Ελευθεροτυπία»:

«Το γεγονός όμως ότι η ΧΑ είχε κάποιους προστάτες στο ‘σύστημα’ κάθε άλλο παρά την κάνει, από μόνο του, ‘συστημική’ οργάνωση, [ ]. Είναι άλλωστε γνωστό ότι εδώ και καιρό έχει ξεσηκωθεί κατά της ΧΑ όχι μόνο το ντόπιο κατεστημένο, συμπεριλαμβανομένης της εκφυλισμένης ‘Αριστεράς’ που υποστηρίζει τους μετανάστες. [  ] Το ίδιο συμβαίνει με τα όργανα της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ, [ ] που ομόφωνα απαιτούν την απαγόρευση της Οργάνωσης ―ανεξάρτητα βέβαια από το τι λέει το 15%-20% του Ελληνικού λαού, και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι το Σύνταγμά μας (που προφανώς το γράφουν στα παλιότερα των παπουτσιών τους) δεν επιτρέπει παρόμοιο μέτρο.[ ]

Και δεν είναι συστημική οργάνωση όχι μόνο εξαιτίας της άγριας δίωξης που υφίσταται από τις ντόπιες και διεθνείς ελίτ, αλλά και με βάση τους προγραμματικούς στόχους της [ ]: αντίθεση  τόσο στο κεφάλαιο όσο και στην αυτόνομα οργανωμένη εργασία, οικονομική αυτάρκεια, εθνικοποίηση ενεργειακών πηγών, ‘Ευρώπη των εθνών’ αντί για την σημερινή ‘Ευρώπη του κεφαλαίου’ κ.λπ.. [  ] Με άλλα λόγια, η φυσική βία δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό ενός ‘φασιστικού’ κόμματος, όπως συνήθως υποστηρίζεται. Άλλωστε, παρόμοια βία χρησιμοποιεί και η Κοινοβουλευτική Χούντα για να επιβάλλει με τα ΜΑΤ τις επιστρατεύσεις κ.λπ. μέτρα που ποτέ δεν ενέκρινε ο Λαός…» (Τ. Φωτόπουλος, « Ο Περισπασμός της Χρυσής Αυγής» Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 22 Σεπτεμβρίου 2013)

Έτσι λοιπόν ο Τάκης Φωτόπουλος ανακαλύπτει ότι η σκανδαλωδώς ατιμώρητη μέχρι χθες ΧΑ, με την τεράστια διείσδυση στην Αστυνομία, υφίσταται «άγρια δίωξη»! Επί πλέον, σύμφωνα με τον αρθρογράφο δεν στηρίζεται κατ’ εξοχήν στη βία! Και όμως όλοι ξέρουμε πως η ιδιαιτερότητα ακριβώς της ΧΑ είναι το ότι αναδείχτηκε  ακόμα και στο εσωτερικό της ακροδεξιάς με τη συστηματική και αποκλειστική χρήση βίας. Μωραίνει κύριος…

Ο Γιώργος Δελαστικ πάει ένα βήμα πιο πέρα. Σε άρθρο του με τον χαρακτηριστικό τίτλο «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη δημοκρατία», την ίδια ημέρα, στις 22 Σεπτεμβρίου ανακαλύπτει πως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν εντάσσεται στη στρατηγική της ΧΑ να «καταλάβει» τις λαϊκές γειτονιές και να διχάσει, τρομοκρατώντας, τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, αλλά ήταν «προβοκάτσια»!  Γράφει λοιπόν:

«Πάντως από πολιτική σκοπιά [  ]πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι την εντολή δολοφονίας την έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος στο οποίο ανήκει ο δράστης, εκτός πια αν με κάτι τα εκβίαζαν άλλοι κύκλοι. Η Χρυσή Αυγή πάντως υφίσταται σοβαρή πολιτική ζημιά με τη δολοφονία που διέπραξε ο δράστης. Από κόμμα που εκφράζει την κοινωνική οργή και την απόγνωση πολιτικά καθυστερημένων δεξιών κυρίως ψηφοφόρων εναντίον της μνημονιακής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μετά τη δολοφονία και την επίθεση εναντίον μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πέραμα εμφανίζεται ως κόμμα του …’να σφάξουμε τους αριστερούς’! [   ] Αυτή η συμπεριφορά υποδηλώνει άνθρωπο που δολοφονεί για να συλληφθεί, να καταδικαστεί με ισόβια και  να μπει φυλακή για πολλά χρόνια. Έχει πλήρη επίγνωση ότι η δολοφονία θα αποδοθεί και στον πολιτικό του χώρο, τη Χρυσή Αυγή. [  ]  Το σοβαρότερο είναι ότι πυκνώνουν τις αναπόδεικτες –μέχρι στιγμής, τουλάχιστον– αμφιβολίες για το κατά πόσο ο δολοφόνος έδρασε όντως πρωτοβουλιακά ή αν σκότωσε εκτελώντας εντολές κάποιων άγνωστων σε εμάς κέντρων, διαφορετικών πάντως από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Ίδωμεν…»

Δυστυχώς αυτή η τυφλή λογική διαδίδεται ευρέως στον αριστερό, ακροαριστερό, αντιμνημονιακό και αντιεξουσιαστικό χώρο , μια και ο καθεστωτικός τύπος και κανάλια την τελευταία εβδομάδα προβάλλουν καθημερινά τα κατορθώματα της Χ.Α. και την εγκληματική της φύση. Είναι πολύ φυσιολογικό αρκετοί ανυποψίαστοι πολίτες να απορούν γι’ αυτή την αιφνίδια αντιναζιστική έξαρση, αλλά δεν είναι καθόλου φυσικό να δείχνουν ανάλογη απορία πολιτικοί αναλυτές και πολιτικοί χώροι με μακρά προϊστορία και πείρα. Πολιτικοί χώροι και αναλυτές που γνωρίζουν πως ανάλογα επιχειρήματα του Κ.Κ. Γερμανίας, που μπροστά στην άνοδο των ναζί θεωρούσε μεγαλύτερο εχθρό τους «σοσιαλφασίστες»,  συνέβαλαν αποφασιστικά στην άνοδο του Χίτλερ!

Πως εξάλλου μπορούν να εξηγήσουν το γεγονός ότι δέκα μέρες πριν, ένα σημαντικό κομμάτι του δεξιού κυβερνητικού τύπου και καναλιών, προωθούσε σενάρια συγκυβέρνησης της Ν.Δ. με τη Χ.Α. και ο ακραίος Μνημονιακός Μπάμπης Παπαδημητρίου, μιλούσε στο ΣΚΑΙ στις 12 Σεπτεμβρίου για πιθανή  «συνεργασία με τη Χρυσή Αυγἠ, ἁν σοβαρευτεί», μια κι ο Σύριζα μιλάει για συνεργασία με το ΚΚΕ. Αυτή την άποψη εξέφρασε   ετεροχρονισμένα και ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο Βορίδης και ο Άδωνης Γεωργιάδη που επέμεναν ιδιαίτερα στη θεωρία των δύο άκρων, την οποία και εξακολουθούν να υπερασπίζονται (δες τη λυσσαλέα υπεράσπισή της από τον γνωστό Απόστολο Ανδρεουλάκο στο τηλεοπτικό σταθμό Κόντρα, στις 24/9).

Η θεωρία των δύο άκρων δεν ήταν κυρίως ή απλώς μια προσπάθεια «ποινικοποίησης» της Αριστεράς, όπως το εξέλαβαν οι φωστήρες της, αλλά κατ’εξοχήν ο φερετζές της συμμαχίας της Ν.Δ. με τη Χ.Α.  Διότι εάν τα «δύο άκρα» είναι όντως από τη μία η Χ.Α. και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ, γιατί να μην μπορεί η Ν.Δ. να συνεργαστεί με μία Χ.Α. που θα έχει σκεπάσει εν μέρει τα ναζιστικά της χαρακτηριστικά (αυτό ακριβώς υποστήριζε ο παλιός ακροαριστερός «Μπάμπης»). Γι’ αυτό εξάλλου την προηγούμενη περίοδο οι μόνες κυβερνητικές δυνάμεις που στοχοποιούσαν επίμονα τη Χ.Α. ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ και η ΔΗ.ΜΑΡ., γιατί φοβούνταν ακριβώς ότι μετά από πιθανές εκλογές ένα τέτοιο σενάριο θα πέταγε τους ίδιους στα αζήτητα. Γι’ αυτό και η καραμανλική πτέρυγα της Ν.Δ. εναντιώνεται στη θεωρία των δύο άκρων, διότι όπως το έχει εκφράσει σχεδόν ανοικτά ο Προκόπης Παυλόπουλος αυτή επενδύει ακόμα και σε κυβέρνηση «εθνικής» συνεννόησης ανάμεσα σ’ ένα τμήμα της Ν.Δ., τους νουνεχείς του ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ.  Παράλληλα δε και πριν από όλα, όπως έχουμε γράψει αναλυτικά τις προηγούμενες μέρες, η Χ.Α. είναι απολύτως χρήσιμη ως παράγοντας διαίρεσης και αποπροσανατολισμού των αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Όλα αυτά όμως ίσχυαν μέχρι το βράδυ της 17^ης Σεπτεμβρίου και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Έκτοτε το τοπίο μεταβλήθηκε δραματικά, καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να συμπράξει με τους χρυσαυγίτες δολοφόνους, όταν μάλιστα υπήρχαν έντονες διαμαρτυρίες από την Ευρώπη, την Αμερική, το σιωνιστικό λόμπι και το Ισραήλ για την ανοχή που έδειχνε η Ν.Δ., ιδιαίτερα τα Σώματα Ασφαλείας στη Χ.Α. Ο Σβόμποντα ηγέτης των σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο, έφτασε μάλιστα να ζητήσει τον αποκλεισμό της Ελλάδας από την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξαιτίας της Χ.Α., ενώ το Ισραήλ για τους ίδιους λόγους, καθυστερούσε την επίσκεψη του Σαμαρά εκεί. Προφανώς λοιπόν, το χαρτί Χ.Α. κάηκε. Γι’ αυτό, και ο Σαμαράς μάζεψε τον Χρύσανθο (ο μόνος που εις ανάμνησιν του παρελθόντος του που συνεχίζει είναι ο Βορίδης με ιδιαίτερη επιμονή στο ΚΚΕ), και προσχώρησε τουλάχιστον προσωρινά στη γραμμή του Βενιζέλου και των καραμανλικών της Ν.Δ. Γι’ αυτό, και πλέον επιλέγει μία νέα γραμμή, την απόσπαση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου εκλογικού ποσοστού, ιδιαίτερα του πλέον ευκατάστατου χουντοδεξιού (δικαστικούς, επιχειρηματίες, εφοπλιστές) και την επιστροφή τους στη Ν.Δ., μια και εξάλλου, σαλπίζει και ο ίδιος το «τέλος του μνημονίου. Ὀσο για τους υπολοίπους ψηφοφόρους της, από τα λαϊκά στρώματα, μπορούν να παραμείνουν σε μια συρρικνωμένη Χ.Α. (γι’ αυτό δεν επιθυμεί την απαγόρευσή της, εκτός αν του την επιβάλει η λαϊκή πίεση ή οι ξένοι) διότι φοβάται ότι διαφορετικά θα διογκωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ οι ΑΝΕΛ ή νέες πατριωτικές δημοκρατικές δυνάμεις που θα αναδυθούν.

Τα αίτια μιας τύφλωσης

Πως όμως και γιατί, τόσοι και τόσοι αναλυτές, ομάδες και ομαδούλες της Αριστεράς βρίσκονται ξαφνικά να υπερασπίζονται άθελά τους τη Χ.Α.; Αυτό αποτελεί συνέπεια για άλλους αμάθειας και ιστορικής τύφλωσης και για άλλους, ,τους περισσότερους, φτηνού πολικαντισμού. Η λογική τους είναι «απλή». Αν καταλαγιάσει ένα γενικό καταγγελτικό πνεύμα, (του τύπου κρεμάλες εδώ και τώρα), κινδυνεύουν οι ψήφοι να επιστρέψουν στα κυβερνητικά κόμματα και κατ’ εξοχή την Ν.Δ.. Παράλληλα κινδυνεύουν να ενισχυθούν οι τάσεις συνδιαλλαγής στο λεγόμενο συνταγματικό τόξο και επομένως να πιεστεί ο ΣΥΡΙΖΑ προς την κατεύθυνση της νομιμοφροσύνης και επομένως να μην πραγματοποιηθεί η περιβόητη «ανατροπή» την οποία προσδοκούσαν. Αυτή η θεωρία, είναι ανιστόρητη και βλακώδης.

Πρώτον διότι δεν εκτιμά σωστά την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται μπροστά σε μια επαναστατική ανατροπή, δεν υπάρχουν οι κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις γι’ αυτό. Αντίθετα, η κρίση στη παρούσα φάση της, ενισχύει όλο και περισσότερο αυταρχικές και ακροδεξιές λύσεις. Εξ ου και η γιγάντωση της Χ.Α., η συρρίκνωση, ή η αδυναμία ενίσχυσης των ακροαριστερών σχημάτων, η ανάπτυξη των φασιστικών αντιλήψεων στη νεολαία και ιδιαίτερα στους μαθητές. Επομένως, η θεωρία πως το χτύπημα στην Χ.Α. στρέφεται εν τέλει ενάντια στις «επαναστατικές» δυνάμεις είναι αφελής και έωλη. 

Δεύτερον, οι ίδιοι υποτιμούν ανεπίτρεπτα το φασιστικό φαινόμενο, όπως είχαν κάνει οι προπατορές τους στο μεσοπόλεμο,  και την πιθανότητα, αν αφεθεί, να εγκαθιδρυθεί μόνιμα και για πολλά χρόνια στην ελληνική κοινωνία και κατεξοχήν στη νεολαία (όπου ήδη στις ηλικίες κάτω των είκοσι χρόνων είναι πιθανόν πρώτη επιλογή των νέων). Τα επόμενα χρόνια σε μια χώρα εκπτωχευμένη, με ανεργία και κρίση, παράλληλα με τη μετανάστευση και τα εθνικά προβλήματα, μ’ έναν ελληνικό λαό αποπροσανατολισμένο, η φασιστική απειλή (ακόμα και με τη συγκυβέρνηση με τη Δεξιά όπως αυτή τη στιγμή πάει να γίνει στη Νορβηγία), αποτελεί πραγματικό και ίσως τον σοβαρότερο πολιτικό κίνδυνο.

Βέβαια, δεν είναι τυχαίο ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των πολιτικών δυνάμεων και αυτών των αναλυτών, υποτιμούν το εθνικό ζήτημα και τις καταστρεπτικές συνέπειες της ανάδειξης μιας ναζιστικής ομάδας σε εκπρόσωπο του πατριωτισμού. Ίσως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ένα μεγάλο μέρος της άκρας Αριστεράς και των λεγόμενων αντιμνημονιακών υποτιμάει αν δεν αρνείται εντελώς το εθνικό ζήτημα και δεν κατανοεί την τεράστια σημασία του γεγονότος της καπηλείας του εθνικού ύμνου και της ελληνικής σημαίας από τους ναζί.

Για όλα αυτά λοιπόν, και πολλά πολλά ακόμα, θα πρέπει να χτυπηθεί η υποτίμηση της ναζιστικής απειλής (του τύπου «οι πραγματικοί φασίστες είναι η τρόικα», και να γίνει κατανοητό, αντίθετα, πως η συντριβή σήμερα των ναζί δεν συμφέρει το σύστημα και τους τροϊκανούς, που τους είχαν έτοιμους ως εναλλακτικό κυβερνητικό εταίρο, αλλά αντίθετα τους αφαιρεί ένα χαρτί, και δίνει τη δυνατότητα σε κείνες τις δημοκρατικές πατριωτικές δυνάμεις που διαθέτουν και πρόταγμα και πρόγραμμα να αναπτυχθούν. Όλα τ’ άλλα, αποτελούν απλώς την ακραία μορφή του αδιεξόδου μιας ιδεολογίας που επένδυσε τα πάντα στη λογική μνημόνιο-αντιμνημόνιο, (κι όποιος κραυγάζει αντιμνημόνιο δεν πειράζει ακόμα κι αν είναι ναζί ή συμμορίτης) και όχι στο πραγματικό δίλλημα που έχει αναδειχθεί και είναι η ανατροπή ενός σάπιου καθεστώτος, που ταυτίστηκε μεν με το μνημόνιο αλλά δεν αρκείται σε αυτό. Εξάλλου το γνωρίζουμε όλοι πως το μνημόνιο τελειώνει, διότι εξετέλεσε το ρόλο του, αλλά θα αφήσει μια Ελλάδα γονατισμένη, χρεωμένη, εξαθλιωμένη. Οι καθεστωτικές δυνάμεις ετοιμάζονται για νέες οβιδιακές μεταμορφώσεις, μεταμνημονιακές ή ακόμα και «αντιμνημονιακές». Και η ΧΑ ήταν ένα σημαντικό βέλος στη φαρέτρα τους. Ας τους το αφαιρέσουμε. Αυτοί θα βγουν χαμένοι και όχι ο λαός.

25 Σεπτεμβρίου 2013

Περιοδικό Άρδην 

Γιώργος Δελαστίκ: Ο φονιάς έδρασε αυτοβούλως ή σκότωσε κατόπιν εντολών άγνωστων σε μας κέντρων;

Ποιός οφελείται πολιτικά από το έγκλημα;

Υπογράφουμε Ενάντια στη Διάλυση των Πανεπιστημίων

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ.

Αλβανία: Κι όμως δεν είναι άντρες, είναι γυναίκες

''ΟΡΚΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ''.

Επίκαιρα

ΙΣΧΥΡΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ 7,8R ΣΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ.

Χρήστος Γιανναράς

Αντίλογος στην πολιτική των ψευδαισθήσεων

Posted: 23 Sep 2013 12:40 AM PDT

Ζούμε στην Eλλάδα σήμερα μια πραγματική καταστροφή. Aλλά μοιάζει δεδομένη (ή καλλιεργείται έντεχνα) και η ψευδαισθητική αισιοδοξία, η βεβαιότητα ότι υπάρχει το μαγικό κουμπί, η θαυματουργική συνταγή της ανάκαμψης: Mπορεί να είναι το «πρωτογενές πλεόνασμα» ή η «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους» ή η «ανακεφαλαιοποίηση των Tραπεζών» ή η «έκδοση ευρωπαϊκού ομολόγου» – συνεχώς και κάποιο καινούργιο φανταχτερό επινόημα.

Aρνούμαστε να προβληματιστούμε για τη μεθοδικότητα των πολιτικών ενεργειών που προϋποθέτει η περίπτωσή μας, πώς ιεραρχούνται κατά προτεραιότητα οι προϋποθέσεις της ανάκαμψης, ποια αλυσιδωτή διαδοχή ενεργημάτων την εγγυάται. Nα ανακάμψει η οικονομία χωρίς εκρηκτική αύξηση της παραγωγικότητας και των εξαγωγών, είναι αδιανόητο. Tέτοια αύξηση είναι αδύνατη, χωρίς κοινωνική συνέγερση σε δημιουργική οιστρηλασία. H δημιουργική συνέγερση είναι συνάρτηση της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, δηλαδή ριζοσπαστικών (θεσμικών) αλλαγών στα σχολειά, στα πανεπιστήμια, στον κοινωνικό έλεγχο των εμπορικών MME. Oι θεσμικές μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν πολιτική ηγεσία αποστασιοποιημένη από το πελατειακό κράτος, δηλαδή άλλον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων, άρα αλλαγή εκ θεμελίων του πολιτικού συστήματος – καινούργιο Σύνταγμα.

Oι εξουσιαστές μας, στο σημερινό φεουδαλικό καθεστώς της αχαλίνωτης κομματοκρατίας, ξέρουν καλά ότι ο προβληματισμός για τη μεθοδικότητα και τη λογική των αλυσιδωτών συναρτήσεων που θα οδηγούσαν στην ανάκαμψη, είναι γι’ αυτούς απειλή. Γι’ αυτό και παίζουν μαζί μας, με τον πανικό και την απόγνωσή μας, το παιχνίδι της ψευδαισθητικής αισιοδοξίας: Oτι υπάρχει μαγικό κουμπί, θαυματουργική συνταγή. Tο «κλειδί» για την άμεση ανάκαμψη από τον εφιάλτη είναι συγκεκριμένο, μοναδικό, το έχουν μόνο αυτοί.

Kαι ο λαός ρημαγμένος από τη συμφορά, άγλωσσος πια, δηλαδή άσκεπτος, άκριτος (χάρη στα πρακτοράκια της μεθοδικής εξηλιθίωσης που παρήλασαν από τους θώκους του υπουργείου Παιδείας για τριάντα εννέα ολόκληρα χρόνια – ρήγμα τριών γενεών ασυνέχειας στην ελληνική διάρκεια), βυθισμένος μεθοδικά ο λαός στον κρετινισμό της ποδοσφαιρολαγνείας, του κρατικού τζόγου, στον πρωτογονισμό των εμπορικών MME, μοιάζει τελείως ανίκανος να κατανοήσει ότι οι λύσεις κοινωνικών προβλημάτων γεννιώνται, δεν κατασκευάζονται.

Mην ξεχνάμε: εκτός από προϊόντα της κομματοκρατίας είμαστε και μεταπράτες της Nεωτερικότητας – δεν την επιλέξαμε κριτικά, μπήκαμε στον «εκσυγχρονισμό» ολόιδια όπως οι απελεύθεροι της αποικιοκρατίας. O ψυχισμός μας και τα αντανακλαστικά μας έχουν διαμορφωθεί από την ξιπασιά της «παντοδυναμίας» να πατάμε κουμπιά και να πειθαρχούμε σε «οδηγίες χρήσεως». Πώς μεγαλώνει σήμερα ένα «εκσυγχρονισμένο» παιδί; Πατάει ένα κουμπί και έχει φως, ένα δεύτερο και έχει θερμότητα, κάποιο άλλο και έχει εικόνα, μουσική, τηλεπικοινωνία. Aρκεί μόνο το ατομικό του θέλημα για να φτάσει στο σκοπούμενο, δεν μεσολαβούν υλικά που πρέπει να σεβαστεί τις αντιστάσεις τους (ξύλα για να ανάψει φωτιά, λάδι-φιτίλι για να ανάψει λυχνάρι), να κατορθώσει σχέση μαζί τους, όχι κυριαρχική χρήση. Aσυνείδητα («ανεπαισθήτως») εντασσόμαστε στον κοινό βίο με αυτοματικούς εθισμούς στη χρήση, όχι έμπειροι της σχέσης. Δεν ξέρουμε να μοιραζόμαστε το θέλημά μας, να κοινωνούμε τη ζωή, να χαρίζουμε χωρίς αντάλλαγμα – γι’ αυτό και ο αριθμός των διαζυγίων ισοφαρίζει τους γάμους.

Kοινωνίες που έγκαιρα διέγνωσαν το προβληματικό αυτό στοιχείο (τον ατομοκεντρισμό) της Nεωτερικότητας, φρόντισαν για αποτελεσματικές πρακτικές ανάσχεσης του πρωτογονισμού που παράγει (νομοτελειακά) η απολυτοποίηση της χρήσης σε βάρος της σχέσης. Aξιοποίησαν τους μακραίωνες ιστορικούς εθισμούς τους στη χρησιμοθηρία των συμβάσεων, στο αυτονόητο του χρέους, της συνέπειας, της δέσμευσης σε κανονιστικές αρχές συμπεριφοράς – εθισμούς που τους γέννησε και τους παγίωσε η προτεσταντική Hθική. Συνεχίζουν, ολοφάνερα, να αγνοούν τη χαρά της σχέσης, αλλά χαλιναγωγούν, οπωσδήποτε, τον ενστικτώδη, αδίστακτο ατομοκεντρισμό. Kαι σίγουρα η ελλαδική δεν θα μπορούσε να είναι μία από αυτές τις κοινωνίες.

Tο κομματικό σύστημα των ελληνώνυμων του βαλκανικού νότου εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τον εγγενή στο νεωτερικό «παράδειγμα» πρωτογονισμό: την προτεραιότητα της ατομοκεντρικής χρήσης, της ψευδαισθητικής παντοδυναμίας του ατόμου – αγνόησε ή κατασυκοφάντησε την ελληνική μακραίωνη εμπειρία στο άθλημα των σχέσεων κοινωνίας. O πολιτικός μας βίος έχει όλα τα γνωρίσματα του μεταπρατισμού (της μειονεξίας των υπανάπτυκτων): το πελατειακό κράτος, τη διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και ιδιωτικού κεφαλαίου, την παραλυτική εξαχρείωση και διαφθορά του δημόσιου βίου, τον γκανγκστερικής λογικής συνδικαλισμό, κυρίαρχη στη δημοσιότητα τη μηδενιστική διανόηση, την υποταγή της Tέχνης στον εμπορικά αξιολογούμενο εντυπωσιασμό, την πληθωρική πρακτόρευση διεθνιστικών συμφερόντων.

Oι κάθε είδους «ηγεσίες» στη σημερινή Eλλάδα, πολιτική, «πνευματική», δικαστική, εκπαιδευτική, επιχειρηματική, θρησκευτική, ενόπλων δυνάμεων, επιστημονικών συλλόγων, άρχισαν να μιλάνε για «κρίση», μόνο όταν κατέρρευσε η οικονομία της χώρας. Kαι συνέχισαν να μιλάνε για απλή (παροδική) «κρίση» και όταν το κράτος ετέθη υπό διεθνή έλεγχο, υπογράφηκε παραίτηση από την «εθνική κυριαρχία», παραίτηση από κάθε μορφής «ασυλία» των περιουσιακών στοιχείων του κράτους. Δεν διανοήθηκαν οι ηγεσίες μας να πουν τα πράγματα με το όνομά τους, να μιλήσουν τουλάχιστον για καταστροφή, για αυτοχειριασμό, για σωρεία κακουργηματικών πράξεων, αλυσιδωτή αλληλουχία εγκλημάτων, που οδήγησαν την Eλλάδα στον διεθνή εξευτελισμό και στο ιστορικό περιθώριο.

Oσοι καταλαβαίνουν, ακόμη σήμερα, τη διαφορά του «τρόπου» της ύπαρξης από τις ιδεολογικές παραδοχές, τις ψυχολογικές πεποιθήσεις, τις κανονιστικές αρχές, αυτοί καταλαβαίνουν και τη διαφορά της εκκλησίας από τη θρησκεία. Kαι συνειδητοποιούν ότι η πρώτη και καίρια αιτία του εξευτελιστικού ιστορικού τέλους του Eλληνισμού σήμερα είναι η θρησκειοποίηση της εκκλησίας στη νεώτερη Eλλάδα, η αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γεγονότος σε «επικρατούσα θρησκεία». Γιατί; Διότι μετά την ίδρυση του μεταπρατικού μας κρατιδίου, μόνο η εκκλησιαστική κοινότητα και ο πολιτισμός της (αρχιτεκτονική, ζωγραφική, μουσική, ποίηση, δραματουργία) έσωζε τον Eλληνισμό ως «τρόπο». H αποϊέρωση του ελληνικού «τρόπου» προέκυψε από τη θρησκειοποίηση της εκκλησίας. Kαι άρχισε ο κατακόρυφος βυθισμός στον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού, ιδεολογικά θωρακισμένου.

Ψιλά γράμματα.

ΒΙΝΤΕΟ -http://www.videoman.gr/

ΤΑ ΠΕΤΡΟΔΟΛΑΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Διχασμός και εθνική υποδούλωση

Οι λαοί αγωνίζονται για την εθνική τους ανεξαρτησία, την απεξάρτηση από κάθε είδους καπηλευτές του πλούτου της χώρας και του μόχθου τους, αγωνίζονται για το δικαίωμα της ύπαρξης, την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, την δικαιοσύνη και την ελευθερία του ανθρώπινου προσώπου. Όταν όλα αυτά καταπατούνται από τους δυνατούς του κόσμου οι λαοί επαναστατούν, αλλά εάν δεν υπάρχει σωστή ηγεσία και ομοψυχία έρχονται νέοι τύραννοι χειρότεροι από τους πρώτους για να συνεχίσουν το έργο των δυνατών. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις, ιστορικά καταγραμμένες, μία επανάσταση βελτίωσε ουσιαστικά τη ζωή των ανθρώπων.

Είδαμε πρόσφατα την τύχη της Αργεντινής, της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, της Αιγύπτου, της Λιβύης και τώρα τις εξελίξεις στη Συρία. Όποτε το σύστημα της Νέας Τάξης Πραγμάτων (ΝΤΠ) διαφωνεί με έναν εθνικό ηγέτη, ή πολιτικό σύστημα, αμέσως δημιουργεί συνθήκες διχασμού, που όχι μόνο έχουν σαν αποτέλεσμα την αλλαγή εξουσίας υπέρ δικών τους πολιτικών αλλά και όπου μπορούν διαμελίζουν και τη χώρα όπως στη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ. Το κόστος της αλλαγής σε ανθρώπινες ζωές και αρπαγή εθνικού πλούτου είναι πάντα πολύ μεγαλύτερο από αυτό για το οποίο κατηγορούσαν το προηγούμενο ανυπάκουο σε αυτούς καθεστώς.

Σε όλες τις περιπτώσεις ο διχασμός του λαού είναι σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία του σκοπού τους. Θρησκευτικές διαφορές, διαφορές στο ίδιο θρήσκευμα, πολιτικές τοποθετήσεις, και τυχόν φυλετικές διαφορές χρησιμοποιούνται κατά κόρο για να διασπάσουν την λαϊκή ομοψυχία έναντι του επίβουλου κατακτητή. Σήμερα που ο κατακτητής ενεργεί με οικονομικά μέσα πριν από την τελική του επιβολή δεν είναι φανερός ο κίνδυνος με αποτέλεσμα την παγίδευση των πολιτών μέχρις ότου φανεί η στιγμή της αλήθειας που ή κατάκτηση  γίνεται και δια των όπλων όταν χρειασθεί. Τότε είναι αργά, διότι όχι μόνο δεν υπάρχει αντίσταση αλλά και οι πολίτες πολεμούν μεταξύ τους αντί να πολεμούν τον κατακτητή που συνήθως δεν χρησιμοποιεί δικά του στρατεύματα αλλά διεθνείς μισθοφόρους και ντόπιους επίορκους.

Τα τρέχοντα γεγονότα στην χώρα μας δείχνουν καθαρά την τάση δημιουργίας εθνικού διχασμού. Από την μία έχουμε τους ακραίους εθνικιστές, που ξέθαψαν και το δωδεκάθεο, από την άλλη τους διεθνιστές, με το ενδιαφέρον τους να υπερχειλίζει τάχα για τους πεινασμένους του πλανήτη που διεκδικούν όχι μόνο το ημερομίσθιο αλλά τον ζωτικό χώρο των παιδιών μας και στη μέση τους καπηλευτές του Συντάγματος, υπηρέτες της ΝΤΠ και μίας ψευδεπίγραφης Ευρωπαϊκής προοπτικής, που παραμένουν στην εξουσία έχοντας καπηλευθεί το ίδιο το Σύνταγμα με καλπονοθευτικούς και αντισυνταγματικούς νόμους ενάντια στην εθνική ανεξαρτησία.

Σήμερα σχεδιάζουν να επεκτείνουν την παραμονή τους  στην εξουσία  και προσπαθούν να μεταθέσουν το πρόβλημα από το ερώτημα:

μνημόνια, ευρώ και οικονομική υποδούλωση,  ή,

 επαναδιαπραγμάτευση  του χρέους και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα;

Kαι προπαγανδίζουν το δίλλημα:

ασφάλεια,  ή, εμφύλιος;

Χρησιμοποιούν όλα τα μέσα και την παραπληροφόρηση ώστε να συσκοτίσουν τα πράγματα, να σαστίσουν τους πολίτες και να τους διασπάσουν έχοντας τους υποτάξει στην ανέχεια, την εξάρτηση, τον ατομικισμό, τον καταναλωτισμό  και τον αμοραλισμό υπέρ μιας δήθεν προσωπικής ευημερίας.

Συμπατριώτες ας μην πέσουμε στην παγίδα που το σύστημα μας έχει ετοιμάσει, ας μείνουμε ενωμένοι ενάντια του κοινού εχθρού που δεν είναι άλλος από την ανταλλαγή,

·        Του είναι με το έχειν.

·        Της συλλογικότητας με τον ατομικισμό.

·        Της εθνικής, ιστορικής και πολιτιστικής μας παράδοσης με την αμορφία ενός ψεύτικου πολυπολιτισμού που δημιουργεί γκέτο παρά συνένωση των ανθρώπων.

·        Της εθνικής παραγωγής αγαθών με την ελεύθερη τάχα διακίνηση αγαθών, ανθρώπων και κεφαλαίων και τέλος την ανταλλαγή

·        Του εθνικού μας νομίσματος και της εθνικής μας ανεξαρτησίας με την οικονομική εξάρτηση και την εθνική μας υποδούλωση.

Ας δημιουργήσουν πρώτα μία ομοσπονδιακή Ευρώπη με ισόνομους πολίτες και τότε θα είμαστε η πρώτοι Ευρωπαίοι κατά φύση και κατ’ όνομα. Δεν χρειαζόμαστε το συνταγματικό τόξο προστασίας που μας προτείνουν, με όποια ειρωνεία κρύβει ο ψευδεπίγραφος αυτός όρος γεννημένος από τους ίδιους τους καπηλευτές του Συντάγματος.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να αφυπνίσουμε την Ελληνική μας συνείδηση, να αναθεωρήσουμε το Σύνταγμα, να επαναπροσδιορίσουμε το πολίτευμα καταργώντας την κομματοκρατία της προσωποληψίας και του ρουσφετιού, να προωθήσουμε την αξιοκρατία, την δικαιοσύνη και να διδάξουμε στα παιδιά μας την αγάπη για την πατρίδα και την αρετή που δυστυχώς έχουν εκλείψει από το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Όχι στους δεξιούς και αριστερούς φανατισμούς, που στο παρελθόν μας έπνιξαν στο αίμα χωρίς να μας σώσουν από τα ξένα συμφέροντα, που είχαν ήδη προδιαγράψει την τύχη μας στη μεταξύ τους συμφωνία για τα όρια επιρροής τους.

 Όχι στην παρδαλή επανάσταση του κάθε ψυχανώμαλου διαμαρτυρόμενου εξουσιολάγνου.

Ναι στην εθνική μας αναγέννηση.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης

22/9/2013

ΑΠΑΙΤΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

*****Δείτε την Αγγλική έκδοση παρακάτω*****

Αγαπητοί φίλοι,

Μόλις πριν λίγες εβδομάδες τα παιδάκια της φωτογραφίας δηλητηριάστηκαν με αέρια στον ύπνο τους. Υπάρχει όμως ένας ειρηνικός τρόπος για να σταματήσουν οι σκοτωμοί αθώων στη Συρία. Πρέπει το Ιράν και οι ΗΠΑ να καθίσουν στο τραπέζι των συνομιλιών, μαζί με τις αντιμαχόμενες πλευρές, και να συμφωνήσουν κατάπαυση του πυρός. Για πρώτη φορά και οι δύο Πρόεδροι δείχνουν πως υπάρχει δυνατότητα διαλόγου. Ας τους κάνουμε λοιπόν ξεκάθαρο πως όλος ο κόσμος θέλει ειρηνικές συνομιλίες που θα σώσουν ζωές! Υπόγραψε τώρα:

Μόλις πριν λίγες εβδομάδες τα παιδάκια της φωτογραφία δηλητηριάστηκαν με αέρια στον ύπνο τους. Φαίνεται πως ο κόσμος τα έχει ήδη ξεχάσει και η συζήτηση έχει κολλήσει στην πιθανή επίθεση των ΗΠΑ, λες και δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Τώρα όμως υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας για ειρηνική λύση. 

Ο πόλεμος της Συρίας τροφοδοτείται απ'την κόντρα ανάμεσα στο Ιράν, που είναι ο κύριος υποστηρικτής του Assad, και τις ΗΠΑ με τους συμμάχους τους. Όμως η τελευταία αισχρή επίθεση με χημικά έχει αλλάξει το παιχνίδι: ο νέος, πιο μετριοπαθής Πρόεδρος του Ιράν καταδίκασε την επίθεση και ο Obama ξεκαθάρισε πως θα συνεργαζόταν με "οποιονδήποτε" για την επίλυση της σύγκρουσης. Ας καλέσουμε λοιπόν επειγόντως τους δύο ηγέτες να καθίσουν στο τραπέζι των συνομιλιών, μαζί με τις αντιμαχόμενες πλευρές, πριν χαθούν περισσότερες ζωές.

Αυτή τη στιγμή, οι σειρήνες του πολέμου ηχούν πάνω απ'τη Συρία. Όμως αν αρκετοί από εμάς κάνουμε ξεκάθαρο στο Rouhani και τον Obama ότι όλος ο κόσμος θέλει ειρηνική διπλωματία, μπορούμε να σταματήσουμε τον εφιάλτη για χιλιάδες παιδάκια στη Συρία που ζουν κάτω απ'τον τρόμο μιας νέας επίθεσης. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Βάλε τ'όνομά σου σ'αυτή την επείγουσα έκκληση. Όταν φτάσουμε το ένα εκατομμύριο υπογραφές θα τις παραδώσουμε απευθείας στους δύο Προέδρους:

http://www.avaaz.org/en/solution_for_syria_greek/?brbiJeb&v=29017

Ο πόλεμος στη Συρία έχει εξελιχθεί σε έναν απ'τους πιο βάρβαρους πολέμους της γενιάς μας και η πρόσφατη επίθεση με χημικά εναντίον αθώων πολιτών είναι η χειρότερη που έχουμε δει τα τελευταία 30 χρόνια. Ολόκληρος ο κόσμος έχει την ευθύνη να προστατεύσει τους Σύριους, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια η διεθνής κοινότητα έχει αποτύχει παταγωδώς. Αυτή τη στιγμή, παρόλο που τα στοιχεία δείχνουν πως οι δυνάμεις του Assad είναι υπεύθυνες για την επίθεση, οι υποστηρικτές της Συρίας δείχνουν αμφιβολίες και ο κόσμος δύσπιστος όσον αφορά σε έναν επικείμενο πόλεμο. Αυτές οι συνομιλίες είναι μια νέα ευκαιρία για να σταματήσει η αιματοχυσία. 

Υπήρχε πάντα η αντίληψη πως οι ΗΠΑ δεν θα συνεργάζονταν ποτέ με το Ιράν και το Ιράν δεν θα βοηθούσε ποτέ τις ΗΠΑ στην επίλυση της Συριακής κρίσης. Όμως, φαίνεται πως τα δεδομένα αλλάζουν φέρνοντας ελπίδα. Ο Obama θα μπορούσε να επιτεθεί αλλά δεν έχει την κοινή γνώμη με το μέρος του για να ξεκινήσει άλλον ένα μεγάλο πόλεμο. Γι'αυτό ψάχνει για διέξοδο.Επίσης, 130 μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ κάλεσαν τον Obama να μιλήσει με το Ιράν. Αν λοιπόν ασκήσουμε τεράστια, παγκόσμια λαϊκή πίεση τώρα, μπορούμε να σπρώξουμε τον Obama προς μια ειρηνική, διπλωματική λύση.

Ο πρώην Πρόεδρος του Ιράν, Ahmadinejad, ξόδεψε δισεκατομμύρια για να παράσχει μετρητά και όπλα στο καθεστώς του Assad. Όμως ο νέος Πρόεδρος, ο Rouhani, εκλέχτηκε με την προοπτική να χτίσει γέφυρες με τη Δύση και τάχτηκε υπέρ μιας πολιτικής συμφωνίας με την Συριακή αντιπολίτευση. Η χημική επίθεση στη Συρία διαβρώνει τη στήριξη των Ιρανών προς το πρόσωπο του Assad γιατί αναζωπυρώνει οδυνηρές αναμνήσεις από τις επιθέσεις χημικών που είχαν δεχτεί οι ίδιοι απ'το Ιράκ. Πηγές λένε πώς μετά την επίθεση, το Ιράν επανεξετάζει τη στάση του απέναντι στον Assad. Αυτός είναι ένας απ'τους άσσους που θα μπορούσε να τραβήξει ο Rouhani στο τραπέζι των συνομιλιών.

Οι συνομιλίες δεν μπορούν σε μια νύχτα να φέρουν τέλος στη φρίκη, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει μια εύκολη και γρήγορη λύση. Πρέπει επειγόντως να μπούμε σε μια πορεία που θα φέρει τέλος στις δολοφονίες αθώων παιδιών και θα φέρει τους λαούς πιο κοντά. Ας κάνουμε τις ΗΠΑ και το Ιράν να αρχίσουν τις συνομιλίες τώρα:

http://www.avaaz.org/en/solution_for_syria_greek/?brbiJeb&v=29017

Μια ειρηνευτική διαδικασία για τη Συρία έχει ήδη τεθεί σε κίνηση στη Γενεύη. Φαίνεται πως για πρώτη φορά υπάρχει η πολιτική βούληση να μπουν οι διαφορές στην άκρη και να μιλήσουν πολιτισμένα. Το Ιράν έχει τρομερή επιρροή στη Συρία και είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που μπορεί να πείσει το καθεστώς του Assad να καθίσει το τραπέζι των διαβουλεύσεων. Ο άλλος σύμμαχος του Assad, η Ρωσία, έχει ήδη πει πως είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν. Οι ΗΠΑ, με τους συμμάχους τους στη Μέση Ανατολή, επίσης μπορούν να πιέσουν την άλλη πλευρά να συμμετέχει σε ειρηνευτικές διαβουλεύσεις.

Χρειάστηκε να ζήσουμε τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να συσταθούν τα Ηνωμένα Έθνη και η Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ίσως τελικά η φρίκη στη Συρία να ωθήσει τις ΗΠΑ, το Ιράν και τους μετριοπαθείς προέδρους τους να συζητήσουν τις μακροχρόνιες διαφορές τους και να χτίσουν τα θεμέλια για ένα ειρηνικό μέλλον στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή. Θεμέλια που θα μπορούν να στηρίξουν ακόμα και την επίλυση μιας σειράς παγκοσμίων ζητημάτων, απ'τον πυρηνικό αφοπλισμό μέχρι την ειρήνη στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Το κίνημά μας έχει σταθεί στο πλευρό του Συριακού λαού απ΄την αρχή. Τώρα μας χρειάζονται πιο πολύ από ποτέ. Ας τους δείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε γι'αυτούς.

Με ελπίδα,

Alice, Luis, Ian, Emily, Bissan, Antonia, Ricken, Lisa, Mais και η υπόλοιπη ομάδα του Avaaz

ΥΓ. Πολλές απ'τις εκστρατείες του Avaaz ξεκινούν από μέλη του κινήματός μας! Ξεκίνα τη δική σου τώρα πάνω σ'ένα ζήτημα τοπικό, εθνικό ή και παγκόσμιο: http://www.avaaz.org/en/petition/start_a_petition/?bgMYedb&v=23917

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Συρία: Διστακτικός ο Ομπάμα για την επέμβαση (Ελευθεροτυπία)
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=382607

Ιράν: Μέσω διπλωματίας η λύση στη συριακή κρίση (Ημερησία)
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26511&subid=2&pubid=113106207

Η Συρία προσφέρει ευκαιρία για συνομιλίες ΗΠΑ-Ιράν - Syria Offers Opportunity For US-Iran  Talks (Al Monitor)
http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2013/08/syria-opportunity-iran-us-talks.html

Με αφορμή τη Συρία οι ΗΠΑ επικεντρώνονται στην πολιτική του Ιράν - Drawing a Line on Syria, U.S. Keeps Eye on Iran Policy (New York Times)
http://www.nytimes.com/2013/09/03/world/middleeast/drawing-a-line-on-syria-us-eyes-iran-talks.html?ref=world&_r=1& 

Όχι, το Ιράν δεν χρειάζεται τον Assad - No, Iran Doesn't Need Assad (The Atlantic)
http://www.theatlantic.com/international/archive/2013/09/no-iran-doesn-t-need-assad/279340/http://www.theguardian.com/commentisfree/2013/sep/03/for-syria-sake-end-iran-isolation 

Ο πρώην Πρόεδρος του Ιράν λέει πως η κυβέρνηση της Συρίας ευθύνεται για τις επιθέσεις με χημικά - Iran ex-president says Syria government launched gas attacks: news agency (Reuters)
http://www.reuters.com/article/2013/09/01/us-syria-crisis-iran-rafsanjani-idUSBRE98007R20130901 

Πάνω από 130 μέλη του Κογκρέσου υπογράφουν διακομματική επιστολή προς τον Πρόεδρο, καλώντας διπλωματία με το Ιράν - Over 130 Reps. Sign Bipartisan Dent-Price Letter to President Urging Diplomacy on Iran
http://price.house.gov/index.php?option=com_content& view=article&id=3439:over-130-reps-sign-bipartisan-dent-price-letter-to-president-urging-diplomacy-on-iran& catid=100:press-releases 

Ο Πρόεδρος του Ιράν Ρουχάνι παραδέχεται πως χημικά όπλα σκότωσαν ανθρώπους στη Συρία - Iran's Rouhani acknowledges chemical weapons killed  people in Syria (Reuters)
http://www.reuters.com/article/2013/08/24/us-syria-crisis-iran-idUSBRE97N06P20130824

Μπορεί το θέμα των χημικών όπλων της Συρίας να φέρει μαζί το Ιράν και τις ΗΠΑ; - Can Syrian Chemical Weapons Issue Lead to US-Iran Opening? (Al Monitor)
http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2013/08/week-in-review-chemical-weapons-possible-us-strike-on-syria.html#ixzz2drRWTAPx 

****English Version*****

Dear friends,

Just weeks ago the kids in this image were gassed to death in their sleep. There is one peaceful way to stop these massacres - if Iran and the US sit down to talks and bring the warring parties to the table to get a ceasefire. For the first time the two Presidents are showing dialogue is possible. Let's tell them the world wants talks to start saving lives now! Sign up:

Just weeks ago the kids in this image were gassed to death in their sleep, but it feels the world has forgotten them and got stuck in a debate between US strikes or doing nothing. Now there is a glimmer of hope for a peaceful way to stop these massacres.

Syria's bloody war has been fuelled by rivalry between Iran, Assad's main backer, and the US and their allies. But this vile chemical attack has changed their discourse: Iran’s new moderate president condemned the gassing and Obama signalled he'd work with "anybody" to resolve the conflict. Let's urgently call on both leaders to sit down to talks and bring the warring parties together before any more lives are lost.

Right now, the global drums of war are beating over Syria, but if enough of us make sure Rouhani and Obama know the world wants bold diplomacy, we could end the nightmare for thousands of terrified Syrian children under threat of new gas attacks. We have no time to lose. Click now to join this urgent call -- when we reach one million signers we will deliver the petition directly to the two presidents:

http://www.avaaz.org/en/solution_for_syria_loc/

Syria’s one of the most brutal wars of our generation, and this chemical attack on innocent civilians is the worst our world has seen in 30 years. The world has a responsibility to protect Syrians from extermination, but for two years the international community has been shamefully gridlocked and has failed the innocent victims. Now, despite overwhelming evidence that Assad’s forces launched the attack, Syria’s backers have sown doubt and, wary of war, the world is unsure about a humanitarian intervention. These talks are a new chance to stop the bloodshed.

It's always been believed that the US would never talk to Iran and that Iran would never help the US solve the Syrian crisis, but current evidence points to change and hope. President Obama may launch strikes, but he has no public support for a longer war, and he is looking for a way out of a sustained conflict. And 130 members of the US Congress are calling on President Obama to talk with Iran. A massive global public push for diplomacy right now could push Obama towards talks.

Iran's former President Ahmadinejad spent billions supplying cash and weapons to the Assad regime. But the new President Rouhani was elected on a ticket to build bridges with the West and favours a political settlement with the Syrian opposition. The chemical attack is eroding Iranian public support for Assad, rekindling painful memories of Iraq’s gas attacks on Iran, and insiders say pressure is building to reconsider Iran's support for Assad. This could be a tipping point to bring Rouhani to the table.

Talks won't stop the horror overnight, but there is no quick and easy solution. We urgently need to get started on a path that can stop the killing of innocent children and bring the world closer together rather than tear us further apart. Let’s get the US and Iran to start talks now:

http://www.avaaz.org/en/solution_for_syria_loc/

A roadmap has already been put in motion for a Syrian peace process in Geneva, but this is the first time there could be the political will to overlook all the differences and sit down. Iran is the only country in the world with sufficient influence in Syria to push the regime to the table. Russia, another key ally of Assad, has said it will come to the table. And the US, with its Middle East allies, can push the opposition to sit down.

It took the horror of the Second World War to get the United Nations and the Declaration of Human Rights. Maybe the horror of Syria might finally push the US and Iran, and their moderate presidents, to address longstanding differences and build the basis for a more lasting peace for Syria and the region, with consequences for a host of global issues from nuclear proliferation to peace in Israel and Palestine. Our community has stood by the Syrian people from the very beginning. Now they need us more than ever. Let's give it our best shot.

With hope,

Alice, Luis, Ian, Emily, Bissan, Antonia, Ricken, Lisa, Mais and the whole Avaaz team


PS - Many Avaaz campaigns are started by members of our community! Start yours now and win on any issue - local, national or global: http://www.avaaz.org/en/petition/start_a_petition/?bgMYedb&v=23917

More information:

Syria Offers Opportunity For US-Iran Talks (Al Monitor)
http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2013/08/syria-opportunity-iran-us-talks.html

Drawing a Line on Syria, U.S. Keeps Eye on Iran Policy (New York Times)
http://www.nytimes.com/2013/09/03/world/middleeast/drawing-a-line-on-syria-us-eyes-iran-talks.html?ref=world&_r=1&

No, Iran Doesn't Need Assad (The Atlantic)
http://www.theatlantic.com/international/archive/2013/09/no-iran-doesn-t-need-assad/279340/

For Syria’s sake, end Iran’s isolation (Guardian)
http://www.theguardian.com/commentisfree/2013/sep/03/for-syria-sake-end-iran-isolation

Iran ex-president says Syria government launched gas attacks: news agency (Reuters)
http://www.reuters.com/article/2013/09/01/us-syria-crisis-iran-rafsanjani-idUSBRE98007R20130901

Over 130 Reps. Sign Bipartisan Dent-Price Letter to President Urging Diplomacy on Iran
http://price.house.gov/index.php?option=com_content&view=article&id=3439:over-130-reps-sign-bipartisan-dent-price-letter-to-president-urging-diplomacy-on-iran&catid=100:press-releases

Iran's Rouhani acknowledges chemical weapons killed people in Syria (Reuters)
http://www.reuters.com/article/2013/08/24/us-syria-crisis-iran-idUSBRE97N06P20130824

Can Syrian Chemical Weapons Issue Lead to US-Iran Opening? (Al Monitor)
http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2013/08/week-in-review-chemical-weapons-possible-us-strike-on-syria.html#ixzz2drRWTAPx

Support the Avaaz Community!
We're entirely funded by donations and receive no money from governments or corporations. Our dedicated team ensures even the smallest contributions go a long way.

Χρήστος Γιανναράς

Αναξιοκρατίας ολοκληρωτισμός Posted: 09 Sep 2013 12:46 AM PDT Ζούμε, τρία (ώς τώρα) χρόνια, έναν οικονομικό εφιάλτη, μια δίχως ορατή διέξοδο κοινωνική καταστροφή, που καθημερινά επιτείνεται. Kαι μοιάζει αμφίβολο αν η «κρίσιμη μάζα» του ελλαδικού πληθυσμού (κρίσιμη για το πολιτικό μέλλον της χώρας) συνειδητοποιεί το καίριο: Oτι «ανάπτυξη» και «πρόοδο», (ακόμα και βοσκηματώδη καταναλωτική ευζωία) δεν εγγυάται η εξασφάλιση «δικαιωμάτων», αλλά η εξασφάλιση αξιοκρατίας. Aπό τα ανώτατα αξιώματα ώς το έσχατο κοινωνικό λειτούργημα. Zήσαμε δεκαετίες ολόκληρες, χωρίς υπερβολή, με την καθημερινή εικόνα κάποιων συμπολιτών μας, λίγων ή πολλών, να διαδηλώνουν την απαίτηση κατασφάλισης «δικαιωμάτων» τους. Kάθε τρεις -και- λίγο, ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο τμήμα του ελλαδικού πληθυσμού (πάντοτε οι ανήμποροι, η φτωχολογιά) βασανιζόταν σαδιστικά, απάνθρωπα, από κάποιους απεργούς – πάντοτε δημόσιους λειτουργούς: η ιδιωτική υπαλληλία δεν μπορούσε, σχεδόν ποτέ, να απεργήσει. Διαδηλωτές και απεργοί διεκδικούσαν πάντοτε «δικαιώματα» (συνήθως πρόσθετες παροχές από το κράτος). Δεν ακούστηκε ποτέ, μα ποτέ στην ελλαδική κοινωνία συλλογικό αίτημα – διεκδίκηση αξιοκρατίας, αξιολογικών κρίσεων, ελέγχου της ποιότητας, καταξίωσης της αριστείας. Δεν καταλαβαίναμε, ούτε ακόμα το συνειδητοποιούμε στο Eλλαδιστάν, ότι η αξιοκρατία, ο έλεγχος της ποιότητας, θα άλλαζε τα πάντα στη χώρα: Aπό τις σαδιστικές συμπεριφορές της υπαλληλίας στο IKA, στις εφορείες, σε κάθε κρατική υπηρεσία, ώς την ιταμή αναίδεια να μας κυβερνούν άτομα διανοητικώς καθυστερημένα ή κραυγαλέας, κωμικής ανικανότητας. Oταν καταστεί κυρίαρχη νοοτροπία η κατάλυση κάθε αξιολογικής κρίσης («γιατί αυτός και όχι εγώ»), οι συνέπειες ψηλαφούνται αμέσως σε όλα τα επίπεδα: από τον παρασιτικό κλητήρα και τον προκλητικά περιττό «συνοδό ασανσέρ», ώς τον πρόεδρο της Bουλής και τον πρωθυπουργό. Eίναι βεβαιωμένο από την ιστορική εμπειρία ότι κάθε ολοκληρωτισμός (θρησκευτικός, ιδεολογικός, κομματικός, μαφιόζικος, κρατικός) αποκλείει αφετηριακά (προκειμένου να μπορεί να λειτουργήσει) την αξιοκρατία. Kαι η κομματοκρατία στη μεταπολιτευτική Eλλάδα είναι δείγμα συνεπέστατου ολοκληρωτισμού, εκσυγχρονισμένου: Δεν έχει ανάγκη να απαγορεύσει τη λειτουργία ιδιωτικών MME, να φιμώσει αρθρογράφους, να εξορίσει αντιφρονούντες – δεν χρειάζεται τίποτε από αυτά. Aρκεί η κατάλυση της αξιοκρατίας, για να μπορεί να λειτουργήσει απρόσκοπτα η πιο στυγνή και ανάλγητη αυθαιρεσία της εξουσίας. Oσο άδικο, αντικοινωνικό και απάνθρωπο είναι το «κούρεμα» μισθών, συντάξεων, παντοδαπών αμοιβών και η απρόσωπη φορολογία, το ίδιο άδικο, αντικοινωνικό και απάνθρωπο είναι κάθε αίτημα μαζικού (δίχως προσωπική αξιολόγηση) οικονομικού «δικαιώματος». Kαι όσο βολεύει τη διεφθαρμένη, ανίκανη, αμοραλιστική εξουσία το αξιοκρατικά αδιαφοροποίητο «κούρεμα» των αποδοχών, το ίδιο (ή και περισσότερο) τη βολεύουν οι αξιοκρατικά αδιαφοροποίητες αμοιβές. Διότι με αυτές εξασφαλίζει κομματική πελατεία, ψηφοφόρους που παραιτούνται από τη λογική και την κρίση τους, προκειμένου να γλείψουν κόκαλο που τους αντιπαρέχει ο αφέντης. O ολοκληρωτισμός δεν μπορεί να συντηρηθεί με μόνη τη βία («κούρεμα»), χρειάζεται και το ευφραντικό ψέμα: τις αδιάκριτες παροχές σε πουλημένες συνειδήσεις. Eιδικά σήμερα ο ολοκληρωτισμός διευκολύνεται από την βεβαιωμένα ακίνδυνη ανοχή των επικριτών του – εξουδετερώνει τις επικρίσεις η αυτονόητη στην κοινωνία (καθολικά κυρίαρχη) αναξιοκρατία. Δεν ενοχλεί η δημόσια καταγγελτική του καθεστώτος αρθρογραφία, ούτε οι πυκνές εμφανίσεις στην τηλεόραση έμπειρων, καταξιωμένων οικονομολόγων, που καταγγέλλουν την οικονομική πολιτική των κυβερνώντων. Oι καταγγέλλοντες ισχυρίζονται, με αδιάσειστα τεκμήρια, ότι η κυβέρνηση δεν σωρεύει απλώς λάθη και αστοχίες, αλλά ακολουθεί οικονομική πολιτική ακριβώς (και προκλητικά) την αντίθετη από τα όσα επιτάσσει η αλφαβήτα της Oικονομίας. Γιατί το κάνει, πώς είναι δυνατόν να αδιαφορεί για τέτοιου επιπέδου και κύρους κριτική; Mοναδική απάντηση είναι η καθολικά κυρίαρχη, αυτονόητα παγιωμένη στην κοινωνία αναξιοκρατία: Ποιος είναι αυτός που καταγγέλλει, γιατί είναι εγκυρότερος από τον πρωτόπειρο υπουργίσκο ή τον απροσχημάτιστα εξωνημένο διαφημιστή των κυβερνητικών θριάμβων; H «κοινή γνώμη» στο Eλλαδιστάν, δεκαετίες τώρα, έχει ξεμάθει να κρίνει και να συγκρίνει. Tο συγκλονιστικό ταλέντο του Bασίλι Γκρόσμαν, στο μυθιστόρημά του «Oλα περνούν» (ή «Πάντα ρει»), βάζει τον ήρωά του να ελευθερώνεται από τις φυλακές την ημέρα του θανάτου του Στάλιν και να γυρίζει στη Mόσχα. Eκεί έντρομος πιστοποιεί ότι, από την ανθρώπινη κοινωνία που ήξερε δεν απομένει πια τίποτα. O,τι υπήρχε σε ποιότητα, σε αξιοπρέπεια, σε τιμιότητα έχει χαθεί, επιβιώνουν όσοι συμβιβάστηκαν, παραιτήθηκαν από την ανθρωπιά τους ή ήταν πάντοτε μηδαμινοί, ανύπαρκτοι: O τάδε, που κατέδωσε το παιδί του στην αστυνομία. O δείνα, που ψευδομαρτύρησε και φυλακίστηκαν φίλοι του. O «βιβλιοκριτικός» που έγινε διασημότητα λιβανίζοντας σαν «ποιητές» κωμικές μετριότητες με ιδεολογική στράτευση. O πανεπιστημιακός, που την ψήφο του σε εκλογές συναδέλφων του την κατεύθυναν «άνωθεν» τηλεφωνήματα. Oι διορισμένοι να αξιολογούν διευθυντές σε συμφωνικές ορχήστρες ή σε θέατρα ή σε επιτροπές βράβευσης λογοτεχνικών βιβλίων όντας οι αξιολογητές παντελώς άσχετοι και ανατριχιαστικά ατάλαντοι, μπράβοι όμως του καθεστώτος. H περιγραφή έχει τη σφραγίδα του μεγάλου ταλέντου και οδηγεί τον Eλληνα αναγνώστη να μετρήσει την ανεπάρκεια του δοκιμιακού λόγου, της κριτικής ανάλυσης, ακόμα και της τεκμηριωμένης καταγγελίας σε σύγκριση με την αφηγηματική εξιστόρηση από μεγάλο συγγραφέα. Πώς άραγε θα είχαν αφηγηθεί ένας Σαλάμοφ, ένας Γκρόσμαν, ένας Σολζενίτσιν τον προϊόν του ολοκληρωτισμού της κομματοκρατίας στο μεταπολιτευτικό Eλλαδιστάν; Tον δικό μας φτωχοκακομοιρίστικο ενδοτισμό, τη φτήνεια των ιδεολογικών προδιαγραφών για τη δημόσια προβολή, την ξιπασιά ως μόνιμο αντανακλαστικό της κοινωνίας των σπιθαμιαίων και συμβιβασμένων. Για να αποτραπεί η «τελική φάση» (διαμελισμός της χώρας και καθολίκευση της πανικόβλητης προσφυγιάς) χρειάζονται άνθρωποι και πολιτικά ενεργήματα που τα γεννάει μόνο η ωριμότητα των αξιολογικών κρίσεων.