Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης
Το 65% του εκλογικού σώματος, που έλαβε μέρος στην εκλογική διαδικασία της Κυριακής, δεν έδωσε σε κανένα κόμμα εντολή διακυβέρνησης. Η σύνθεση της παρούσας βουλής, εξάλλου, είναι αδύνατον να παραγάγει βιώσιμο συνδυασμό εξουσίας, είτε φιλομνημονιακό είτε αντιμνημονιακό.
Η προκύρηξη νέων εκλογών είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν πρόκειται να παραγάγει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία ενός κόμματος, ούτε κάν θα μεταβάλει ουσιωδώς τους συσχετισμούς προς την κατεύθυνση της δυνατότητας σχηματισμού ισχυρής κυβέρνησης.
Η λύση επομένως πρέπει να προκύψει εδώ και τώρα. Μύριοι κίνδυνοι, και όχι μόνον κοινωνικοί και οικονομικοί, αλλά και γεωπολιτικοί, απειλούν την χώρα. Η παρατεταμένη ακυβερνησία θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, εσωτερικές και εξωτερικές.
Μετά τις τρεις διερευνητικές εντολές, το Σύνταγμα προβλέπει αυτοδύναμη προεδρική πρωτοβουλία (την λεγόμενη τέταρτη εντολή) πριν την απόπειρα σχηματισμού εκλογικής κυβέρνησης με οικουμενική διακομματική αποδοχή (πέμπτη εντολή) και την ύστατη λύση του διορισμού υπηρεσιακής εκλογικής κυβέρνησης υπό τον έναν εκ των τριών προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων (έκτη εντολή).
Σε εκείνη την φάση, η μόνη περίπτωση να σχηματισθεί κυβέρνηση κοινά αποδεκτή από ευρύ (ή έστω επαρκές κοινοβουλευτικά) φάσμα πολιτικών δυνάμεων είναι να διορισθεί ως πρωθυπουργός εξωκοινοβουλευτική προσωπικότητα που δεν έχει εκτεθεί ούτε υπέρ ούτε κατά του μνημονίου. Μόνον μία τέτοια προσωπικότητα θα γίνει αποδεκτή από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων αλλά και από τους Ευρωπαίους εταίρους (και πιστωτές) μας. Προεκλογικά σε άρθρο μου (Το ψευδοδίλημμα των εκλογών) εξήγησα την θέση μου ότι τόσο η άκριτα φιλομνημονιακή όσο και η ακραία αντιμνημονιακή στάση είναι λανθασμένες και ότι η λύση βρίσκεται σε μία σοβαρή, τεκμηριωμένη και υπεύθυνη αναδιαπραγμάτευση που θα συνοδεύεται από ριζικές διοικητικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις και δραστικές περικοπές δαπανών, και ταυτόχρονη ανακούφιση της κοινωνίας και της αγοράς από την άγρια, άδικη και αναπτυξιοκτόνα φορολογία.
Μία παρόμοια κυβέρνηση, που θα αποτελείται από εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα εγνωσμένου κύρους και επιστημονικής επάρκειας, θα λάβει εντολή διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους από τις εκλεγμένες πολιτικές δυνάμεις να προχωρήσει άμεσα στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Θα διεξαγάγει μία σοβαρή διαπραγμάτευση με την Ευρώπη με σκοπό την αλλαγή φιλοσοφίας του μνημονίου προς την αναπτυξιακή κατεύθυνση. Θα καταρτίσει πρόγραμμα οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας. Και στην συνέχεια θα διεξαγάγει εκλογές, στις οποίες θα εμφανισθούν ασφαλώς νέα πολιτικά σχήματα, που θα ανανεώσουν το πολιτικό σκηνικό.
Αυτή είναι η τελευταία ελπίδα της Δημοκρατίας.
