Σταύρου Βιτάλη, Όχι στην ΕΕ των τοκογλύφων.

Αθήνα, 25 Απριλίου 2013.

Όχι στην ΕΕ των τοκογλύφων.
Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Τα δύο τρίτα των Ευρωπαίων πολιτών, περίπου 350 εκατομμύρια δηλαδή, είπαν «όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση των τοκογλύφων», σε πρόσφατη δημοσκόπηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων (ECFR).

Σύμφωνα μάλιστα με την ποιοτική ανάλυση των ευρημάτων της δημοσκόπησης, σε συντριπτικό ποσοστό οι ερωτηθέντες πολίτες, αποκήρυξαν κυρίως το τραπεζικό σύστημα, δηλαδή τις τοκογλυφικές πρακτικές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αλλά και των άλλων ιδιωτικών εθνικών/πολυεθνικών τραπεζών οι οποίες κατοικοεδρεύουν στην Ευρώπη.
Αυτή η εξέλιξη, δεν είναι τίποτε καινούργιο για τον υπογράφοντα. Ήδη από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, σε σχετική με την πορεία της ΕΕ ημερίδα, και με αντικείμενο το «βάθεμα ή το πλάτεμα της Ένωσης», κατατέθηκε η παρακάτω τοποθέτηση, η οποία και δημοσιεύθηκε. Την παραθέτουμε, για να υπενθυμίσουμε ταυτόχρονα σε όσους «κομίζουν γλαύκαν εις Αθήνας», πως αυτή η καταστροφική για τους Λαούς πορεία της ΕΕ, έχει προβλεφθεί εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια. Αφιερωμένο λοιπόν στους κάθε λογής «Επιμηθείς», το παρακάτω κείμενο:


Ε.Ε.: ΤΟ ΚΛΑΜΠ ...ΤΩΝ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΩΝ MANAGERS Ζητείται ηγεσία…
Σε πλήρη αντιδιαστολή με το μοντέλο του melting pot, που προσδιορίζεται - έστω θεωρητικά - με την αποδοχή και αξιοποίηση της διαφορετικότητας πάνω σε ένα νέο μοντέλο κοινωνίας, η ιστορική κληρονομιά της Ευρώπης, είναι μια λογική ουσιαστικά «διαχωρισμών». Τόσο κατ’ αρχήν με τους «βάρβαρους γείτονες» όσο και στη συνέχεια με το «σκοταδιστικό Ισλάμ».

Αυτή η κυρίαρχη λογική που επικράτησε για αιώνες ολάκερους, κόστισε τελικά στην Ευρώπη, δύο  παγκόσμιους πολέμους και το πέρασμα της παγκόσμιας ηγεμονίας εκείθεν του Ατλαντικού. Δίνοντας παράλληλα τον μόνιμο χαρακτήρα στην όποια παραγωγή πολιτικής, την βεβαιότητα ότι, η Ευρώπη μετά ειδικά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι σήμερα λειτουργεί αντανακλαστικά, στις επιλογές των Η.Π.Α.

Η γιγάντωση του «γερμανικού φαινομένου» στα τέλη του 18ου αιώνα, δημιούργησε και τις προϋποθέσεις για την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι περιπέτειες της Ευρωπαϊκής κοινωνίας ολοκληρώνονται με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε και η πρωτοκαθεδρία περνά στα χέρια των Αγγλοσαξόνων, και στη συνέχεια στις Η.Π.Α. Σήμερα ο γερμανικός οικονομικός γίγαντας, ξαναμπαίνει δυναμικά στην διεθνή σκακιέρα. Ελλείψει όμως στρατιωτικού μηχανισμού, αδυνατεί - ακόμη τουλάχιστον - να αντιμετωπίσει, τις υποβόσκουσες συγκρούσεις που βυσσοδομούν στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, τον παραδοσιακό της δηλαδή χώρο επιρροής. Έτσι στην ουσία, σύρεται σε διαφόρου τύπου συμμαχίες με την Γαλλία στην προσπάθεια αναβίωσης του παλιού της εθνικού ονείρου. Παράλληλα η Γερμανία σήμερα, έχει στρέψει την προσοχή της προς τις νέες και υπό ένταξη χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, γυρνώντας στην ουσία την πλάτη, στον ευρωπαϊκό Νότο, που ακόμη «ψάχνει τον ρόλο του» στην Ε.Ε. Η Γαλλία «αφήνει ήσυχη» την Γερμανία στις ανατολικοευρωπαϊκές επιλογές της και εν πολλοίς τις στηρίζει, κρατώντας για τον εαυτό της τον ρόλο της ατμομηχανής της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας». Παράλληλα, χωρίς τις παραδοσιακές της χώρες επιρροής της Αφρικής η Γαλλία, στέκεται ουσιαστικά αμήχανη μπροστά στις εξελίξεις που την προσπερνούν διαρκώς, αναποφάσιστη για το τι θα προτείνει τελικά στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης Πραγμάτων, για το μέλλον της Ευρώπης.

Έτσι, η Ε.Ε. στην ουσία, προς το παρόν, παραμένει ένας μηχανισμός«συναρμολογημένος» από «εξαρτήματα - τεχνοκράτες» κάθε λογής, που κατοικοεδρεύουν με παχυλότατους μισθούς στις Βρυξέλες. Ενώ την ίδια ώρα, το σκηνικό της ιδιότυπης αυτής αμηχανίας συμπληρώνεται από ένα Ευρωκοινοβούλιο, που καμία, ούτε καν τυπική σχέση έχει, με τις παραδοσιακές έννοιες ενός νομοθετικού σώματος, στο πλαίσιο φυσικά της διάκρισης - λειτουργίας των εξουσιών και παραγωγής νομοθετικού έργου.

Η αντιπαραγωγική αυτή αμηχανία της Ε.Ε., μετατράπηκε εύκολα σε «εγκληματική», τις όποιες φορές τέθηκε απέναντι σε φοβερά διλήμματα τα οποία προέκυψαν πρόσφατα, με τους βομβαρδισμούς στη Σερβία και του Ιράκ. Συρόμενες πίσω από τον Βορειοαμερικανικό τυχοδιωκτισμό, οι χώρες της Ε.Ε., με πρώτη την Μεγάλη Βρετανία και στη συνέχεια τη Γερμανία, πρωταγωνίστησαν στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Ενώ αμέσως μετά, συμμετείχαν στο χειρότερο έγκλημα που διέπραξε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο η Διεθνής Κοινότητα: Στον βομβαρδισμό αθώων πολιτών,νοσοκομείων, ακόμη και τηλεοπτικών σταθμών. Εξοπλίζοντας παράλληλα «για ανθρωπιστικούς λόγους» τον U.C.K. και τους μισθοφόρους εγκληματίες του, υπόλογους στο κοινό ποινικό δίκαιο.

Με διαχειριστές ένα κλαμπ μιας τεχνοκρατικής ελίτ η Ε.Ε., δεν θα μπορούσε φυσικά να κάνει τίποτε περισσότερο, από αυτό που έκανε στο ζήτημα της Γιουγκοσλαβίας. Ούτε φυσικά προμηνύει - στο ορατό μέλλον τουλάχιστον - κανενός άλλου τύπου ουσιαστική επιλογή στα μεγάλα διεθνή ζητήματα, όσο παραμένει δορυφόρος των made in U.S.A. αποφάσεων. Ίσως όπως λέει σαρκαστικά και ο Noam Chomsky «οι Ευρωπαίοι είναι εκπαιδευμένοι να σφαγιάζουν ο ένας τον άλλον και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν». Μια πραγματικότητα που απεικονίζεται και στο φάσμα των κυρίαρχων και σε ουσιαστική αντιδιαστολή τάσεων που υφίστανται σήμερα στην Ε.Ε., όπου Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, ερίζουν για το μοντέλο της ενιαίας Ευρώπης, πάντα σύμφωνα με τα δικά τους εθνικά συμφέροντα:

Αγγλικό μοντέλο: Κυρίαρχος ρόλος του έθνους κράτους, και διατήρηση στο διακρατικό, διακυβερνητικό μοντέλο, με έμφαση μόνο στην ενιαία αγορά. Το μοντέλο αυτό δεν κρύβει καθόλου φυσικά την συνέχιση της πρωτοκαθεδρίας των Η.Π.Α. στο οικονομικό πεδίο και του ΝΑΤΟ στο στρατιωτικό.

Γαλλικό μοντέλο: Χαλαρή ομοσπονδοποίηση της Ε.Ε., με τον πρώτο λόγο στις κυβερνήσεις των εθνικών κρατών. Το σημερινό εν πολλοίς μοντέλο της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, που «βολεύει» την διατήρηση της Γαλλίας ως σημαντικού παράγοντα στις εξελίξεις.

Γερμανικό μοντέλο: Η γνωστή φεντεραλιστική προσέγγιση που προέρχεται κυρίως από Γερμανούς διανοούμενους και η οποία με την σειρά της, δεν κρύβει την ηγεμονική διάθεση της γερμανικής πολιτικής παρουσίας. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, τα έθνη - κράτη μετατρέπονται σε Νομαρχίες και όλες οι εξουσίες μεταβιβάζονται στην κεντρική ευρωπαϊκή κυβέρνηση.

Το πιο πιθανό πάντως είναι - δεδομένης της άρνησης των εθνικών κυβερνήσεων να...αυτοκαταργηθούν, την αντίθεσης Γαλλίας και Αγγλίας να υπαγάγουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο κάτω από μια ευρωπαϊκή ομπρέλα - να συνεχιστεί το ...μετέωρο βήμα της σημερινής Ευρώπης. Έως ίσως ότου, στην θέση των σημερινών διαχειριστών των δημοκρατιών της αγοράς βρεθούν φωτισμένες πολιτικές ηγεσίες, που να επαναπροσδιορίσουν την πολιτική οντότητας της Ε.Ε. Όσον αφορά το μεγάλο όραμα των Γερμανών για μια Ευρώπη με Σύνταγμα, Κυβέρνηση και σημαία, όπως αυτό εκφράστηκε από τον Γερμανό καγκελάριο Σρέντερ ως συνέχεια του «σχεδίου Κολ», δεν φαίνεται προς το παρόν να έχει ορατό μέλλον.

Ούτως η άλλως, το ζητούμενο αν θα προκύψει, ακόμη και μέσα από μια φεντεραλιστική Ευρώπη, ένα κίνημα παραγωγής αξιών εναντίον της λογικής των πολυεθνικών και των δημοκρατιών της αγοράς, παραμένει τεράστιο ερωτηματικό.

Η σημερινή Ευρώπη των πολιτών πάντως, είναι ανύπαρκτη. Ο ρόλος των λαών των κρατών - μελών στην διαδικασία παραγωγής πολιτικής είναι μηδενικός, μια που το μεν Συμβούλιο Υπουργών συνεδριάζει κεκλεισμένων των θυρών, η δε Ευρωπαϊκή Επιτροπή προστατεύεται από το «τεκμήριο της ανευθυνότητας» για τις αποφάσεις της. Όσο για το Ευρωκοινοβούλιο, παραμένει ένα γνωμοδοτικό κλαμπ υψηλά αμειβομένων - και εν πολλοίς χωρίς λόγο - Ευρωβουλευτών.

Τα μεγάλα ζητήματα της παγκόσμιας κοινότητας, η κατάρρευση πανανθρώπινων αξιών, η συγκέντρωση κεφαλαίου από τις πολυεθνικές, τη αποσάθρωση των αγροτών, το περιβάλλον και το διευρυνόμενο άνοιγμα της ψαλίδας φτωχών - πλουσίων, παραμένουν αναπάντητα στην προοπτική και της Ε.Ε. Την ίδια ώρα, η αυταρχικοποίηση των μηχανισμών με συμφωνίες τύπου Σένκεν, η δημιουργία του στρατιωτικοαστυνομικού συστήματος του Ευρωστρατού, η ένταξη της Ε.Ε. στο σύστημα παρακολούθησης των πολιτών μέσω του Έσελον, καταδεικνύουν ότι, τίποτε θετικό για τις κοινωνίες των πολιτών δεν αναμένεται από την Ευρώπη, είτε Αγγλικού, είτε Γαλλικού, είτε Γερμανικού τύπου.
Αυτά γράφτηκαν και ειπώθηκαν, πριν 15 χρόνια. Αφτιά δεν υπήρχαν τότε, να τα ακούσουν. Ίσως είναι ώρα ο άμεσος ενδιαφερόμενος, ο Λαός, να ακούσει επιτέλους τη φωνή μας, τη φωνή του Πατριωτικού Μετώπου και της λύσης των προβλημάτων του, οι οποίες βρίσκονται στο πέρασμα των εξουσιών στα χέρια του, μέσα από τις διαδικασίες της Άμεσης Δημοκρατίας.

Το Πατριωτικό Μέτωπο, είναι εδώ, παραμένει σταθερό στις θέσεις του που καθημερινά δικαιώνονται, και περιμένει από τον Έλληνα Πολίτη να καταλάβει, πως η λύση δεν είναι στους αριστεροδέξιους «σωτήρες» της συμφοράς, αλλά στα χέρια του:

ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
pametopo@gmail.com


«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης


Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442
www.allilegion.gr
allilegion@gmail.com

Χ. Γιανναράς-Υπάρχει κρυμμένη ποιότητα

Υπάρχει κρυμμένη ποιότητα Posted: 21 Apr 2013 11:46 PM PDT Ολον αυτό τον τελευταίο καιρό, με την παιδαριώδη (φτηνή – «φτηνιάρικη») κυβερνητική αναβλητικότητα ως δήθεν «αντίσταση» στην απόλυση των «επίορκων» υπαλλήλων του κράτους, η σκέψη κάποιων μνημόνων πολιτών πρέπει να ανέτρεξε στον Στέφανο Mάνο. Eίναι τώρα οπωσδήποτε δύο, ίσως και τρία χρόνια, που ο Mάνος κραύγαζε την κατεπείγουσα ανάγκη «να περικόψουμε το μέγεθος του κράτους». Δεν έλεγε του «πελατειακού» κράτους, αλλά δεν υπάρχει και άλλο στην Eλλάδα. Zητούσε το αυτονόητο: Nα απολυθούν οι τεκμηριωμένα ανίκανοι, φυγόπονοι ή περιττοί, που τους υπολόγιζε (ρεαλιστικότατα) σε αριθμό πολλαπλάσιο των σημερινών εκβιαστικών απαιτήσεων της «Tρόικας». Eίναι η αναγκαία προϋπόθεση για να στηθεί κράτος λειτουργικό, υπηρετικό κοινωνικής ανάπτυξης. H πρόταση Mάνου διέφερε από την απαίτηση του αλλοδαπού «Διευθυντηρίου» και ως προς τον στόχο (απέβλεπε στην επανίδρυση του κράτους, όχι απλώς στην εξοικονόμηση χρημάτων) και ως προς την κοινωνική έγνοια για όσους θα απολύονταν. Πρότεινε, η απόλυση της πελατείας των κομμάτων από τις κρατικές υπηρεσίες να γίνει σε δύο φάσεις: «Yποχρεωτική αργία για τρία χρόνια με αποδοχές ίσες με το 70% των τακτικών αποδοχών. Στη διάρκεια της τριετίας ο υπάλληλος θα μπορεί να εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα ή να αναλάβει οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα ή να επιμορφωθεί με τη συνδρομή του κράτους». O Στέφανος Mάνος είναι ο μοναδικός Eλληνας πολιτικός που είχε πάντοτε συγκεκριμένη, ρεαλιστική πρόταση για την οικονομία της χώρας, τη διοίκηση και τα δημόσια έργα. Kαι πίστευε στις προτάσεις του με το πάθος της καθαρής ανιδιοτέλειας – ο μόνος που έβαζε την πολιτική του πρόταση πάνω από οποιαδήποτε κομματική σκοπιμότητα. Γι’ αυτό και δεν τον άντεξε κανένα κόμμα «εξουσίας», δηλαδή κόμμα συγκροτημένο με προϋπόθεση τη συνάρτηση εξουσίας και πελατειακού κράτους. Tον απέλυσε από τη N.Δ. ο Kαραμανλής ο βραχύτατος και του παραχώρησε εκλογική συνεργασία ο ολίγιστος των Παπανδρέου για να τον εξουδετερώσει όπως οι πυροτεχνουργοί μια βόμβα. Aν είχε παραμείνει σε ένα από τα δύο κόμματα, αν κάποιος από τους σπιθαμιαίους εκεί διαδοχικά «αρχηγούς» είχε αντιληφθεί και αξιοποιήσει το επιτελικό του ταλέντο, είναι μάλλον σίγουρο ότι σήμερα δεν θα είχαμε στη χώρα αλλοδαπό «Διευθυντήριο» –κομαντατούρ κατοχικών δυνάμεων– ούτε θα είχαμε υπογράψει γκανγκστερικών εκβιασμών «Mνημόνια». Eφτιαξε δύο φορές δικό του κόμμα ο Στέφανος Mάνος. Kαι ο λαός δεν του έδωσε ούτε τις ψήφους για να μπει στη Bουλή. Συμβαίνει κάποτε το λαϊκό αισθητήριο να εμφανίζεται ανορθολογικό αλλά σοφό. Eίναι διαφορετικό χάρισμα να είσαι το Nο 1 και διαφορετικό το να είσαι ένα πολύτιμο, ασυναγώνιστο Nο 2. Tα θέματα διπλωματίας, πολιτισμού, παιδείας, το να εμπνεύσει όραμα κοινωνικό, συνείδηση επικαιρικής, γόνιμης ετερότητας για δυναμική μετοχή του Eλληνα στο σημερινό ιστορικό γίγνεσθαι, δεν ήταν μέσα στα ταλέντα του Mάνου – τον περιστοίχισε και μια «διανόηση» κατάφωρης παθογένειας. Aλλά σε ό,τι αφορά την οικονομία, την κρατική οργάνωση, την ανάπτυξη της χώρας, άλλον ισάξιο δεν μοιάζει να διαθέτουμε. Γιατί όμως αυτή η μελαγχολική αναδρομή στην περίπτωση του Στέφανου Mάνου και στη χαμένη ευκαιρία της αξιοποίησής του; Διότι στον σημερινό πνιγμό του αδιεξόδου, στην τέλεια χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος, στην ολοκληρωτική ανελπιστία, έχει τεράστια σημασία να ξέρουμε ότι η ελλαδική κοινωνία σώζει ακόμα ανθρώπινη ποιότητα, πολύτιμη, δυνάμεις ικανές να πρωτοπορήσουν σε μια «ειρηνική επανάσταση» ανάκαμψης, σε ανανεωτική έκρηξη δημιουργίας. Δεν εξαντλείται το κοινωνικό μας αποθεματικό σε Πάνους Παναγιωτόπουλους, Λυκουρέντζους, Aρβανιτόπουλους, Στυλιανίδηδες, δεν τελειώνει η πολιτική στην ανεπάρκεια Σαμαρά, στον δικολαβικό αμοραλισμό Bενιζέλου, στο κομφούζιο Tσίπρα, στις παιδαριωδίες Kαμμένου. O Mάνος είναι δοκιμασμένο εχέγγυο για τη διαχείριση της οικονομίας, της διοίκησης, των δημόσιων έργων. Mέγα κεφάλαιο για μια ενδεχόμενη απόπειρα ανάπλασης των διοικητικών μηχανισμών της χώρας είναι και ο σημερινός Γενικός Eπιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. Στον ένα μόλις μήνα της υπηρεσιακής διακυβέρνησης Πικραμμένου αποτέλεσε απίστευτην έκπληξη η διαχείριση της Eθνικής Aμυνας: δόθηκαν λύσεις σε προβλήματα που χρόνιζαν για δεκαετίες. Δεν είναι πολλά τα χρόνια από τη λήξη της θητείας ιδιοφυών ταλαντούχων στη διπλωματία, προσωπικοτήτων που γνώρισαν τη γενική αναγνώριση στον στίβο των διεθνών σχέσεων και ουδέποτε υπουργοποιήθηκαν στην Eλλάδα. Yπάρχουν εκπληκτικών ικανοτήτων επιχειρηματίες, που οι κορυφαίοι της ναυτιλίας και της πλοιοκτησίας σε όλη την υφήλιο στέκονται μπροστά τους με σεβασμό και δέος, αλλά η πατρίδα τους παγερά τούς αγνοεί. Tα παραδείγματα είναι ατελείωτα και δεν πρέπει να φθαρούν με επώνυμη αναφορά. Nα ξέρουμε όμως ότι οι άνθρωποι με εξέχουσα ποιότητα έχουν τη σοφία να παραμένουν διακριτικά στη σκιά, είναι νόμος που διέπει τα ανθρώπινα: η ποιότητα πάντοτε να κρύβεται. Ωστόσο η σεμνότητα των αληθινά ταλαντούχων δεν σημαίνει και άρνηση να διακονήσουν την πατρίδα, αν οι ανάγκες το απαιτήσουν. Aρκεί να είναι εξασφαλισμένη με εγγυήσεις η ζωτική προϋπόθεση: Oχι συμφυρμός, ούτε καν η ελάχιστη συνύπαρξη με τους ψυχασθενείς της κομματικής ιδιοτέλειας, τον υπόκοσμο της λαμογιάς, της ίντριγκας, της εξουσιολαγνείας, την κόπρο του ηδονοθηρικού κρετινισμού, της συμπλεγματικής μετριότητας. H Eλλάδα έχει ένα και κατεπείγον πρόβλημα: Nα απαλλαγεί από το σημερινό αποτυχημένο, κραυγαλέα ανίκανο, ψυχικά άρρωστο, σε μεγάλο ποσοστό διεφθαρμένο και ανήθικο πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται τις τύχες της. H απελευθέρωση του κοινωνικού σώματος από αυτή τη λοιμική είναι πάγκοινο αίτημα, στις δημοσκοπήσεις εκφράζεται με ποσοστά που έχουν φτάσει και στο 92%. Aλλά δεν υπάρχει ο τρόπος, το «πώς» της απαλλαγής. Oι ίδιοι οι σπιθαμιαίοι τύραννοι του λαϊκού σώματος έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι: Φτιάχνουν στα μέτρα τους τα Συντάγματα, μόνοι τους τα αναθεωρούν – κλέβουν σαν κοινοί λωποδύτες το κρατικό ταμείο και ψηφίζουν νόμο (ναι, ο κ. Σαμαράς και η τρικομματική του κυβέρνηση) που απαλλάσσει από κάθε ενοχή τους μεσάζοντες στην κλοπή τραπεζίτες. Tο πώς θα απαλλαγούμε από τους ουτιδανούς (αλλά βασανιστές μας) δεν μπορεί να είναι συνταγή, ιδεολογική ή ηθικολογική ρετσέτα. Kάποιοι ελπίζουν στις συγκυρίες, άλλοι σε ανιδιοτελές παρατόλμημα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Tο σιγουρότερο είναι ότι η λύση θα «γεννηθεί» (οργανικά, αβίαστα), όταν το 92% απελπιστεί με σοβαρότητα και συνέπεια. Aρκεί τότε να στραφεί στην κρυμμένη ποιότητα.

Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Αθήνα, 17 Απριλίου 2013

Σιχαθήκαμε.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Από τους καιρούς της «μεταπολίτευσης» και τις πικρές θύμησές της, ανασύρω την παραπάνω λέξη. Από ένα ποίημα του Βολφ Μπίρμαν που μελοποίησε ο Μικρούτσικος και τραγουδούσαμε τότε με πάθος.

Τότε που για μια ακόμη φορά στην ιστορία του δύσμοιρου τούτου τόπου, ως επαναστατημένοι νεολαίοι, πιστέψαμε πως θα αλλάξουμε τον κόσμο, θα φτιάξουμε την χώρα αυτή μοιράζοντας δίκαια το ψωμί, ανακτώντας την κλεμμένη αξιοπρέπειά μας.

Ήλθαν μετά οι Καραμανλήδες, οι Παπανδρέηδες, οι  Μητσοτάκηδες, οι Σημίτηδες και τώρα οι Σαμαράδες, για να μετατρέψουν το όνειρο σε εφιάλτη, γεμίζοντας με την ανοχή του «μαστρωπού Λαού» τις ζωές μας, με σαπουνόφουσκες, διαφθορά και λύματα.

Από την άλλη πλευρά, μια «αριστερά» που βολεύτηκε σε επιχειρήσεις, σε «Σπίτια του Λαού», σε χρηματοδοτήσεις από διεθνείς τοκογλύφους σαν τον Σόρος. Διεκδίκησε το μερίδιό της από την πίτα του ασήμαντου, συνδιαχειρίστηκε την κρίση, με εργαλείο την ίδια πάντα κρατικομαφιόζικη κληρονομιά των προσκυνημένων μαυροκορδατοκωλέτηδων, που ρήμαξαν τον τόπο μας και το Λαό μας.

Έτσι, «έμεινε το όνειρο ορφανό, νικητές και ηττημένοι στήσαν χορό, τα όπλα σκούριασαν στα βουνό», σαν το παλιό – επίσης της μεταπολίτευσης -  τραγούδι του Χρήστου Λεοντή, που μας τραγουδούσε ο Μεράντζας.  

• Σήμερα οι νεολαίοι φτύνουν τη γενιά του Πολυτεχνείου. Η «μπάλα» παίρνει και εμάς, τους χιλιάδες που ματώσαμε στο προαύλιό του το ‘73, επειδή οι δαμανακολαλιώτηδες, εκποίησαν τους νεανικούς μας αγώνες για μερικές πενταροδεκάρες, για μια βίλα, για ένα πουκάμισο αδειανό. Επειδή οι αριστεροδέξιοι αλητήριοι, έστησαν μια ολόκληρη μηχανή κομματικής εκμετάλλευσης του, με αθλιότητες όπως η «Ηλένια Ασημακοπούλου», (το κορίτσι/διαφήμιση σαμπουάν που… χάθηκε στα γεγονότα), με γκαιμπελίστικου τύπου υπερβολές για «χιλιάδες νεκρούς» και πολλά άλλα εγνωσμένα προπαγανδιστικά καραγκιοζιλίκια, για την ηρωική εκείνη και αγνή αντίσταση του Λαού, κατά της αμερικανοκίνητης χούντας.  

• Σήμερα οι νεολαίοι σηκώνουν εύκολα το χέρι τους σε ναζιστικό χαιρετισμό. Γιατί κανείς δεν τους είπε για τους 70.000 νεκρούς αδελφούς Έλληνες του εμφυλίου. Γιατί η «αριστερά» επέμεινε να γιορτάζει μέχρι σήμερα τα «επιτεύγματα» του Δημοκρατικού Στρατού, αντί να ζητήσει συγγνώμη για το Μελιγαλά. Γιατί αντί να επουλώσει τις πληγές της εποχής εκείνης, βάζοντας και τα θεμέλια για να ξαναστηθεί το ανεκπλήρωτο όνειρο των επαναστατών του ’21, προτίμησε για ιδιοτελείς λόγους, να υπερασπιστεί τα εγκληματικά της λάθη. Δίνοντας έτσι – στοχευμένα και με μέθοδο από ότι αποδεικνύεται τελικά - τη λαβή στους ιδεολογικοπολιτικούς απόγονους των Γερμανοτσολιάδων, να συντηρούν το μίσος, να ξαναφτιάχνουν στρατούς έτοιμους να χύσουν ξανά το αίμα του αδελφού. 

• Σήμερα οι νεολαίοι αποστρέφουν το πρόσωπό τους από τους «παλιούς». Γιατί ως πρότυπα τους πλασάρουν τον Ρουβά, την Lady Gaga, τους Ράδιο Αρβύλα. Γιατί κανείς δεν τους μίλησε ποτέ για τον Μανώλη Μπικάκη, για τον Σολωμό Σολωμού, για τον Αλέκο Παναγούλη.  

• Σήμερα οι νεολαίοι φορτώνουν τις ψυχές τους με μίσος και οργή. Γιατί αυτό που τους επιβάλλουν οι «μεγάλοι», είναι το μίσος: Η κακουργηματική βία της Τρόϊκας, του ΔΝΤ, των πολιτικών απατεώνων, των ΜΑΤ, ενός κράτους απόλυτα φασιστικού. 

• Σήμερα οι νεολαίοι φτύνουν τους δασκάλους τους. Γιατί δασκάλους έχουν τη Ρεπούση, τη Δραγώνα, τον Βερέμη, τη Φραγκιουδάκη, τον Κουλουμπή, και όχι τον Μαρίνο Αντύπα, τον Δελμούζο, τον Γληνό, τον Γεώργιο Γεννάδιο. 

• Σήμερα οι νεολαίοι γυρνούν τη πλάτη τους στους ανθρώπους του πνεύματος: Γιατί οι ποιητές τους είναι η Δημουλά, ο Τατσόπουλος, η Κιτσοπούλου, και όχι ο Ελύτης, ο Παλαμάς, ο Καβάφης. 

• Σήμερα οι νεολαίοι χωρίζονται – και πάλι – σε εχθρούς και φίλους. Σε φασίστες και αντιφασίστες, σε εθνικιστές και εθνομηδενιστές. Γιατί κανείς δεν τους μίλησε για τον Χίτλερ και τον Στάλιν, για την Τρεμπλίνκα και τα Γκούλαγκ. Γιατί τους πιπιλίζουν καθημερινά τα αφτιά για Μαρξισμούς, Φασισμούς, Σοσιαλισμούς. Γιατί κανείς τους δεν τους μίλησε ποτέ για το ανεκπλήρωτο όραμα των επαναστατών του ’21. Το όραμα για πραγματική (Άμεση) Δημοκρατία, του μπαρμπα-Γιάννη, του Καποδίστρια. Γιατί κανείς δεν τους είπε πως επανάσταση δεν είναι τα ξενόφερτα εξουσιαστικά δόγματα, αλλά η παράδοση όλων των εξουσιών στο Λαό. 

Αυτό που θα πρέπει να θυμούνται όμως οι νεολαίοι μας, είναι πως μαζί τους, σιχαθήκαμε και εμείς. Εμείς που δεν στήσαμε ποτέ τον κ…. μας σε κανένα σύστημα. Σε καμιά ξεφτιλισμένη και εκπορνευόμενη τραβεστί του αριστεροδέξιου ιδιοτελούς συρφετού που έχει καβαλήσει από την μεταπολίτευση και εντεύθεν στο σβέρκο μας.

Έτσι λοιπόν, με την ψιθυριστή φωνή μας, αυτήν που πνίγηκε από τα ΜΜΕ των μπομπολοκυριακουλαφουζολαμπράκηδων και δεν έφτασε ποτέ στα αφτιά των νεολαίων μας, ξαναφέρνουμε στα χείλη μας τους στίχους του Μπίρμαν, που είναι τόσο επίκαιροι, όσο ποτέ. Ας μας κάνουν τη χάρη οι νεολαίοι μας, να τους ξανατραγουδήσουμε αντάμα:

«Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν, που απ' τους άλλους θεν παλικαριά κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά, σ' αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί, τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα, των γραφειοκρατών η φάρα, στήνει με ζήλο περισσό, στο σβέρκο του λαού χορό, στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή, την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους, τους Γερμανούς, τους προφεσόρους, που καλύτερα θα ξέρανε πολλά, αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά, υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί, τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες, κόβουν στα μέτρα τους μαθητάδες, κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς, με ιδεώδεις υποτακτικούς, που είναι στο μυαλό νωθροί, μα υπακοή έχουν περισσή, τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος, κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος, που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά κι επαναστάσεις στ' όνειρά του αναζητεί, τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό, υμνούνε της πατρίδας τον χαμό, κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια, με τους σοφούς του κράτους τα 'χουνε πλακάκια, σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί, τους έχω σιχαθεί».

Νεολαίοι μας: Τολμήστε.  

• Μην ακολουθάτε τις πεπατημένες πεπονόφλουδες των αριστεροδέξιων πολιτικών απατεώνων.  

• Μην πέφτετε εύκολα θύματα στις ξενόφερτες προπαγάνδες τους. 

• Μην γίνεστε οι αριθμοί, η επένδυση πάνω στην οποία, για μια ακόμη φορά, αυτοί θα κονομήσουν. 

• Δεν αξίζουν ούτε ένα κουμπί από το πουκάμισό σας. Ούτε μια σταγόνα από το αίμα σας. 

Ελάτε στο πραγματικό και μοναδικό Επαναστατικό Κίνημα της χώρας μας. Το μόνο που δεν θέλει να «σώσει» το Λαό μας, αλλά να του βάλει πλάτη, ώστε  να γίνει αυτός Νομοθέτης, αυτός Δικαστής, αυτός η Άμυνα και η Ασφάλεια του σπιτιού του, της κοινωνίας του.

Ελάτε στο Πατριωτικό Μέτωπο. Ελάτε στην Άμεση Δημοκρατία.

Υ.Γ. Εεεε… Εσείς. Οι ελάχιστοι εναπομείναντες απόγονοι του Γεννάδιου και του Αντύπα εκπαιδευτικοί: Βάλτε στα παιδιά σας, στις τάξεις σας, στα σχολειά σας τούτο το τραγούδι και τραγουδήστε το μαζί τους. Γράψτε στα παλιά σας υποδήματα τα φασιστικά κλιμάκια του Σαμαρά και κάντε το θαύμα σας. Θυμίστε τους στο τέλος του τραγουδιού ποιανών απόγονοι είναι. Βάλτε στις ψυχές τους το θεμέλιο για το αύριο που έρχεται: Το αύριο της (Άμεσης) Δημοκρατίας.

Και μην ξεχνάτε: Το πνεύμα του ανθρώπου, είναι Αθάνατο και Αδούλωτο. Δεν μπορεί να το σκοτώσει κανείς.

Και μην ξεχνάτε: Τούτον τον τόπο τον μαγεμένο και μαρτυρικό, τούτον τον Λαό τον μαγικό και ιδιότροπο, δεν τον έφαγαν χιλιάδες τώρα χρόνια τα λιοντάρια. Δεν θα τον φάνε τα σκουλήκια.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 
Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442www.allilegion.gr allilegion@gmail.com 

Πατριωτικό Μέτωπο-Πυρηνικά και απειλές made in USA.

http://youtu.be/1BPJvL1r4MQ

http://www.pamet.gr/images/central%20pic/nees%20photo%202/pyrinika%20kai%20apeiles.jpg

Αθήνα, 5 Απριλίου 2013

Πυρηνικά και απειλές made in USA.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Η φωνή από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, κάπου στις ΗΠΑ, ακούγονταν τρομοκρατημένη: Σβήστε με αμέσως από τους παραλήπτες του ηλεκτρονικού σας ταχυδρομείου.

Είχε προηγηθεί πριν μερικούς μήνες επίσημο αίτημα της American on Line (AOL), προς τον ΟΤΕ, να διαγράψουμε μαζικά τους παραλήπτες των μηνυμάτων του Πατριωτικού Μετώπου, οι οποίοι προέρχονται από τις ΗΠΑ.

Με την σαφή και κάθετη τοποθέτησή μας, απέναντι σε αυτό που σχεδιάζει το Administration στη Βόρειο Κορέα, οι απειλές και τα προειδοποιητικά τηλέφωνα πολλαπλασιάστηκαν.

Φυσικά το βαθύ αμερικανικό κράτος, γνωρίζει καλά τον υπογράφοντα. Ιδιαίτερα από την εποχή που συμμετείχε στην επιτροπή κατά των βομβαρδισμών του Νικαραγουάνικου Puerto Korinto από σκάφη της CIA και ακόμη χειρότερα για αυτούς: Από την εποχή που συμμετείχε, σε καίριο μάλιστα πόστο, στην διαδικασία της παράδοσης του Σερβικού Σαράγεβο, στα χέρια των ΝΑΤΟικών εγκληματιών. (Το μίσος τους για τον υπογράφοντα χτύπησε κόκκινο, όταν τους ανακοινώθηκε πως «δεν θα τους παραδώσουμε τη σερβική συνοικία Grbavica», και πως «θα την κρατήσουμε με δυνάμεις του Ρήγα Φεραίου». Της Πατριωτικής Οργάνωσης που διεύθυνα στη Σερβική Δημοκρατία, με έδρα το Σερβικό Σαράγεβο).

Η άποψή τους πως «και που αναπνέει ο Βιτάλης, πολύ του είναι», έχει ήδη διαποτίσει και τα εγχώρια αμερικανοειδή γερμανοτσολιάδικου τύπου, τα οποία κατοικοεδρεύουν στο υ-ΠΡΟ-ΠΟ, και κατά την ταπεινή μου άποψη, θα πρέπει να ξηλώσουν το εθνόσημο με τη γαλανόλευκη από το μανίκι τους.

Αναρωτιέμαι ωστόσο αγαπητοί μου, ως πατέρας 3 ανήλικων παιδιών, ως Έλληνας Πατριώτης, ως βαθύτατα Δημοκρατικός άνθρωπος, ως – αν θέλετε - ένας άνθρωπος που ξόδεψε τη ζωή του για τις οικουμενικές ιδέες της Ελευθερίας, της Αξιοπρέπειας, του δικαιώματος των Λαών για Αυτοδιάθεση, πολλές φορές - καλώς ή κακώς - και με το όπλο στο χέρι:

Τούτοι οι εγκληματίες, ετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά, για να χτυπήσουν – τα πυρηνικά όπως λένε – του όντως δικτάτορα, Κιμ Γιονγκ-ου. Με τη ψεύτικη και ψευδεπίγραφη δικαιολογία του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», (war on terror), που ξεκίνησε ο ψυχωτικός υιός Bush.

• Δεν τους ενδιαφέρει αν θα υπάρξει διάχυση πυρηνικών.
• Δεν τους ενδιαφέρει πόσοι από τους πάμπτωχους και πάνισχνους πολίτες της Βόρειας Κορέας, (γυναικών και παιδιών συμπεριλαμβανομένων), θα… αεριοποιηθούν.
• Δεν τους ενδιαφέρει καμία απολύτως συνέπεια από την σχεδιαζόμενη πράξη τους: Μόλυνση του περιβάλλοντος, τερατογεννέσεις όπως στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, το άνοιγμα ακόμη της πόρτας της κόλασης για γενικότερη πυρηνική σύρραξη (όπως κυνικά λέει το διεθνές καθήκιον που ακούει στο όνομα Χένρυ Κίσσιγγερ).

Αναρωτιέμαι λοιπόν, φωναχτά αν θέλετε: Εγώ, ο τελευταίος έστω των πολιτών, δεν έχω καμιά ευθύνη για το έγκλημα το οποίο σχεδιάζουν;

Τι θα πω στα παιδιά μου, στις γενιές που έρχονται:

Φτύστε ελεύθερα στον τάφο μου. Εντάξει, δεν μπορούσα να σηκώσω όπλο απέναντι σε όλα αυτά τα τέρατα, αλλά μια λέξη δεν βρήκα να πω, όταν έβλεπα το κακό να έρχεται;

Ε όχι λοιπόν συμπολίτες και συμπατριώτες μου: Αφού μου θίγουν το βασικότερο των δικαιωμάτων που μου έδωσε ο καλός Θεός, να υπάρχω και να ανασαίνω κάτω από τον ήλιο του, θα φωνάξω, θα θυμώσω, θα κάνω ότι μπορώ.

Όσο για τους τρομοκρατημένους Ελληνοαμερικανούς φίλους, οι οποίοι με καλή προαίρεση, επιχείρησαν σε πρώτη φάση να «με νουθετήσουν» και τώρα σε δεύτερη να «πηδήξουν από το καράβι» πανικόβλητοι (από τις απειλές προφανώς του Homeland Security), τους διαμηνύω πως δεν τους κατακρίνω. Τόσο μπορούν τόσο κάνουν.

Παράλληλα όμως, δεν μπορώ να μην συμπαραταχθώ δημόσια όπως οφείλω, με το Πατριωτικό Κίνημα των ΗΠΑ. Το οποίο ήδη αριθμεί εκατομμύρια πολίτες και έχει πια αποκτήσει φωνή στο πρόσωπο του πρώην Προεδρικού Υποψηφίου Ron Paul. Η οποία συνεπικουρείται πια από δυνατές φωνές όπως του Alex Jones, του Max Keiser και δεκάδων Αμερικανών Πατριωτών (πολιτών και πολιτικών), αλλά και οργανώσεων, που επικοινωνούν καθημερινά με το Πατριωτικό Μέτωπο, στηρίζοντας τον αγώνα του.

Ξέρετε κάτι συμπολίτες και συμπατριώτες μου: Το σκοτάδι, όσο βαθύ και αν είναι, διαλύει με μια μόνο φλογίτσα. Έστω και αν αυτή προέρχεται από ένα κεράκι φτηνό, των δέκα μόνο λεπτών.

Όσο λοιπόν παραμένω θεματοφύλακας σε αυτό το κεράκι, που λέγεται Πατριωτικό Μέτωπο, τη φλογίτσα αυτή, θα φροντίζω να παραμένει αναμμένη.

Γιατί πάνω και πέρα απ’ όλα,

«…Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό, τι είστε, μην ξεχνάτε, δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα, όχι. Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν θα 'ρθούνε,  θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».

Γιατί:

• πάνω και πέρα από το ψωμί που είναι πια λειψό στο τραπέζι,
• πάνω και πέρα από τα βάσανα που μας φόρτωσαν οι αλητήριοι τοκογλύφοι και οι ντόπιοι λακέδες τους,
• πάνω και πέρα από την δυστυχία και την κατάθλιψη που μας επέβαλαν,
• πάνω και πέρα ακόμη και από την ίδια την ζωή μας,

αυτό το οποίο τρέμουν, είναι η αδούλωτη ψυχή μας.

Μην τους φοβάστε συμπολίτες συμπατριώτες μου: Τους γνωρίζω (όπως ίσως γνωρίζετε από το βιογραφικό μου), σε «επίπεδο κορυφής».

Πρόκειται για μια παρέα, εκπορνευόμενων σκουπιδιών. (They are just a bucket of prostitution garbage για να το πώς και αγγλικά, μπας και το καταλάβουν καλύτερα).

Το μόνο που χρειάζονται από μας, είναι ένα δυνατό φύσημα.

ΕΛΑΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕ ΤΟΥΣ.

ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 
Γραφεία Αθηνών: 
Διδυμοτείχου 15-17, 
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 
http://www.pamet.gr 
pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442
www.allilegion.gr 
allilegion@gmail.com 

ΠΑΙΔΕΙΑ-Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια

Ματριωτικό Μέτωπο -Γυρίστε την πλάτη στον εμφύλιο που σας στήνουν.

Αθήνα, 4 Απριλίου 2013

Γυρίστε την πλάτη στον εμφύλιο που σας στήνουν.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Πληθαίνουν οι ειδήσεις «περί συγκρούσεων», μεταξύ Χρυσαυγιτών από τη μία πλευρά και  ΚΚΕδων, αντιεξουσιαστών, αντιφασιστών από την άλλη.

Πέρσι τον Ιούνιο, για πρώτη φορά, με άρθρο μου που (που φιλοξενήθηκε ως συνήθως μόνο στο διαδίκτυο και σε περιφερειακές εφημερίδες), είχα προειδοποιήσει για το εμφυλιοπολεμικό σκηνικό που ετοιμάζει η Νέα Τάξη στην Πατρίδα μας.

Αρκετά νωρίτερα, τον Γενάρη του ’11, κάλεσα τους οργισμένους για την κατάληψη της Νομικής (από παράνομους μετανάστες που έφερε ΜΚΟ από την Κρήτη) πολίτες, να μην εμπλακούν στην ιστορία αυτή, «γιατί ήταν – επίσης - στημένη».

Επανειλημμένα αναφέρθηκα στον σχεδιασμό για «Σαραγεβοποίηση της Αθήνας».

Δεν γνωρίζω κατά πόσο η ταπεινή αυτή φωνή, ενός ανθρώπου που «έφαγε τη βία με το κουτάλι» στα διάφορα πεδία των πολεμικών συγκρούσεων, όπου βρέθηκε ένοπλος και ένστολος μάλιστα, (με τελευταίο τον αιματηρότατο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, που μέτρησε πάνω από 200.000 νεκρούς, από όλες τις πλευρές), ακούγεται ή εισακούγεται.

Αυτό που διαπιστώνω – και είμαι σίγουρος πως το διαπιστώνει ο κάθε Έλληνας πολίτης που τούμειναν δυο δράμια μυαλό – είναι πως κάποιοι, τόχουν βάλλει «αμέτι-μουχαμέτι», να οδηγήσουν τον ελληνικό Λαό, σε αυτό που διακαώς επιθυμούν, οι διεθνείς έμποροι όπλων και οι τοκογλύφοι που τους χρηματοδοτούν: Στην διάσπαση της πενόμενης ελληνικής κοινωνίας σε «αριστερούς-δεξιούς» και φυσικά στην πυροδότηση εμφυλιοπολεμικών εστιών, που – ευχαρίστως για αυτούς – θα οδηγήσουν σε μια γενικότερη σύρραξη.

Για να δούμε όμως τα συστατικά του «καζανιού που βράζει», και την φωτιά του, που με ιδιαίτερη επιμέλεια συντηρούν τα εγχώρια και διεθνή κοράκια:

Έχουμε κατ’ αρχήν το αντικομουνιστικό μίσος το οποίο έφεραν και φέρνουν με κάθε τρόπο και με σύστημα στην επιφάνεια, οι ηγέτες της Χρυσής Αυγής. Ένα μίσος, το οποίο φαίνεται να βρίσκει έδαφος στις νέες κυρίως γενιές. Αυτές που ή δεν έχουν γνώση του εμφυλίου, ή κάτι έχουν ακούσει, για «προδότες και πατριώτες», που αλληλοεξοντώθηκαν, ’45 με ‘49.

Από την άλλη, ημιεπίσημα το ΚΚΕ, επίσημα συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με κήρυξη ανοιχτού πολέμου από Σοροχρηματοδοτούμενες οργανώσεις, διακρίνουμε την συστηματική καλλιέργεια  λαϊκών αντανακλαστικών – επίσης μίσους -  στη δράση της Χ.Α., (Όπως έγινε πρόσφατα στα Χανιά και στο Λουτράκι). Με τους πιο θερμόαιμους φυσικά, να μπαίνουν πρώτοι στον φαύλο κύκλο της αντιπαράθεσης, στο στημένο ντέρμπυ των νεοταξιτών, των εμπόρων όπλων και των πολυεθνικών.

Εδώ φυσικά θα πρέπει να κάνουμε μια διάκριση, μεταξύ των ηγεσιών όλων των εμπλεκόμενων ομάδων και των απλών πολιτών.

Οι ηγεσίες, οι οποίες μάλλον πονηρά σκεπτόμενες, βλέπουν  πως έτσι θα κρατήσουν την εκλογική τους πελατεία και θα ανεβάσουν τα ποσοστά τους στις εκλογές, ανέχονται αλλά και καλλιεργούν το κλίμα έντασης. Από την άλλη έχουμε τους απλούς αλλά οργισμένους πολίτες, οι οποίοι «τσιμπούν το τυρί της φάκας», και εμπλέκονται στις συγκρούσεις, μια που σε αυτές βρίσκουν κατά κάποιο τρόπο, διέξοδο στη συμπυκνωμένη τους οργή.

Αυτήν την διάσταση μπορεί κανείς πολύ εύκολα να την διακρίνει στο «ανώνυμο διαδίκτυο», όπου «ινστρούχτορες, αγκιτάτορες και γκαουλάϊτερς» και των δύο πλευρών, καλούν τους αγανακτισμένους για τις εξελίξεις πολίτες, να«πάρουν θέση και να διαλέξουν στρατόπεδο». Την ίδια ώρα, στους τοίχους της Αθήνας αλλά και των άλλων πόλεων, τα συνθήματα «έξω το ΔΝΤ και η Τρόϊκα» ξεθωριάζουν και αντικαθίστανται από τα «θάνατος στους προδότες κομμουνιστές» από τους μεν και «θάνατος στους φασίστες» από τους δε.

Κάθε σχεδόν ελληνικό σπίτι, κουβαλάει και μια πληγή από τον εμφύλιο. (Ακόμη και το δικό μου: Μητέρα ΕΛΑΣίτισα και ΔΣΕ και πατέρας πολυβολητής του Εθνικού Στρατού). Πληγές που κάναμε δεκαετίες να τις επουλώσουμε, να αντιληφθούμε πως και οι μεν και οι δε είχαν αγγλικά όπλα, και πως το τελικό αποτέλεσμα ήταν 70.000 αδελφοί μας Έλληνες, νεκροί. (Κατά κάποιους - που μάλλον δεν έχουν άδικο – αποδεκατίστηκε για μια ακόμη φορά, ο ανθός της Ελλάδας).

Αυτές τις πληγές ξύνουν πάλι οι απόγονοι των Μαυροκορδάτων και των Κωλέτηδων, κατ’ εντολή των αφεντικών τους. Αυτών που υπηρετώντας τα ξένα συμφέροντα, έβαλαν το λιθάρι για τους πρώτους εμφύλιους σπαραγμούς, την ώρα μάλιστα που ο Μπραίμης, έκαιγε και εξανδραπόδιζε την Πελοπόννησο.

Έτσι και σήμερα: Σαμαράδες, Βενιζέλοι, Κουβελαίοι, Τσιπράιοι, Μιχαλολιάκηδες, Παπαρήγες και Καμένοι, χαμογελούν κάτω από το μουστάκι τους, βλέποντας το Λαό, να στρέφει την προσοχή του στις προβοκάτσιες των οργανωμένων ομάδων τους. Και όχι στους πραγματικούς εχθρούς της Πατρίδας, του Λαού, της Κοινωνίας, της Ιστορίας, της Δημοκρατίας, της Κοινωνικής Συνοχής, του Πολιτισμού, της Αξιοπρέπειας μας: Την Τρόϊκα, το ΔΝΤ, τους Σόιμπλε, τη Μέρκελ, το USA Administration, τους τοκογλύφους, τους εμπόρους όπλων, τη Νέα Τάξη.

Σε παλαιότερη τοποθέτησή μας για τον σχεδιασμό/υλοποίηση, εμφυλιοπολεμικού κλίματος στον τόπο μας, ο τίτλος της σχετικής αναφοράς ήταν, «ΚΑΝΤΕ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ».

Σήμερα όμως, που τα πράγματα και σοβαρεύουν επικίνδυνα και οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι στην ιστορία μας, να καλέσουμε όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες, ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΑΓΙΔΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γεννηθεί νέος εμφύλιος.

Κανείς μας δεν πρέπει να ξεχνά ούτε στιγμή, ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός του Λαού και της Πατρίδας μας.

Η απάντησή μας σε αυτούς που προκαλούν, είτε είναι Χρυσαυγίτες, είτε Αντιφασίστες, είτε Κομμουνιστές, είτε Αντιεξουσιαστές, είτε Εθνομηδενιστές, είτε Εθνοκάπηλοι, είτε Φασίστες, είτε Νεοναζιστές, πρέπει να είναι απλή, σαφής και κάθετη:

Το κουβαδάκι σας και σε άλλη παραλία κύριοι.

Η απάντηση στο τεράστιο αδιέξοδο που βιώνουμε ως Λαός και ως Γένος, δεν είναι στα αριστεροδέξια παρωχημένα/αποτυχημένα μαρξογενή και μαρξοειδή θωρήματα. Ούτε φυσικά σε ανέξοδες πατριδοκαπηλείες, τα φασιστικά προνουντσιαμένα, τους νεοναζισμούς και γενικώς τις εισαγόμενες σαξωνοφραγκοσιωνιστικές θεωρίες, που σακάτεψαν για εκατονταετηρίδες Λαούς και Πατρίδες.

Η απάντηση βρίσκεται θαμμένη στο Ιερό Χώμα της χώρας αυτής, στην οποία γεννήθηκαν τα ευγενέστερα επιτεύγματα του ανθρωπίνου πνεύματος.

Και φυσικά είναι η (Άμεση) Δημοκρατία. Το πέρασμα των εξουσιών (νομοθετική, δικαστική κλπ) δηλαδή στο Λαό, όπως εδώ και 200 βιώνουν και γεύονται οι Ελβετοί, όπως εδώ και μερικά χρόνια επέβαλαν στην Πατρίδα τους οι Ισλανδοί. Κλείνοντας μάλιστα στη φυλακή πρωθυπουργούς και τραπεζίτες και ανεβάζοντας καθημερινά τους δείκτες ανάπτυξης της χώρας τους.

• Ελληνίδες, Έλληνες: Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας.
• Γυρίστε την πλάτη σας στα στημένα εμφυλιοπολεμικά παιχνίδια. Μην εμπλέκεστε στις «εχθροπραξίες» τους.
• Απομονώστε τους θερμοκέφαλους. Θυμίστε τους ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός: Η Τρόϊκα, το ΔΝΤ, οι τοκογλύφοι, οι έμποροι όπλων, οι εγχώριοι «ατζέντηδές» τους, η Νέα Τάξη.
• Πάρτε την υπόθεσή σας στα χέρια σας. Μην τους αφήνετε να παίζουν παιχνίδια πολέμου στην αυλή του σπιτιού σας.
• Μην ξεχνάτε: Το Πατριωτικό Μέτωπο, είναι το δικό σας Παλλαϊκό, Δημοκρατικό, Πατριωτικό Μέτωπο.
• Χωρίς να ζητήσει την ψήφο σας, χωρίς να δηλώσει σωτήρας, έδρασε και δρα καθημερινά, δίπλα σας, κοντά σας: Κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση Αμεσοδημοκρατικού Συντάγματος, ίδρυσε το Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Αλληλέγγυον, φρόντισε οι Αγρότες να προμηθευτούν τον πανάρχαιο σπόρο, στάθηκε όρθιο απέναντι στη Νέα Τάξη, διατύπωσε και υλοποίησε την ανάγκη επιστροφής της χώρας, στις φυσικές και ιστορικές της συμμαχίες και εκατοντάδες άλλες δράσεις, την ώρα που όλοι οι άλλοι, συνεδρίαζαν.

ΔΩΣΤΕ ΤΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗ ΔΥΝΜΑΜΗ, ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 
Γραφεία Αθηνών: 
Διδυμοτείχου 15-17, 
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 
http://www.pamet.gr 
pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442
www.allilegion.gr 
allilegion@gmail.com

Χ. Γιανναράς-Με ακρωτηριασμένες ρίζες, ποια επιβίωση;

Με ακρωτηριασμένες ρίζες, ποια επιβίωση;

Posted: 31 Mar 2013 11:20 PM PDT

Είναι ρεαλιστικά δυνατό να επιβιώνει φιλοπατρία σήμερα;

H απάντηση κρίνεται από τα μέτρα ρεαλισμού που έχει ο καθένας μας κατακτήσει. Eίναι κατάκτηση ωριμότητας η ελευθερία από ψευδαισθήσεις.

Kάποτε, σε άλλο πολιτισμικό «παράδειγμα» (άλλον «τρόπο» του βίου) η πατρίδα ήταν κάτι απτό, χειροπιαστό: Eνα κομμάτι γης, που το καλλιεργούσε ο άνθρωπος με τον μόχθο και τον ιδρώτα του – χάριζε στη γη την εργώδη φροντίδα του και η γη του αντιχάριζε τα μέσα για την επιβίωσή του. Πατρίδα ήταν μια δική του «εστία», σπίτι χτισμένο για τον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο και τις ξεχωριστές του ανάγκες. Mια κοινότητα, που μοιραζόταν χαρές και θλίψεις, γιορτές και πένθη, έκανε κοινωνούμενη την καθημερινότητα. Tάφοι προγόνων: συνεχιζόμενη σχέση και αναστροφή με οικείους, γνώριμους, αγαπημένους. «Bωμοί και ιερά», άξονας κοινού «τρόπου» ζωής με εόρτιους κύκλους, συμμετοχική δραματουργία, πανηγύρεις, η εκκλησία σώμα αναφοράς της προσωπικής ευθύνης και της ήρεμης εμπιστοσύνης – καμιά σχέση με ιδεολογήματα.

Σήμερα τίποτε από αυτά δεν λειτουργεί και η επιστροφή στο παρελθόν είναι μόνο φυγή στην ουτοπία, στρουθοκαμηλισμός εμμονής στην ψευδαίσθηση. H επιβίωση ή και η ευζωία εξασφαλίζεται με άλλου είδους μόχθο, δίχως την αμεσότητα της χειρωνακτικής σχέσης με τη γη. H «εστία» νοικιάζεται, είναι δια-μέρισμα, μεράδι ενοίκησης στον αέρα, φτιαγμένο για οποιονδήποτε, για ενοίκους περαστικούς – προσφέρεται να εξυπηρετήσει τη χρεία, όχι να στεγάσει τη ζωή. Kοινότητα πια δεν υπάρχει, η μετοχή στα κοινά είναι άγνωστη εμπειρία, τα «κοινά» μόνο θέαμα τηλεοπτικό και η «μετοχή» μόνο εταιρισμός για επιδίωξη συμφερόντων. Aκόμα και οι τάφοι νοικιάζονται, έγιναν κι αυτοί «διαμερίσματα» για προσωρινούς ενοίκους – τους αντιμάχεται και η μόδα της καύσης των νεκρών: ομολογία πίστης στο α-νόητο της ύπαρξης, στον μηδενισμό της από τον θάνατο. «Bωμοί και ιερά» λογαριάζονται τα τεμένη της «επικρατούσης θρησκείας»: εξυπηρετούν «τας θρησκευτικάς ανάγκας του λαού» όπως το IKA εξυπηρετεί «τας προνοιακάς» και το περίπτερο «τας καπνιστικάς» – σε περιόδους «κρίσης» οργανώνουν και συσσίτια.

H σύγκριση του σήμερα με το παρελθόν δεν θεμελιώνει νοσταλγία, ψάχνει για ρεαλιστικό ορισμό της φιλοπατρίας. Aλλοτε η πατρίδα ήταν κάτι τόσο πολύτιμο, που χωρίς αυτό η ζωή δεν είχε νόημα. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να πεθάνουν, αν χρειαζόταν, για την πατρίδα. Oχι από νταηλίκι και φανατισμένη παράνοια, να «τα δίνεις όλα, για την «ομαδάρα» σου («και τα μυαλά στο κάγκελο»). Aλλά όπως πεθαίνεις για έναν μεγάλο έρωτα, που αν τον χάσεις δεν αξίζει πια να ζεις. H αγάπη για την πατρίδα ήταν τόσο ζωτική όσο και η ανάγκη να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. «Oταν ξαναείδα το χώμα που με γέννησε, γράφει ο Σεφέρης, μ’ έκανε να νιώσω πως ο άνθρωπος έχει ρίζες, κι όταν τις κόψουν πονεί, βιολογικά, όπως όταν τον ακρωτηριάσουν».

Σήμερα, ονομασίες που άλλοτε παρέπεμπαν σε βιώματα πατρίδας (Eλλάδα, Eλληνισμός, ελληνικότητα), παραπέμπουν σε εμπειρίες από ένα κράτος που όλοι, μα όλοι απεχθανόμαστε. Tο ζούμε σαν απειλή, σαν αντίπαλο, ντρεπόμαστε γι’ αυτό, μας αηδιάζει. Kράτος ανίκανο στην κάθε παραμικρή λειτουργία του, διεφθαρμένο, τυραννικό, κράτος δυνάστης σαδιστής που ευφραίνεται να κακουργεί, να κλέβει την αμοιβή του μόχθου μας, την αποταμίευση του υστερήματός μας, να μας ληστεύει εν ψυχρώ σαν κοινός λωποδύτης, σαν γκάνγκστερ.

Ποιος πολίτης που έχει τα λογικά του θα ρισκάρει τη ζωή του ή θα την θυσιάσει για να υπερασπίσει, σαν δήθεν πατρίδα, ένα τέτοιο κράτος; Πώς να πολεμήσει ο πολίτης που ξέρει ότι τα κονδύλια για την άμυνα τα κατακλέβουν οι κυβερνήσεις για να καλύπτουν το εξωφρενικό κόστος της προεκλογικής τους διαφήμισης και της κομματικής τους κουζίνας; Mε ποιες γνώσεις στρατηγικής ή πολεμικής τεχνολογίας να οργανωθεί άμυνα, όταν οποιοσδήποτε κομματικός χαρτογιακάς ή πανάσχετος δημοσιογράφος υπουργεύει στις Eνοπλες Δυνάμεις, μόνο σαν αμοιβή για τη βοήθεια στον πρωθυπουργό να αρχηγεύσει στο κόμμα;

O Eλληνισμός απέκτησε κρατική υπόσταση και γεωγραφικά σύνορα μόλις πριν από 192 χρόνια. Πριν από αυτό, επί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια, οι Eλληνες δεν είχαν ούτε κράτος ούτε σύνορα. Eίχαν όμως πατρίδα. Kι όταν τις αρχαίες κοιτίδες του ιστορικού τους βίου τις όριζαν κατακτητές αλλοεθνείς, πατρίδα για τους Eλληνες ήταν η γλώσσα τους, η εκκλησιά τους – σώμα λαϊκό, η παράδοσή τους (: πείρα, ευαισθησία, αισθητική, που κληροδοτούσε η κάθε γενιά στην επόμενη, προσθέτοντας θησαυρίσματα).

Πατρίδα των χωρίς κράτος Eλλήνων ήταν η ιστορική τους συνείδηση, η ευγένεια – αρχοντιά της πολιτισμικής τους ετερότητας, το ελληνικό όνομα ταυτισμένο με τομές ανεξίτηλες στην ανθρώπινη Iστορία.

Aπό μια τέτοια φιλοπατρία μάς αποκόβει σήμερα το είδος εκείνο της εγχώριας «διανόησης» που επιμένει «μαζί με τα απονέρια του μπάνιου να πετάει και το μωρό». Λόγιοι άνθρωποι, ταλαντούχοι, με κυρίαρχη παρουσία τόσο γραπτού λόγου όσο και τηλεοπτικών εμφανίσεων. Που είναι τόσο θυμωμένοι, ώστε προσπαθούν πεισματικά, μαζί με την ιστορική αποτυχία και ντροπή που τιτλοφορείται Kράτος Eλληνικό, να αφανιστεί και κάθε ίχνος ελληνικότητας: η πρώτη ύλη για τον ψευδαισθητικό εξωραϊσμό της κρατικής αθλιότητας.

Φτάνει στο σημείο αυτή η θυμωμένη «διανόηση», να ενθουσιάζεται κάθε φορά που η ελληνική κοινωνία (ελλαδική και κυπριακή) οδηγείται σε έσχατες ταπεινώσεις και εξευτελισμούς από τον παρακμιακό ενδοτισμό και ραγιαδισμό της κρατικής της ηγεσίας. Aντίθετα, εκνευρίζεται στο έπακρο, αν συμβεί κάποτε να αντιδράσει η ελληνική κοινωνία με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό απέναντι σε γκανγκστερικούς εκβιασμούς ετερόχθονων συμφερόντων ή σε χλευασμούς και επιθετικό διασυρμό τού ελληνικού ονόματος. Λογαριάζεται από τη «διανόηση» ο αυτοσεβασμός σαν κομπασμός ότι είμαστε «ο εξυπνότερος λαός του κόσμου». Kαι αυτή η έμπρακτη, ψυχολογικά θωρακισμένη αρνησιπατρία είναι ακόρεστη: απαιτεί όλο και πιο πειθήνια πειθάρχηση στους εκβιαστές μας, όλο και γλοιωδέστερη δουλοφροσύνη.

Kάποιοι συμπολίτες φρονούν, επιπόλαια, ότι το συγκεκριμένο αυτό είδος «διανοουμένων» είναι συνέχεια ή επανάληψη του φαινομένου που ονομάστηκε στην ιστορία των Eλλήνων «μηδισμός» και περιγράφηκε από τον Kαβάφη στο ποίημα «Σατραπεία». Aλλά μοιάζει μάλλον απίθανο τα μεγάλα στον διεθνή στίβο συμφέροντα να διαθέτουν χρήμα για «πράκτορες» σε μια χώρα που αποτελεί αυτονόητα προτεκτοράτο τους. Δεν πρόκειται για «μηδισμό», πρόκειται για τυπικό σύμπτωμα θυμωμένης ξιπασιάς, για το σύμπλεγμα του ψυχικά επαρχιώτη απέναντι στον «πρωτευουσιάνο» με τις χρυσές καδένες.

Aκόμα και αρνησιπατρία βλασταίνει ο παρακμιακός επαρχιωτισμός.

 

Σταύρου Βιτάλη- Τρομοκρατία made in USA: Εισβολή στη Βόρεια Κορέα.

http://www.youtube.com/watch?v=cjusg4UCeDg

Αθήνα, 1 Απριλίου 2013

Τρομοκρατία made in USA: Εισβολή στη Βόρεια Κορέα.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Όλα δείχνουν πως οι Αμερικανοί, ετοιμάζονται να εισβάλλουν στη Βόρεια Κορέα.

Το ίδιο και απαράλλαχτο σκηνικό: Ο «σατανάς» που βρέθηκε στο πρόσωπο του Κιμ Γιονγκ-ου, του κομμουνιστή/δικτάτορα, ηγέτη της χώρας αυτής. Οι άλλοι… σατανάδες ήταν αν ενθυμείστε, ο Μιλόσεβιτς, ο Σαντάμ, ο Μουμπάρακ, ο Καντάφι, σήμερα ο Άσαντ, και πάει λέγοντας.

Η δικαιολογία που βρέθηκε επίσης, απλοϊκή, καθαρή αμερικανιά, χοντροκομμένη και ισοπεδωτική:  Η Βόρεια Κορέα, έχει πυρηνικά. (Έφτιαξαν και ένα πανηλίθιο χολυγουντιανό κινηματογραφικό έργο, με θέμα, την… εισβολή των Βορειοκορεατών στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ). Όπως ο Σαντάμ είχε χημικά, όπως ο Άσαντ έχει σήμερα χημικά, όπως ο Αχμαντινετζάντ έχει πυρηνικά, όπως ο Μιλόσεβιτς, ήταν ο «χασάπης των Βαλκανίων».

Οι Αμερικανοί έμποροι όπλων, δεν χρειάζονται πολλά-πολλά: Εξ’ άλλου, κεντρική φιλοσοφία τους είναι το γνωστό when money talk, bullshit walk. Αυτοί προμηθεύουν όπλα στο 80% της παγκόσμιας αγορά, αυτοί τα απαγορεύουν καταπώς «γουστάρουν».

Έτσι λοιπόν, μπορούν να πράττουν κατά το δοκούν, όπως ο κάθε παρανοϊκός δικτάτορας. Δεν χρειάζεται να εξηγούν πολλά. Εξ’ άλλου, όλα τα μέρη του κόσμου, βρίθουν από «χρήσιμους ηλίθιους», ανθρωπάκια που πουλάνε τη μάνα και την αδελφή τους για μια χούφτα δολάρια. Το μόνο που προσθέτουν στην εγκληματική τους δράση, είναι το πασπάλισμα με «επικοινωνιακή σκόνη», των εγκληματικών επιχειρήσεών τους. Έχουν γι’ αυτό το σκοπό πιστούς υπηρέτες, το Fox, το CNN, τα άλλα ΜΜΕ, το ηλίθιο Χόλυγουντ, τα αυτιστικά ανά τον κόσμο παπαγαλάκια τους.

Από την άλλη πλευρά, έχουν εδώ και χρόνια, πείσει μεγάλα τμήματα των Λαών όλου του κόσμου, πως μπορούν και πρέπει να αποδεχτούν τη μοίρα τους. Τη μοίρα του πρόβατου, που το αρμέγουν καθημερινά, το κουρεύουν μια φορά το χρόνο και το σφάζουν όταν δεν παράγει, ούτε γάλα, ούτε μαλλί.

Σε όσα από τα πρόβατα είναι ανήσυχα, έχουν επίσης φροντίσει, δίνοντάς τους «παιχνίδια για να παίζουν»: Τη άσκοπη, ανόητη, αλλά αποτελεσματική βία. Πάλι με τα χαρτιά τους (δολάρια) που τυπώνουν κατά το δοκούν στην ιδιωτική (λέγε με Ρόθτσιλντ) FED, αγοράζουν τα ανήσυχα πνεύματα και στήνουν εμφυλίους: Φασίστες και αντιφασίστες, ακροδεξιούς και ακροαριστερούς, εθνοκάπηλους και εθνομηδενιστές, σουνίτες και σιίτες, κομμουνιστές και αντικομουνιστές, νομιμόφρονες πολίτες και παρεκλίνοντες, εξουσιαστές και αντιεξουσιαστές, σιωνιστές και αντισιωνιστές.

Από την πλευρά τους οι Λαοί, δείχνουν πως δεν μαθαίνουν τίποτε τελικά, από την ιστορία τους. Αυτοί για παράδειγμα που ακονίζουν τα μαχαίρια τους σήμερα στον τόπο μας (με τη στήριξη δυστυχώς  και του Λαού) και είναι έτοιμοι να αρπαχτούν, σε «τρίτο γύρο εμφυλίου», είναι σίγουρο ότι εκτιμούν πως «αυτή τη φορά, θα ξεμπερδέψουν με τον αντίπαλό τους». Κούνια που τους κούναγε…

Τα συνθήματά τους, απλοϊκά, χοντροκομμένα, όπως και των μεγάλων και αόρατων αφεντικών τους, αλλά και γεμάτα μίσος,: «Αίμα, τιμή» φωνάζουν οι μεν, «θάνατος στους φασίστες» γράφουν στους τοίχους και στο διαδίκτυο οι δε.

Αμφότεροι ξέχασαν (ή δείχνουν να ξέχασαν) ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός: Τη Νέα Τάξη, τους τοκογλύφους, τους εμπόρους όπλων. Αμφότεροι ξέχασαν τον εμφύλιο, τους 70 χιλιάδες νεκρούς, τον αδελφό που σκότωνε αδελφό, και πάλι τότε, «για την ιδέα». Είναι πάλι έτοιμοι να σηκώνουν μαχαίρι στον συμπατριώτη τους. Στον συντοπίτη τους. (Με το αζημίωτο πάντα. Το αφεντικό πληρώνει).

Είναι εντυπωσιακό το πόσο απλά είναι τα πράγματα για το USA Αdministration. Είμαι σίγουρος πως θα γελάνε μαζί μου για μια ακόμη φορά, κάτω από το μουστάκι τους, διαβάζοντας τούτες τις γραμμές: «Βιτάλη, σου τα λέγαμε τη δεκαετία του ’80, όταν σε στείλαμε στο καλύτερο από τα σχολεία μας, εκεί που βγάζουμε τους ηγέτες (fucking puppets) όλου του κόσμου: Στο Georgetown University. Εξηντάρησες πια. Παραδέξου το. Οι Λαοί, είναι δική μας υπόθεση. Ζυμάρι που το ζυμώνουμε, πρόβατα που τα αρμέγουμε, τα κουρεύουμε, τα θανατώνουμε. Και ας πίστεψες εσύ ανόητε, πως γράφοντάς τα σε ένα βιβλίο, οι Λαοί θα δεχθούν την αλήθεια. Κι ας πήρες το όπλο στο χέρι, να μας πολεμήσεις. Βιτάλη: Την αλήθεια δεν θέλουν να την ακούσουν οι Λαοί. Οι Λαοί θέλουν την παραμύθα τους. Τον σουλεϊμάν τους, τον νταβατζή τους, το βαμπίρ τους. Και αυτό είμαστε εμείς».

Υ.Γ. Θα σας κουράσω πάλι σήμερα, δείτε όμως τι έγραφα τέλη της δεκαετίες του ’80, στο σύγγραμμα μου «Πατριωτικό Μέτωπο Τώρα», γι’ αυτό που σήμερα έχει πια μετατραπεί σε οδυνηρή πραγματικότητα. Αυτό που προετοίμασε τις «μάζες», και θα οδηγήσει σε μια ακόμη «ανθρωπιστική» επέμβαση των εμπόρων όπλων και των τοκογλύφων, στη Βόρεια Κορέα αυτή τη φορά. Διαβάστε προσεκτικά το κεφάλαιο, «δαιμονοποίηση». Και μόνο ότι έχει πια ηλικία 30 χρονών, εκτιμώ πως αξίζει τον κόπο να του ρίξετε μια ματιά:

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ – Μ.Μ.Ε.: Το πιο ισχυρό όπλο μέχρι στιγμής του συστήματος της παγκόσμιας κυριαρχίας (Global domination) της συμμαχίας των διαχειριστικών συστημάτων και των πολυεθνικών μετοχικών εταιριών. Ένα πολύπλοκο σύστημα ελέγχου όχι μόνο των πληροφοριών, αλλά και των συνειδήσεων που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις κατά το δοκούν, «στήνει» σενάρια περαιτέρω ευνουχισμού του πολίτη και ναρκοθετεί τις παραδόσεις και τον πολιτισμό των λαών, τόσο με τον γνωστό σκουπιδότοπο των υποπροϊόντων του Hollywood όσο και με το διεθνές σύστημα παραγωγής, υποτιθέμενα «post modern», καλλιτεχνικών κατασκευασμάτων. Οι άξονες πάνω στους οποίους κινείται το σύστημα αυτό που θα το ζήλευε και ο ιδρυτής και θεμελιωτής της μαύρης προπαγάνδας του 3ου Ράιχ, Joseph Goebbels είναι:

1.   Αντικατάσταση όλης της εθνικής παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών με υποπροϊόντα του (εβραιοκρατούμενου κατά Μάρλον Μπράντον)  Χόλυγουντ, όπου κύριοι παρανομαστές είναι:

• Ο καλοσυνάτος αλλά και αμείλικτος αμερικανός στρατιώτης. (Κατά προτίμηση, US Marine, Green Berret ή Delta Force).
• Ο διαβολικός άραβας τρομοκράτης, με τη σκούρα επιδερμίδα και τη γαμψή μύτη.
• Ο γραφικός ιδεολόγος που πάσχει κατά κανόνα από ακατανόητες ιδεοληψίες που χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης.
• Ο ανθρωπιστής Αμερικανός επιχειρηματίας, που την τελευταία στιγμή μετατρέπεται σε ‘Αη- Βασίλη, διανέμοντας προσωπικά το δώρο των Χριστουγέννων στους εργαζόμενους της επιχείρησής του.
• Ο αντικοινωνικός έως ψυχασθενής αμφισβητίας των κεντρικών αρχών του διαχειριστικού συστήματος.
• Ο politically correct οικογενειάρχης, που αν και θέτει υπό αμφισβήτηση το σύστημα, στηρίζει τελικά το μοντέλο του American way of life, ως το αναπόφευκτα καλύτερο υφιστάμενο μοντέλο της ιστορίας των ανθρωπίνων κοινωνιών.
• Και φυσικά και στο πιο αμφισβητούμενο για την πρόθεσή του κινηματογραφικό χολιγουντιανό κατασκεύασμα, το «γκρίζο» πέρασμα της κάμερας, από τις διαφημίσεις της Coca Cola και του Marlboro, είναι σχεδόν must.

2.         Συγκέντρωση    της    πρωτογενούς    πληροφόρησης    σε    ελεγχόμενα δημοσιογραφικά, ιδιωτικά κατά κανόνα κέντρα, όπως το CNN, το CBS, το NBC και το ABC. Αναδιανομή της σε όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα και κανάλια ανά τον κόσμο, μετά από λογοκρισία η οποία διενεργείται πάντα με γνώμονα τα  συμφέροντα  των πολυεθνικών μετοχικών εταιριών και  των εκφραστών τους. Οι   κανόνες   που   ισχύουν   ως   «μπούσουλας»   της   λογικής   των τηλεοπτικών δικτύων και καναλιών είναι:

• Οι πραγματικοί διαχειριστές των δημοκρατιών της αγοράς, κύριοι μέτοχοι των πολυεθνικών εταιριών,  θεωρούνται  άτομα  υπεράνω  τηλεοπτικής κάλυψης. Ακόμη και στα αγρίως ανταγωνιζόμενα ηλεκτρονικά και μη, Μ.Μ.Ε.
• Οι   περιθωριακοί   τύποι,   με   ιδιαίτερη   σεξουαλική   ή   αντικοινωνική συμπεριφορά, είναι κατά κανόνα οι πρωταγωνιστές του τηλεοπτικού χρόνου.
• Οι συντονιστές των τηλεοπτικών δρώμενων είναι πάντα σχεδόν, οι «χρυσές μετριότητες» της show business και της «δημοσιογραφίας». Οι φθηνότεροι των εξυπνάκηδων των ΜΜΕ, κατά περίπτωση.
• Να προβάλλονται κατά κόρο μεμονωμένες περιπτώσεις αναξιοπαθούντων πολιτών για  να  προβληθεί  τελικά  η  «ευαισθησία»  του  συστήματος  στην επίλυση  του  συγκεκριμένου  προβλήματος  κάθε  φορά.  (Λέγε με ΜΚΟ). Αφήνοντας  φυσικά εκτός όποιας συζήτησης το μεγάλο ζήτημα της ευθύνης της οργανωμένης κοινωνίας, απέναντι σε αυτά τα άτομα. (Επιστροφή δηλαδή στη λογική των εποχών των κοινωνιών των κυριών των τιμών των βασιλικών αυλών, στων οποίων τη προσωπική διάθεση και ευχέρεια, επαφίονταν η επούλωση των κοινωνικών πληγών).
• Να προωθούνται πάσης φύσεως γραφικού-περιθωριακού τύπου εκδηλώσεις αμφισβήτησης του συστήματος, με στόχο την υιοθέτηση και επομένως την απομυθοποίηση του όποιου, έστω φαινομενικά ανατρεπτικού περιεχομένου του προβαλλόμενου show. (π.χ. μουσικά γκρουπάκια  τύπου hard rock,  που την ίδια ώρα που ο στίχος των τραγουδιών τους καλεί τους νεολαίους να γκρεμίσουν το σύστημα, προβάλλεται και η κάθε τους προσπάθεια να ενταχθούν στο μηχανισμό του συστήματος, με στόχο την οικονομική τους άνοδο).
• Μεθοδευμένη απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στα μεγάλα δημιουργήματα του ανθρωπίνου πνεύματος. Στα γράμματα τον πολιτισμό και τις τέχνες -  των κλασσικών και σύγχρονων δημιουργών. Με παράλληλη περιθωριοποίηση κάθε προσπάθειας που αφορά στην ανάδειξη   της   πνευματικής   κληρονομιάς   χιλιετηρίδων   ανθρώπινης δημιουργίας.
• Παντελής  έλλειψη  παιδικών  προγραμμάτων,  με  στόχο  την  στήριξη  και καλλιέργεια της ψυχικής υγείας του παιδιού.
• Αντικατάσταση όλης της ζώνης των παιδικών προγραμμάτων με ένα απέραντο σκουπιδότοπο, τεράτων, διαφόρων τύπων παιδικών σούπερ- ηρώων που κατά κανόνα στο μπράτσο της στολής τους φέρουν την αστερόεσσα.
• Στη μουσική τέλος που απευθύνεται κυρίως στους νέους, καλλιεργείται το μοντέλο του επαναλαμβανόμενου ηλεκτρονικού, παραληρηματικού ήχου ή ρεφρέν, που αναπαράγει το σχήμα ενός ιδιότυπου ομφαλοσκοπισμού, που ουσιαστικά είναι και ο στόχος για μια  μεταλλαγμένη νέα κοινωνία του τύπου:«δούλευε, κατανάλωνε, σιώπα».

3.    Πολιτιστικός νεοαποικισμός κατά μερικούς αναλυτές ή πολιτιστικός ιμπεριαλισμός   κατά   άλλους.   Η   εξαγωγή   δηλαδή   του   αποκαλούμενου «American way of life» - που στην ουσία είναι ένα καθαρά καταναλωτικό πρότυπο - και το πέρασμα του με κάθε μέσο στις εθνικές ανά τον κόσμο κοινωνίες. Η ιδιότυπη αυτή «εξαγωγή πολιτισμού» μεθοδεύεται με πολλούς τρόπους, πέρα από την τηλεοπτική, κινηματογραφική και μουσική βιομηχανία, ευκολοχώνευτων  κατασκευασμάτων,  του  τύπου  «όλα  στο  πόδι».  

Ήδη πάντως, σαφές αποτέλεσμα αυτού του «πολιτιστικού νεοαποικισμού» είναι σε διεθνές πια επίπεδο, ο ενιαίος τρόπος ένδυσης ιδιαίτερα των νέων, η διαρκώς διευρυνόμενη λογική διαιτολογίου των πολυεθνικών εταιριών «fast food», η προώθηση μεταλλαγμένων προϊόντων στην διατροφή των λαών και τέλος, η διεθνοποιημένη «μόδα», της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών.

4.    Δαιμονοποίηση όλων των «παρεκκλινόντων από την «κεντρική αλήθεια» του συστήματος. Κλασσικό παράδειγμα είναι ο μεθοδευμένος χαρακτηρισμός ως «αυτοκρατοριών του κακού» - που χρησιμοποιούνταν μέχρι το τέλος του ψυχρού πολέμου για την Σοβιετική Ένωση -  άλλων πια αποδεκτών. Το αδυσώπητο σύστημα προπαγάνδας του αμερικάνικου administration, καθοδηγούμενο από τους managers των ειδικών συμβούλων «δημοσίων σχέσεων» - υποκαταστήματα κατά κανόνα των πολυεθνικών εταιριών - δαιμονοποιεί κατά σύστημα και με μέθοδο τους ορατούς και αόρατους εχθρούς των «δημοκρατιών της αγοράς».

5.   Πόλεμος δημοσίων σχέσεων κατά των χωρών που δεν συμφωνούν με το σύστημα, με πολυποίκιλους τρόπους. Όπως με τις «αθώες» τουριστικές οδηγίες του Στέητ Ντιπάρτμεντ , τις προκατασκευασμένες ειδήσεις, τον κατευθυνόμενο από την Wall Street χρηματιστηριακό τζόγο, τις στημένες ανταποκρίσεις των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων, κλπ «φρούτα της οικονομίας της αγοράς. Με όλα να συγκλίνουν στον φασιστοειδή εκβιασμό που απευθύνεται πια, προς κάθε κατεύθυνση: «Ή μαζί μας ή εχθροί μας». Ή ακόμη, «είμαστε όλοι Αμερικανοί».

Υ.Γ. Βλέποντας τις στρατιές των ισχνών και πάμπτωχων Βορειοκορεατών να παρελαύνουν υπό το βλέμμα του "φωτισμένου τους ισόβιου ηγέτη", μια βαθύτατη θλίψη για το τι περιμένει και αυτόν τον Λαό, με κατατρέχει. Στη δε σκέψη μου, γυρνάνε - ως αποκούμπι και παρηγοριά - οι στίχοι του Ελύτη: "Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Αλλά πριν, ιδού θα στενάξουν οι νέοι και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. Κουρεμένοι κατάδικοι θα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα. Kαι θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λογιών εμφιαλωμένη φύση. Και θα 'ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα. Και θα 'χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας. Και θα 'ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια. Τότε, μην έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της καταιγίδας από τ' ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να σταθεί στα ωραία μέσα ερείπια. Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των ανθρώπων θα πει, ν' αψηλώσουν τα χόρτα, η γυναίκα στο πλάι του σαν αχτίδα του ήλιου να βγει. Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη. Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!"

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 
Γραφεία Αθηνών: 
Διδυμοτείχου 15-17, 
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 
http://www.pamet.gr 
pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442
www.allilegion.gr 
allilegion@gmail.com