Χ. Γιανναράς -Μια ρεαλιστική «πολιτική ουτοπία»

Μια ρεαλιστική «πολιτική ουτοπία» Posted: 19 May 2013 11:22 PM PDT Ο όρος «πολιτική ουτοπία» δηλώνει στόχους πολιτικούς αντικειμενικά ανέφικτους. Mπορεί όμως να δηλώνει και στόχους απλώς υποκειμενικά απροσπέλαστους. Eίναι άλλο πράγμα οι δεδομένοι, φανερά για όλους ανυπέρβλητοι αποκλεισμοί από μεγαλεπήβολες στοχεύσεις, και εντελώς άλλο η υποκειμενική ανικανότητα, απαιδευσία ή ατολμία που αποκλείει τους διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας από ζωτικές σκοποθεσίες. H διάκριση του ρεαλιστικού από τον ουτοπικό χαρακτήρα μιας πολιτικής στόχευσης, η «αντικειμενική» της εκτίμηση, δεν είναι καθόλου εύκολη – καθόλου συνάρτηση της «γνώμης των πλειόνων»: O ταλαντούχος ηγέτης ενδέχεται να βλέπει δυνατότητες, εκεί που εμείς οι υπόλοιποι βλέπουμε μόνο αποκλεισμούς – όπως ο προικισμένος ζωγράφος βλέπει χρώματα, εκεί που εμείς διακρίνουμε μόνο κλιμακώσεις του γκρίζου. Tυπικό παρακολούθημα της ιστορικής παρακμής του Eλληνισμού σήμερα είναι και η συλλογική, παραλυτική των πάντων ακρισία: η άνοδος σε καίριες ηγετικές θέσεις ακόμα και ανθρώπων με φανερή διανοητική υστέρηση, η ανάθεση καίριων πολιτικών ευθυνών σε εντελώς αδοκίμαστους για το πολιτικό τους ταλέντο «τεχνοκράτες». (Θυμηθείτε: Δημ. Δρούτσας, υπουργός Eξωτερικών!, Γ. Παπακωνσταντίνου και I. Στουρνάρας, «τσάροι» της Oικονομίας!, Πάνος Παναγιωτόπουλος, υπουργός Eθνικής Aμυνας! και πλήθος ανάλογα). Eρώτημα για όσους ακόμα αντιστέκονται στην ακρισία: H Eλλάδα «των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων» ήταν ένας αντικειμενικά ανέφικτος πολιτικός στόχος ή μια σκοποθεσία ρεαλιστική που την ακύρωσε η ανικανότητα και απαιδευσία των διαχειριστών της πολιτικής; Για την ιστορική έρευνα και τον πολιτικό ρεαλισμό δεν υπάρχουν «βλάσφημες» υποθέσεις εργασίας. Yπάρχουν συμπτώματα ανικανότητας και κενά παιδείας ακόμα και σε ταλαντούχους ηγέτες. Στο πεδίο της ευρωπαϊκής πολιτικής σκακιέρας η αλυτρωτική πολιτική του Eλευθερίου Bενιζέλου εμφανίστηκε ως στόχευση που αφορούσε άμεσα την Eυρώπη ή ως μονομερής εθνικιστική επιδίωξη ενός βαλκανικού κρατιδίου; Διαφάνηκε στην πολιτική του Bενιζέλου ίχνος προσπάθειας να πεισθούν οι Eυρωπαίοι ότι ο Eλληνισμός είναι, εκ των πραγμάτων, πολιτισμικό ανάχωμα προστατευτικό της Eυρώπης από τα (οποιουδήποτε είδους) ποσοτικά μεγέθη της Aσίας; Oτι είναι αδύνατο να επιβιώσει ιστορικά αυτό το ανάχωμα, αν δεν «πατάει» και στις δυο όχθες του Aιγαίου, ευρωπαϊκή και ασιατική; Διαφαίνεται στην πολιτική του Bενιζέλου η επίγνωση ότι, με την Tουρκία κυρίαρχη της Iωνίας και των Δαρδανελλίων, η Eυρώπη περιέρχεται σε ομηρεία: οι λαοί της, η ευημερία τους, τα πολιτισμικά τους επιτεύγματα εξαρτώνται από τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της Tουρκίας; Eίναι μάλλον σαφές ιστορικά ότι το νεωτερικό ελλαδικό κρατίδιο οφείλει την ύπαρξή του στον τότε (αρχές του 19ου αιώνα) συγκυριακό ρομαντισμό των Φιλελλήνων της Eυρώπης: Hθελαν οι Φιλέλληνες να δημιουργηθεί ένα κρατίδιο, πολιτικά και οικονομικά υπό τον έλεγχο της Δύσης (αφού αυτή είχε «διασώσει» και «συνέχιζε» την ελληνικότητα, δηλαδή την αρχαιοελληνική κληρονομιά) με τόση έκταση όση χρειαζόταν για να περιλαμβάνει τις αρχαιοελληνικές τοπωνυμίες: Aθήνα, Σπάρτη, Θήβα, Mυκήνες, Δελφοί κ.λπ. Eίχε άραγε έλλειμμα παιδείας ο Bενιζέλος για να διαβλέψει ότι ήταν αδιανόητο να ανεχθούν οι Δυτικοί οποιαδήποτε μορφή επανασύστασης του «Bυζαντίου», που παρέμενε ο πιο μισητός, απεχθής και βδελυρός γι’ αυτούς αντίπαλος; Hταν ποτέ δυνατό να επιτρέψει η Δύση ενοποίηση και πολιτική αυτονομία των γηγενών ελληνικών πληθυσμών της Kωνσταντινούπολης, Iωνίας, Φρυγίας, Λυκαονίας, Παμφυλίας, Kιλικίας, Γαλατίας, Kαππαδοκίας, Πόντου, Aιολίας, Aμασείας, Aνατολικής Pωμυλίας και Θράκης – του Eλληνισμού που σάρκωνε ζωντανή την πολιτισμική του ταυτότητα και όχι μια εθνικιστική κρατική ρητορεία; Hταν δυνατό να αγνοεί ο Bενιζέλος τους χλευασμούς και τις ύβρεις του Bολταίρου ή του Mοντεσκιέ για το ψευδωνύμως λεγόμενο «Bυζάντιο», το μένος που έτρεφε η Δύση για τον ελληνικό κόσμο της ρωμαϊκής «οικουμένης»; H εμμονή στην παραδειγματική περίπτωση Bενιζέλου δικαιολογείται από τις ομοιότητες που εμφανίζουν οι συγκυρίες τότε και σήμερα: Tότε στόχος ήταν η Eλλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, σήμερα στόχος, μάλλον κοινά αποδεκτός, είναι η Eλλάδα – μέλος της Eυρωπαϊκής Eνωσης και μέλος της Eυρωζώνης. Kαι οι δύο στοχεύσεις, και τότε και σήμερα, εμφανίζουν τα ίδια ελλείμματα ρεαλισμού: Ξεκινούν αποκλειστικά από τα ελλαδικά ενδιαφέροντα και εξαντλούνται σε αυτά. Δεν υπάρχει προβληματισμός, ούτε καν υποψία, πως θα μπορούσαν οι ελληνικές στοχεύσεις να είναι ζωτικά συμφέρουσες και για τη Δύση. Σήμερα, η μετοχή μας στον εταιρισμό των εθνών της E.E. αρχίζει και τελειώνει στον παρακμιακό μεταπρατισμό μας, στην ολοφάνερα ατελέσφορη, διακόσια χρόνια τώρα, μίμηση. Mετοχή μας είναι ο εξευτελισμός μιας αδιάκοπης ζητιανιάς με στόχο την εξηλιθιωτική «ευζωία». Zούμε επαιτώντας την επόμενη «δόση» εξουθενωτικής καταισχύνης μας, και μας την παρέχουν οι εταίροι μας με εμφατικό κάθε φορά τον διεθνή διασυρμό μας. Aς σκεφθεί και ας κρίνει ο καθένας μας τον ρεαλισμό ή την ουτοπία μιας διαφορετικής πολιτικής στόχευσης. Mε αφετηρία το ερώτημα: Πώς να προσανατολίσουμε τις προσπάθειές μας, ώστε η δική μας «ανάκαμψη» να είναι ζωτικά συμφέρουσα και για τους εταίρους μας; Tο ξεπούλημα της χώρας με «Mνημόνια» φεουδαλικών αρχετύπων δεν είναι η μόνη μας επιλογή, Eυρώπη δεν είναι μόνο οι επικαιρικοί μάνατζερς της εξουσίας κερδοσκόποι και νεοχιτλερικοί Tραπεζίτες. Mόνο μωρόνοες αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η «ανάκαμψη» της Eλλάδας απαιτεί θεμελιακές αλλαγές στην οργάνωση και λειτουργία του κρατικού μας σχήματος. Kαι επειδή η ιστορική περίοδος είναι σαφώς μεταβατική σε διεθνή κλίμακα, οι μεταρρυθμιστικές μας πρωτοβουλίες θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν ζωτικά την E.E. ως πρωτοποριακός πειραματισμός σε ευρωπαϊκά πλαίσια. Kάποιες παραδειγματικές, απλοϊκά και άγαρμπα συγκεκριμένες αναφορές, είναι μόνο δείχτες προσανατολισμού της σκέψης και της αναζήτησης, όχι προτάσεις. H εμπορευματοποίηση της πολιτικής, διεθνές, οξύτατο πρόβλημα σήμερα. Για τη θεσμική αντιμετώπισή του, πεδίο πρωτοποριακού πειραματισμού θα μπορούσε φιλόδοξα να εμφανιστεί η Eλλάδα. Ξαναζωντανεύοντας θεσμικά συμμετοχικές (όχι μόνο αντιπροσωπευτικές) λειτουργίες «πόλεως» σε μικρές αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες – με καίριο περιορισμό τού συγκεντρωτικού, αυτονομημένου από την κοινωνία, κράτους. Πρωτοποριακός πειραματισμός και η θεσμική αντίσταση στην αυτονόμηση της οικονομίας από την κοινωνία: Nα αξιοποιηθεί λ.χ. η πείρα από το «αλληλέγγυον» – υποκείμενο φορολογικής υποχρέωσης η κοινότητα και όχι το άτομο, ώστε να κοινωνείται ευέλικτα η συνεισφορά στα κοινά. Eύνοια στις μικρές επιχειρηματικές μονάδες, στην προσωπική δημιουργικότητα, στις μικρές συνεταιριστικές Tράπεζες. Xωρίς κανένα παραπάνω κόστος, η Eλλάδα μπορεί να έχει τα αρτιότερα κλασικά λύκεια της Eυρώπης. Tις καλύτερα σχεδιασμένες πανεπιστημιακές σχολές Mαθηματικών, Aρχαιολογίας, Kλασικής Φιλολογίας, Iστορίας της αρχαιοελληνικής και «βυζαντινής» Tέχνης. Eγκύκλια παιδεία με θεμέλιο τα Aρχαία Eλληνικά (από το Δημοτικό) ως άσκηση λογικής και τα Mαθηματικά ως γλώσσα της λογικής. Oροι ενεργητικής επανένταξης του Eλληνισμού στην Iστορία.

Δημήτρη Χρυσικόπουλου,

Το ανήθικο και επικίνδυνο παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ.

Του Δημήτρη Χρυσικόπουλου, Αντιπροέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.  

Που είμαστε σήμερα;

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που η τριπροδοτική κυβέρνηση, μέσα από ψέματα επί ψεμάτων, κατάφερε να σφετεριστεί την εξουσία. Ένας χρόνος με χιλιάδες αυτοκτονίες, δεκάδες χιλιάδες μεταναστεύσεις, εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις. Ένας χρόνος που βούλιαξε την Ελλάδα και τους Έλληνες ακόμα περισσότερο στην απόγνωση και τη μιζέρια.

Σήμερα όλοι μας, ακούμε τα ευχάριστα νέα για το φώς στην άκρη του τούνελ από τα βοθροκάναλα του συστήματος, και σκεφτόμαστε, είτε ότι ζούμε σε άλλη χώρα, είτε ότι τελικά έχουμε πείσει το σύστημα, για το πόσο ηλίθιοι είμαστε.

Σήμερα ακούμε τις θριαμβολογίες «περί αναβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας» από «σκουπίδι» σε «σκουπίδι μείον». Θριαμβολογίες που σου δίνουν ολοένα και εντονότερα την αίσθηση, πως απευθύνονται σε κρετίνους.

Σήμερα ακούμε διθυράμβους περί της «απόλυτα επιτυχημένης επίσκεψης Σαμαρά στην Κίνα». Λες και είμαστε βόδια στο παχνί, και δεν μπορούμε να δούμε και μόνο τις φωτό να μας δείχνουν, απελπισμένα και απογοητευμένα τα μέλη της αποστολής, από τα μηδενικά αποτελέσματα της.

Τι κάνει η κυβέρνηση;

Βεβαίως το έργο που ανέλαβε και που δεν είναι άλλο από τον κατακερματισμό της πατρίδας μας και το ξεπούλημα της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Αυτή τη φορά η γερμανική διοίκηση πρέπει να αισθάνεται τυχερή, γιατί εκτός από καλούς μπιστικούς βρήκε και ανθρώπους που, όπως υπόσχονται, ίσως ολοκληρώσουν το έργο τους νωρίτερα.

Αυτή τη φορά, δεν χρειάστηκε Γκεστάπο, SS, Τάγματα Ασφαλείας, κουκουλοφόρους καταδότες. Της τα πρόσφεραν όλα αυτά δωρεάν οι απόγονοι των Μαυροκορδάτων, των Κωλέτηδων και των Τσολάκογλου. Σε αγαστή αυτή τη φορά συνεργασία με τους απογόνους των Σιάντων, των Ζαχαριάδηδων και των Κολιγιανναίων.

Τι κάνει η αντιπολίτευση;

Στον χρόνο αυτό, ακόμα και μετά από τη βιαιότερη δημοσιονομική προσαρμογή (κατά πολλούς οικονομολόγους) στην ιστορία της ανθρωπότητας, η αντιπολίτευση στο σύνολο της εξακολουθεί να τιτιβίζει ανέμελα, αντιπολιτευτικές «ατάκες» και «κόντρες». Αντιπολιτευτικές εκδηλώσεις και πορείες στα πλαίσια μιας επαναστατικής γυμναστικής και μέχρι εκεί. Μια  «αντιπολίτευση» που θα κάνει το παν για να αναλάβει την εξουσία όταν πάρει εντολή, αλλά και που δε θα κάνει τίποτα μέχρι η κυβέρνηση αυτή να ολοκληρώσει το έργο της, δηλαδή το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της συνεργασίας του συνόλου της «αντιπολίτευσης» με την τριπροδοτική κυβέρνηση και το σύστημα ήταν η άμεση και αποτελεσματική συνεργασία τους  με αυτό, προκειμένου να αποτρέψουν την απεργία της ΟΛΜΕ, ώστε να διεξαχθούν κανονικά οι πανελλαδικές εξετάσεις. Η «μεγάλη επιτυχία» της διεξαγωγής των εξετάσεων, προβλήθηκε με περηφάνια από τα μέσα του συστήματος. Η ακόμα όμως μεγαλύτερη επιτυχία της απόλυσης 10.000 αναπληρωτών καθηγητών σκεπάστηκε από ένα πέπλο σιωπής.

Είμαστε κοντά στην ώρα αλλαγής φρουράς;

Μάλλον ναι. Έτσι τουλάχιστον φαίνεται, μετά τα ταξίδια του Τσίπρα σε Αμερική και Γερμανία, όπου έδωσε τα διαπιστευτήρια του στους αφέντες της Ελλάδας και έλαβε το χρίσμα του επόμενου κοτζαμπάση του προτεκτοράτου που οι κινέζοι αποκαλούν Σι Λα.

Τα ξένα ΜΜΕ του συστήματος έχουν ήδη αρχίσει να πλέκουν το εγκώμιο του νέου έπαρχου.  Αλλά και οι εδώ συναντήσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, με τον άλλοτε άσπονδο εχθρό του, τον εθνικό μας εργολάβο και μεγαλοκαναλάρχη Μπόμπολα, προϊδεάζουν τους πάντες για την επερχόμενη προβολή του νέου μεγάλου ηγέτη, που γέννησε ο τόπος ετούτος.

Τι γίνεται όμως με τα ψηφαλάκια, όταν έρθει η ώρα των εκλογών;

Η αλήθεια είναι ότι με τέτοια αντιπολιτευτική πολιτική, αλλά και με τόσες πολλές, φορές αντικρουόμενες συνιστώσες υπάρχει πρόβλημα. Από κρατικιστές μέχρι αριστεροκουλτουριάρηδες και ελευθεριακούς διεθνιστές, ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού που ο λαός αποκαλεί «κακό συναπάντημα».

Ύστερα από έναν ακόμα χρόνο ισοπέδωσης των πάντων στη χώρα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει δεύτερο κόμμα στις δημοσκοπήσεις (ή πρώτο με ισχνή διαφορά σε κάποιες από αυτές) με πρώτη τη ΝΔ του πρώην ΠΟΛΑΝ και νυν ΠΑΡΤΕΤΑΟΛΑ πρωθυπουργού. Όμως στις εκλογές βουτάει την εξουσία αυτός που είναι ψηλότερος. Και εφόσον κάποιος δε μπορεί να ψηλώσει περισσότερο από μόνος του, του μένει μόνο μία λύση: Να κοντύνει τα ποδάρια του αντιπάλου… Και εδώ εμπλέκεται το… θεοσεβούμενο κόμμα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.

Από πού παίρνει ψηφαλάκια η ακροδεξιά;

Χωρίς πολύ σκέψη μπορούμε να απαντήσουμε κατηγορηματικά ότι αντλεί ψήφους από τον χώρο της δεξιάς. Στη κυριολεξία ξεβράκωσε από ψηφοφόρους το κόμμα του μπάρμπα Γιώργη Καρατζαφέρη, ο οποίος αποδείχθηκε ένας πρώτης τάξεως πρόεδρος…στις κωλοτούμπες. Η κίνηση της ΝΔ να τον επαναφέρει στις τάξεις της, με σκοπό να επιστρέψουν μαζί με αυτόν και κάποιες χιλιάδες ακροδεξιοί ψήφοι είναι a priori αποτυχημένη. Οι ψηφοφόροι που θα τον ακολουθούσαν δε γεμίζουν ούτε δύο πούλμαν.

Η αύξηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής λοιπόν θα γίνει μέσα από τη δεξαμενή της ευρύτερης κεντροδεξιάς παράταξης αλλά κυρίως από τη δεξαμενή των Νεοδημοκρατών. Κάθε ψήφος που θα μετακομίζει από τη ΝΔ στη Χρυσή Αυγή είναι κέρδος για το κόμμα με τη νεοναζιστική/νεοπαγανιστική πολιτική καταγωγή, αλλά ακόμα μεγαλύτερο κέρδος για τον ΣΥΡΙΖΑ που θα βλέπει τον αντίπαλο του να κονταίνει…

Το ζητούμενο λοιπόν και για τους δύο είναι η δημιουργία των συνθηκών, που θα δυναμώσουν, αρχικά δημοσκοπικά και σε δεύτερη φάση εκλογικά, τη Χρυσή Αυγή.

Το πρώτο πείραμα

Το πρώτο πείραμα που έγινε ήταν εκείνη η εκπομπή με το περίφημο χαστούκι. Η παρουσίαση του γεγονότος δεν εστιάστηκε στο ότι κάποιος ανεγκέφαλος νεαρός χαστούκισε μία γυναίκα (επαναλαμβάνω μία γυναίκα), η οποία στα χρόνια θα μπορούσε να ήταν και μητέρα του, αλλά στο ότι κάποιος αντιδρά με οργή απέναντι στις σαχλαμάρες που ακούμε εδώ και πολλές δεκαετίες από την αριστερά.

Το πείραμα κρίθηκε απολύτως επιτυχημένο και η Χρυσή Αυγή, ήταν εκείνη που κέρδισε τις εντυπώσεις, οι οποίες και μεταφράστηκαν σε ψηφαλάκια στις εκλογές του Ιούνη. Η παρουσία βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπομπή, η οποία και υποβοήθησε στην εκκίνηση της αντιδικίας και στην εξέλιξη των γεγονότων, δεν μοιάζει να ήταν τυχαία. 

Επιτέλους, ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε την διακαώς αναζητούμενη από τους «αριστερούς» αποτελεσματική μέθοδο αύξησης των ποσοστών της Χρυσής Αυγής.

Μια μέθοδο, τόσο απλή όσο και παλιά, που δοκιμάστηκε αποτελεσματικά στο παρελθόν και όποτε τα συμφέροντα, διεθνή και εγχώρια, στόχεψαν στη πόλωση της ελληνικής κοινωνίας: Όσο συσπειρώνεται κόσμος γύρω από τις φασίζουζες επιλογές της Χρυσής Αυγής, τόσο θα μεγαλώνουν τα ποσοστά της δήθεν αντιφασίζουσας «αριστεράς».

Με το μεγαλύτερο φυσικά θύμα της όλης υπόθεσης, τον ιστορικό Πατριωτισμό, αυτόν που γέννησε όλα τα ριζοσπαστικά δημοκρατικά κινήματα στον τόπο μας, από την Παλιγγενεσία και εντεύθεν.  Αυτόν που εκφράζεται κυρίως σήμερα από το Πατριωτικό Μέτωπο, το οποίο οι «προοδευτικάριοι» κάθε λογής και είδους, επιχείρησαν συστηματικά και με μέθοδο, πάντα  με το γκαιμπελικό, «λέγε ψέμματα συνέχεια, στο τέλος κάτι θα μείνει» να τον «τσουβαλιάσουν» επικοινωνιακά τουλάχιστον, με τους νεοναζί, τους φασίστες και τους εθνικοσοσιαλιστές. Με αποτέλεσμα, ο προοδευτικός κόσμος στον οποίο απευθύνεται το Κίνημα, να φοβάται κυριολεκτικά να το προσεγγίσει, προτιμώντας τη βολική ετικέτα του «αριστερού», γενικώς και αορίστως φυσικά, χωρίς κανέναν νόημα και κενού περιεχομένου.

Το δεύτερο πείραμα

Ήταν μια ακόμα βαρετή συνεδρίαση της βουλής. Το παιχνίδι και πάλι στημένο και από πριν ξεπουλημένο: Ο Τσίπρας «έλουσε» τη Χρυσή Αυγή και στη συνέχεια έλαβε τον λόγο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, προκειμένου να απαντήσει.

Όταν όμως χρησιμοποίησε τη προσβλητική και χυδαία (;) έκφραση «Mr. Tsipras», επενέβει ο πρόεδρος (που εντελώς τυχαία είναι και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ), του αφαίρεσε τον λόγο και κάλεσε τον φρούραρχο να τον πετάξει έξω. Ο Δραγασάκης είναι αρκετά έξυπνος άνθρωπος και γνωρίζει ότι δε μπορείς να πολεμήσεις τον φασισμό με φασιστικές μεθόδους. Γνώριζε εκ των προτέρων ότι μία τέτοια συμπεριφορά θα ενισχύσει την εικόνα, της «καταδιωκόμενης» πλέον από το σύστημα Χρυσής Αυγής, προσφέροντας της μεγαλύτερη λαϊκή συμπάθεια και  στο μέλλον ακόμα περισσότερα ψηφαλάκια. Δηλαδή το ζητούμενο…

Όπως λοιπόν και στο πρώτο πείραμα, θα δούμε τη Χρυσή Αυγή να κερδίζει τις εντυπώσεις με τη βεβαιότητα ότι ακόμα περισσότερα ψηφαλάκια θα φύγουν από το σακί της ΝΔ, κάνοντας της ακόμα κοντύτερη. Ο Αλέξης, αρχίζει να ψηλώνει σιγά σιγά.

Τα επόμενα πειράματα

Αφού τα πειράματα έχουν απτά αποτελέσματα, αναμένουμε προσεχώς τη μεγάλη «κόντρα» μεταξύ Χρυσής Αυγής και ΣΥΡΙΖΑ. Και όσο μεγαλύτερη είναι η κόντρα αυτή, τόσο πιο δυνατή θα γίνεται η Χρυσή Αυγή και τόσο πιο ευτυχισμένοι θα είναι οι υπεύθυνοι πολιτικού σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι συμβεί από εδώ και πέρα, δεν είναι τυχαίο. Είναι αποτέλεσμα σχεδιασμού και εφαρμογής μιας ανίερης μυστικής συμμαχίας. Για τα ψηφουλάκια του λαουτζίκου και τη κατάκτηση της εξουσίας. Τύφλα να' χει ο Μακιαβέλι…

Μα είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Ήταν το Γενάρη που μας πέρασε, όταν ακούσαμε τον Τσίπρα σε μια συνέντευξη στη τηλεόραση να δηλώνει ότι προκειμένου να σώσει στη πατρίδα του θα συνεργαζόταν ακόμα και με τον διάβολο. Εάν δεν έχει πρόβλημα να συνεργαστεί με τον διάβολο, θα είχε κάποιο πρόβλημα να συνεργαστεί με τον Μιχαλολιάκο, που στο κάτω-κάτω της γραφής δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας απλός υπηρέτης του εωσφόρου; Και μάλιστα με βούλα αυτή τη φορά, αν λάβουμε υπ' όψη μας τους κεραυνούς που εξαπολύει εναντίον της ΧΑ, ο Μητροπολίτης Πειραιώς.

Ένα μας μένει να ευχηθούμε:

Μακάρι ο Θεός να μας λυπηθεί, γιατί ο Λαός, δεν φαίνεται ακόμη να χαμπαριάζει τι του στήνουν…

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442www.allilegion.gr allilegion@gmail.com 

Νίκος Καραβαζάκης.

 2 χρόνια μετά, μεθοδεύουν νέο “ιδιώνυμο”;

20/05/2013 Γ ράψτε ένα σχόλιοGo to comments

Στις 25 Μαΐου συμπληρώνονται 2 χρόνια αφότου άρχισε η μαζικότερη στη νεοελληνική ιστορία κινητοποίηση πολιτών, με αιτία την εναντίωση στη μνημονιακή υποταγή της Ελλάδας. Οι στόχοι εκείνης της λαϊκής αντίστασης παραμένουν ανεκπλήρωτοι. Η απόρριψη από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της ασκούμενης μνημονιακής υποταγής από την τροϊκανή συγκυβέρνηση είναι ασίγαστη και πασίδηλη σε κάθε ευκαιρία. Κυρίως όμως, ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών που ενεργοποιήθηκε πολιτικά στη διάρκεια της εξέγερσης των “αγανακτισμένων” το Μάιο του 2011, προχώρησε σε μορφές πολιτικής οργάνωσης, εγκαταλείποντας την απολιτική και την παραίτηση, χειραφετούμενοι από την κομματοκρατία και τις κάθε είδους ιδεοληψίες. Το ρεύμα αυτό των ενεργών πολιτών, διεσπαρμένο σε πλήθος και ποικιλία ομάδων και ακόμη ασυντόνιστο, παραμένει στις επάλξεις της πολιτικής και αποτελεί ελπιδοφόρα παρακαταθήκη διεργασιών και ανατροπών στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Προπάντων, συντηρεί άσβεστη την αντίσταση στην υπαγωγή της Ελλάδας σε μεθοδεύσεις και συμφέροντα αλλοτρίωσης και εξανδραποδισμού, ληστείας του δημοσίου πλούτου, καταστροφής του περιβάλλοντος, κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας, αναδιανομής συνόρων, διάλυσης του κοινωνικού ιστού και του κράτους.

Αυτές οι πολιτικοποιημένες πνευματικές και οργανωτικές νησίδες πολιτικής ελευθερίας που γεννήθηκαν από την εξέγερση των “αγανακτισμένων” είναι ανένταχτες κομματικά και ανυπότακτες. Παρότι εκλογικά φαίνεται πως κυρίως καταγράφηκαν στους ΑΝΕΛΛ, τη Χρυσή Αυγή και το ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν ταυτισθεί ούτε υπαχθεί στα κόμματα αυτά. Η Χρυσή Αυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απωθητικά ιδεολογικά περιχαρακωμένα, η όποια συσπείρωση γύρω τους δεν είναι παρά συμφεροντολογικές περιστασιακές συμπράξεις απελπισμένων πολιτών, χωρίς καμία εμπιστοσύνη. Τα ίδια δε αυτά κόμματα δεν μπορούν να ανοίξουν ούτε οργανωτικά ούτε πολιτικά ούτε πολύ περισσότερο ιδεολογικά, προς την ενότητα και την αναγέννηση της κοινωνίας. Είναι δέσμια των παθιασμένων προκαταλήψεών τους και της υστερόβουλης ιδιοτέλειάς τους. Αντίθετα οι ΑΝΕΛΛ, όπως φάνηκε στο συνέδριό τους, έχουν πλατιά, αντιπροσωπευτική της κοινωνίας μας, πρόσφατα ενταγμένη, λαϊκή βάση. Εκδηλώθηκε στο συνέδριο, με δημοκρατικές διαδικασίες, πολιτικός προβληματισμός και συμμετοχή, παρά τον περιορισμένο χρόνο και τις διοργανωτικές ελλείψεις στη διεξαγωγή του. Εκλέχθηκαν ευρύτατης και πολυεπίπεδης, διασποράς και προέλευσης στελέχη στο ανώτερο καθοδηγητικό σώμα. Εάν το νεογέννητο αυτό κόμμα, κρατήσει και ενισχύσει την καταγωγή του από τις αναστημένες δυνάμεις των ελλήνων πολιτών, θα εξαρτηθεί από τη συλλογική ανιδιοτέλεια της ηγεσίας του και από την ευελιξία και διορατικότητα του Πάνου Καμμένου προσωπικά.

Στο μεταξύ όμως συντρέχουν εξελίξεις και συσσωρεύονται αδιέξοδα, Η εθνική οικονομία είναι σε κώμα, το δημόσιο χρέος συνεχώς μεγεθύνεται και το ιδιωτικό αυξητικά δεν εξυπηρετείται. Η διεθνής οικονομία είναι καθηλωμένη στο κατώφλι της ύφεσης, η Κίνα περικόπτει τις εισαγωγές πρώτων υλών επειδή κάμπτονται οι εξαγωγές της και η Αυστραλία πλήττοντας την Αυστραλία, βασικό προμηθευτή της. Το ευρώ ύστερα από την αρπαγή των καταθέσεων στην Κύπρο απορρίπτεται ως αποθεματικό νόμισμα και όλες οι χώρες επαναγοράζουν χρυσό επειδή κανένα νόμισμα δεν είναι αξιόπιστο. Γεωπολιτικά επιπλέον, φαίνεται πως βρισκόμαστε στα πρόθυρα ίδρυσης του ανεξάρτητου Κουρδιστάν που πέραν από τις αποσχιστικές επιπτώσεις στην Τουρκία είναι άγνωστο το τι ακόμη θα προκαλέσει στη διάταξη συνόρων της περιοχής μας. Οπότε γίνεται όλο και πιεστικότερη αφενός η ανάγκη εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων στις ελληνικές ΑΟΖ για οικονομική τόνωση των πάντων και αφετέρου η διευθέτηση των συνοριακών αναταράξεων για την εξασφάλιση ομαλότητας στις εμπορικές συναλλαγές.

Αυτό το περιβάλλον , το τρικομματικό δουλικό μόρφωμα που βυσσοδομεί στην Ελλάδα, αδυνατεί να διαχειριστεί, βεβαίως. Οι δουλείες και οι εγγενείς αντιθέσεις και αντιφάσεις του, το καθιστούν άβουλο έρμαιο των έξωθεν εντολών. Μοναδική ικανότητά του είναι τα συνεχόμενα ανυπόφορα σαδιστικά πλήγματα στο εισόδημα, την αξιοπρέπεια και την καθημερινότητα των πολιτών. Κενή πολιτικής πρότασης διεξόδου είναι και η αξιωματική αντιπολίτευση.Εσχάτως όμως, μεθοδεύεται γενικευμένο πλήγμα στις πολιτικές ελευθερίες. Πρόσχημα είναι πράξεις βίας και ρατσισμού, που συλλήβδην αποδίδονται στη Χρυσή Αυγή, κομματικοποιώντας τα περιστατικά αυτά. Η κομματικοποίησή τους κατατείνει ώστε όλοι όσοι αντιδρούν στην εξαθλίωση, την κατάπτωση και την εγκληματικότητα της πόλης ή της γειτονιάς τους από τη συσσώρευση αλλοδαπών και μάλιστα εξωΚοινοτικών που είναι παντελώς μη αφομοιώσιμοι, να χαρακτηρίζονται ως ρατσιστές, φασίστες, ξενοφοβικοί, Χρυσαυγίτες. Ασκείται ανοικτή και χυδαία, ιδεολογική και πολιτική, τρομοκρατία. Και είναι άξιον απορίας αν αυτές οι συμπεριφορές δεν εκπορεύονται από νοσηρή εκδικητικότητα ή μακιαβελική αναστροφή κάποιων  ”Αριστερών” που παλιά υπέστησαν ή βίωσαν την καταδίωξη του υστερικού αντικομμουνισμού και της διχαστικής μισαλλοδοξίας. Πολιτικά, οι μεθοδεύσεις κατά της Χ.Α. κατατείνουν στη συκοφάντιση και κατηγοριοποίηση όλων όσοι ανθίστανται στη μετατροπή των ελληνικών αστικών κέντρων και της Ελλάδας ολόκληρης, σε ανθρώπινη χωματερή, δεξαμενή εξαθλιωμένης εργατικής δύναμης. Αυτή είναι η σκοπιμότητα του “αντιρατσιστικού” νομοσχεδίου, της προβοκάτσιας που έστησε ο Δραγασάκης και στόλισε ο Πάντζας στη Βουλή. Εξάλλου, όλοι γνωρίζουμε πως η λαθρομετανάστευση ξεκίνησε από τους πολιτικούς ( Σαμαράς, Μητσοτάκη, Παυλόπουλος, Σημίτης, ΓΑΠ, Ραγκούσης και Σια ), κορυφώθηκε στο 2004 και θησαύρισε τους παντοειδείς εργολάβους και τσιφλικάδες. Αυτοί δε οι τριτοκοσμικοί επιχειρηματίες χρηματοδοτούν τα μεγάλα κόμματα αλλά και οι υπάλληλοί τους μηχανικοί, τα στελεχώνουν. Από κοντά τους και οι κρατικοδίαιτοι μισθοφόροι των ΜΚΟ του ΓΑΠ.

Ενόψει λοιπόν γιγαντιαίων οικονομικών εκμεταλλεύσεων, επιχειρούν τον πολιτικό ευνουχισμό των πολιτών και τον εξανδραποδισμό των εργαζομένων. Χρησιμοποιούν προς τούτο, στίφη εξαθλιωμένων Αφρικανών και Ασιατών και την τρομοκρατία του “ανθρωπισμού”. Αποσιωπώντας το μαύρο φασισμό των μνημονίων και των τοκογλύφων, το γνήσιο φασιστικό ανθελληνισμό των ΓΑΠ, Παπαδήμου, Ρεπούση κλπ, την φασιστική σαδιστική κτηνωδία των Στουρνάρα, Βενιζέλου, Παπακ/νου, Παπουτσή κλπ. Να ‘τοι οι σημερινοί Τσολάκογλου, Χίτες και γερμανοτσολιάδες.

Τελικά, ρατσιστές και ανθρωπιστές, όλοι είναι σάπιοι εκμεταλλευτές. 

Σταύρου Βιτάλη

Αθήνα, 14 Μαΐου 2013.

Ναϊλί εμάς και βάϊ εμάς…

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Αυτές τις μέρες, και κάθε χρόνο, από τότε που οι ορδές των Μουσταφά Κεμάλ-Τοπάλ Οσμάν, κατάσφαξαν τον Ποντιακό Ελληνισμό, 353.000 ψυχές, αθώα θύματα, στοιχειώνουν τη συλλογική μνήμη όλων των Ελλήνων, τη προσωπική μνήμη ημών των Ποντιακής καταγωγής, ζητώντας ακόμη δικαίωση.

Στις 19 Μαΐου, η θλιβερή επέτειος. Το μνημόσυνό τους, ο θρήνος που απλώνεται στο εθνικό κέντρο και απ’ άκρου σ’ άκρου, σε όλη την υφήλιο, όπου κατοικούν διωγμένοι και ξεριζωμένοι οι Πόντιοι, η «ράτσαμ».

Το «ναϊλί εμάς και βάϊ εμάς», θα ξανακουστεί στις συνάξεις για τη μνήμη, στον θρήνο για τη συλλογική συμφορά.

Του καθενός μας η σκέψη, θα γυρίσει στα παλιά. Η δική μου, θα γυρίσει στον παππού μου, τον Βασίλη Δεμερτζίδη, που τον κρέμασαν οι Τούρκοι το 1919 στη Σαμψούντα.

Θα θυμηθώ τα κλάματα της γιαγιάς μου της Κυρά Μάρθας για τον αδικοχαμένο παππου, μέχρι το τέλος της ζωής της, όπως και το αναπάντητο ερώτημα:

Γιατί ο Παππούς δεν δέχθηκε να υπογράψει το χαρτί του Καιμακάμη, ν’ αλλάξει την πίστη του και να γλυτώσει το κεφάλι του, με εκτοπισμό απέναντι, στη Γεωργία και στα χωριά της Τσάλκας. Όπου είχαν  ήδη καταφύγει από άλλους διωγμούς οι Δεμερτζιδαίοι.

Γιατί ο Παππούς απάντησε στον Κατή (Τούρκος δικαστής), τρεις φορές, όπως όριζε ο οθωμανικός νόμος, και μάλιστα στα τουρκικά: «Μπου ις ολμάζ», που πα να πει στα ελληνικά, «αυτή η δουλειά δεν γίνεται», αρνούμενος τη «συμβιβαστική» πρότασή του. Οδεύοντας με το κεφάλι ψηλά, στην αγχόνη που στήθηκε στην κεντρική πλατεία της Σαμψούντας, μαζί με τους Πόντιους αντάρτες του.

Ερωτήματα που θα παραμείνουν αναπάντητα. Όπως αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα που αφορούν συνολικά σε αυτό το γένος το ελληνικό που απολαμβάνει σήμερα τους καρπούς των θυσιών, όλων αυτών σαν τον μπάρμπα Βασίλη τον Δεμερζίδη:

Γιατί και πως οι Έλληνες, ξέχασαν τόσο γρήγορα την ιστορία τους, και εκστασιάζονται μπροστά στον «Σουλεϊμάν» και στη «Φατμαγκιούλ», που τους προσφέρουν με τη σέσουλα οι Μπόμπολες και Κυριακού, στα θλιβερά τους κανάλια.

Γιατί και πως Έλληνες Πρωθυπουργοί, «σείουν και λυγούν» το κορμί τους σε τσιφτετέλια και ζεϊμπεκιές, μπροστά στους Τούρκους «αφέντες», ή ακόμη κάνουν κουμπαριές, γλύφοντας εμετικά τους νεοοθωμανούς σουλτάνους.

Γιατί και πως οι Έλληνες, ξέχασαν τόσο γρήγορα τη συμφορά του εμφυλίου, στήνοντας ακόμη και σήμερα, εμφυλιοπολεμικά σκηνικά.

Γιατί και πως μια ολόκληρη τάξη, η «άρχουσα» οικονομική ελίτ της χώρας, στήνει συμμαχίες με την τουρκιά, την ώρα που ανοιχτές ακόμη είναι οι πληγές της Κύπρου, του Πόντου, της Μικρασιατικής Καταστροφής. Την ώρα που δεκάδες είναι οι καθημερινές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από τα τούρκικα μαχητικά. Την ώρα που ο παμπόνηρος Νταβούτογλου, μιλά για μοίρασμα του Αιγαίου στη μέση. Την ώρα που οι Τούρκοι, ανοιχτά μιλούν για ανεξάρτητη (βλέπε τουρκική) Θράκη.

Πολλά αναπάντητα «γιατί», σε ένα Έθνος και σε ένα Λαό, που για μια ακόμη φορά στην ιστορία τους, «δεν ξέρουν που πατούν και που πηγαίνουν».

Σ’ ένα Λαό που επέλεξε να ψηφίζει ως κυβερνήτες του, άτομα ανυπόληπτα, μόνο και μόνο για να του κάνουν μετάθεση, απόσπαση, διορισμό, να του σβήσουν μια κλήση της τροχαίας, κάθε λογής ρουσφέτια.

Σε ένα Λαό που δέχθηκε για δεκαετίες να ζει με δανεικά και σήμερα εκπαιδεύεται να ζει με ζητιανιές, στις ουρές των κομμάτων και των δήθεν «φιλάνθρωπων», πάντα με αντάλλαγμα τη ψήφο τους, τη πελατεία.

Σε ένα Λαό που για μια ακόμη φορά στην ιστορία του, αποδέχεται την ήττα του και οδεύει μοιρολατρικά στη συνολική καταστροφή του.

«Ναϊλί εμάς και βαϊ εμάς, πάρθεν η ρωμανία», για μια ακόμη φορά. Και σαν ειρωνεία της ιστορίας, χωρίς σπαθιά και άρματα, χωρίς ν’ ανοίξει μύτη. Μια που οι «οχτροί», αυτήν την φορά, επέλεξαν να αντικαταστήσουν τα ιδανικά μας, με τα δανεικά τους.

Και οι λίγοι, οι γενναίοι, να κρατούν ακόμη το κεράκι της ελπίδας αναμμένο. Γιατί σε τούτον τον τόπο τον μικρό τον μέγα, αυτοί κουβάλαγαν πάντα και συνεχίζουν να κουβαλούν στους ώμους τους, την ευχή και την κατάρα να φυλάγουν Θερμοπύλες, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».

Γιατί αυτοί, οι λίγοι και οι γενναίοι, καλούνται για μια ακόμη φορά, να «βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά», να πάρουν τη ρομφαία του Αρχαγγέλου, να πάρουν το φτυάρι του Ηρακλή, και να καθαρίσουν τους στάβλους της σημερινής θλιβερής αλλά και καταστροφικής ελληνικής πραγματικότητας.

Και αυτοί οι λίγοι και οι γενναίοι, υπάρχουν και ανασαίνουν σε αυτό το Κίνημα, το Πατριωτικό Μέτωπο, το οποίο δεν ζητά την ψήφο κανενός, δεν το «παίζει» σωτήρας και μεσσίας, δεν προτείνει –ισμούς, μα είναι αποφασισμένο να δείξει τη διέξοδο, από την πολλαπλή κρίση που βιώνουμε. Την διέξοδο της (Άμεσης) Δημοκρατίας του Μπαρμπα-Γιάννη του Καποδίστρια, που αν τον ακούγαμε και δεν τον σκοτώναμε, θα ήμασταν Ελβετία, και ακόμη καλύτεροι.

Γιατί μόνον έτσι θα σταματήσει επιτέλους το «ναϊλί εμάς και βάϊ εμάς», και θα αντικατασταθεί με το «χαίρετε και νικώμεν».

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών: 
Διδυμοτείχου 15-17, 
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442www.allilegion.gr allilegion@gmail.com 

Βιτάλης

Ζειά, Β' φάση: Τσακίζουμε τα κυκλώματα.

Το Πατριωτικό Μέτωπο, προχωρά στη Β΄ φάση της αντεπίθεσης, κατά των διεθνών και εγχώριων κυκλωμάτων, που ελέγχουν τη διατροφή του Λαού μας, δηλητηριάζοντάς τον με τα συνθετικά/χημικά τους τρόφιμα.

Η πρώτη φάση, με την απόλυτα επιτυχημένη σπορά από Έλληνες αγρότες, άνω των χιλίων στρεμμάτων, του αρχαίου ελληνικού σπόρου, το οποίο οι Γερμανοί έχουν πιστοποιήσει (δυστυχώς) ως Triticum Diccocum Spelta Aegilops (Τρίφυλλον, Δίκκοκον, Αιγαιακόν, Σπαρτό), έχει ολοκληρωθεί.

Ήδη η Ζειά, έχει θεριέψει φιλοξενούμενη και πάλι μετά από 80 χρόνια, στη μάνα ελληνική γη, και σε λίγο καιρό, θα δρέψουμε τους πρώτους καρπούς της, για να διανεμηθεί ως αλεύρι πια, στους Έλληνες πολίτες (και όχι καταναλωτές επιτέλους).

Περνάμε στη δεύτερη φάση: Αυτήν της μαζικής πια εισαγωγής της Ζειάς, πιστοποίησής της από ελληνικό Πανεπιστήμιο και αντικατάστασης ει δυνατόν, όλης της ελληνικής σιτοπαραγωγής, της βασισμένης στα δηλητηριώδη και γλουτενούχα (κόλλα) υβρίδια των πολυεθνικών και των εγχώριων νταβατζήδων που τα διακινούν.

Επιστημονική επιτροπή του Πατριωτικού Μετώπου, αναχωρεί εντός των επομένων εβδομάδων σε χώρα του τρίτου κόσμου, που διαθέτει τη Ζειά όπως όλα δείχνουν, στη πρωτογενή της μορφή, για να την πιστοποιήσει στα εργαστήρια.

Δεν θα αναφέρουμε τη χώρα στην οποία εντοπίσαμε τον αρχαίο σπόρο, για ευνόητους λόγους. Θα πούμε όμως, πως στόχος μας αυτή τη φορά είναι να φέρουμε ολόκληρο καράβι με τον αρχαίο σπόρο, γύρω στα 5 εκατομμύρια κιλά αυτή τη φορά.

Η διαδικασία θα είναι η ίδια με πέρσι: Οι ενδιαφερόμενοι θα συμμετάσχουν στην προετοιμασία και την προαγορά του σπόρου, με ανοιχτές ενώπιον τους διαδικασίες, και με τιμή η οποία θα καθορισθεί και πάλι, με βάση την αγορά, τα μεταφορικά και τα υπόλοιπα διαχειριστικά έξοδα. Χωρίς κέρδη, προμήθειες, μεσάζοντες κλπ γνωστά νταβατζηλίκια.

Ελληνίδες και Έλληνες Αγρότες, Αρτοποιοί, Βιοτέχνες: Μπείτε στον αγώνα, για να τσακίσουμε τα διεθνή και εγχώρια κυκλώματα του ψωμιού.

Μην ξεχνάτε, πως σήμερα οι αγώνες δεν γίνονται με «σπαθιά και άρματα». Μην ξεχνάτε πως η ιστορία έχει επανειλημμένα αποδείξει πως όποτε πήραμε τα όπλα στα χέρια, τη σκανδάλη πάντοτε την κράταγαν ξένα κέντρα, πέραν των εθνικών συνόρων. Με αποτέλεσμα να αλληλοεξοντωνόμαστε.

Μην ξεχνάτε πως σήμερα οι αγώνες, δεν γίνονται με ξεπερασμένα αριστεροδέξια παρωχημένα δόγματα, σωτήρες, μεσσίες, στημένους στο κοινοβούλιο ψευδοτσαμπουκάδες, σουγιάδες και τζαμπαμαγκιές.

Οι Λαοί όλου του κόσμου, αντιστέκονται ανακαλύπτοντας συνεχώς, εναλλακτικές μορφές τραβήγματος του χαλιού κάτω από τα πόδια των νεοταξιτών. Τόσο στη διατροφή, όσο και στην ενέργεια και στις συναλλαγές τους. Γνωρίζουν πως οι νεοταξίτες, κρατάνε και το μαχαίρι και το καρπούζι, που λέγονται οπλικά συστήματα και συστήματα παρακολούθησης. Έτσι, τους χτυπάνε εκεί που τους πονάει: Στα υπερκέρδη τους που προκύπτουν από την παρασιτική αλλά και δηλητηριώδη δραστηριότητα τους.

Έτσι κι’ εμείς, πρέπει με μέθοδο, σύνεση και αποφασιστικότητα:

1.    Να αλλάξουμε τις διατροφικές συνήθειες του Λαού μας, επιστρέφοντας στα αγνά ελληνικά προϊόντα, αυτά που έθρεψαν και γιγάντωσαν, γενιές και γενιές.

2.    Να πάρουμε στα χέρια μας την ενέργεια και τους φυσικούς πόρους της χώρας μας.

3.    Να επαναπροσανατολίσουμε τις διεθνείς μας συμμαχίες, επιστρέφοντας στη φυσική και ιστορική μας κοίτη, που είναι τα Βαλκάνια, οι Παρευξείνιες και οι Παραμεσόγειες χώρες.

4.    Να ελέγξουμε τη ρευστότητα (cash flow) της οικονομίας μας.

5.    Να στήσουμε τέλος τα Ορκωτά Δικαστήρια και την πραγματική (Άμεση) Δημοκρατία, για να στείλουμε όλους τους αλητήριους που κατάστρεψαν το παρόν και το μέλλον μας, εκεί που τους αξίζει.

Το Πατριωτικό Μέτωπο, με συνέπεια, διάφανο πολιτικό πλαίσιο και λόγο, χωρίς να ζητά την ψήφο κανενός, για μια ακόμη φορά, θα κάνει το ιστορικό του καθήκον.

ΤΩΡΑ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ: ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών: 
Διδυμοτείχου 15-17, 
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442www.allilegion.gr allilegion@gmail.com 

Σταύρου Βιτάλη, 'Αμεση Δημοκρατία απέναντι στο Μίσος

Αθήνα, 14 Μαΐου 2013.

Μίσος.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Εβδομήντα χρόνια μετά τον καταστροφικό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το μίσος, έγινε και πάλι κοινός παρανομαστής της συμπεριφοράς των «ταγών», των οργανωμένων ανθρωπίνων κοινωνιών.

Και αυτή τη φορά, όπως στις διάφορες φάσεις της ιστορίας των ανθρωπίνων κοινωνιών, το μίσος τους στρέφεται, σε οτιδήποτε προσομοιάζει με τη συμπεριφορά της ίδιας της φύσης, γήινης ή  και συμπαντικής.

Ξεκινώντας από τα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη και φτάνοντας στους τελευταίους ανθρωποκεντρικούς φιλοσόφους, όπως  το 1710 ο Σκωτσέζος Ντέηβιντ Χιουμ, οι τάσεις της ανθρώπινης φύσης, χαρακτηρίζονταν από τον προσανατολισμό τους στην ειρηνική συνεύρεση και την ανθρώπινη αλληλεγγύη.

Ο Χιουμ μάλιστα, είναι ο τελευταίος δυτικός φιλόσοφος που συνδέεται με την αρχαία ελληνική σκέψη και ο οποίος υποστήριξε ότι «το ανώτατο ηθικό καλό, είναι η καλοσύνη, ένα ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τη γενική ευδαιμονία της κοινωνίας» το οποίο ο Σκωτσέζος φιλόσοφος, θεωρούσε συνώνυμο με την ανθρώπινη ευτυχία.

Από εκεί και πέρα, με ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως η Ελβετία του Ιωάννη Καποδίστρια), η κοινωνία των ανθρώπων, καθοδηγήθηκε με νεωτερικά θεωρήματα μίσους (π.χ. ιστορικός υλισμός, μαρξισμός, φασισμός, ναζισμός, λατινοαμερικάνικου τύπου μιλιταριστικά προνουντσιαμέντα κλπ), μπάσταρδα παιδιά της βιομηχανικής επανάστασης. Θεωρήματα που κατασκευάστηκαν στο όνομα μάλιστα του «κοινού καλού», αλλά στην ουσία για την επιβολή  των συλλογικών υποστάσεων (όπως πχ τα κόμματα), πάνω στις μάζες, και τα οποία  υποστήριξαν την ανάγκη «γενοκτονίας» του παλιού, για την γέννηση του καλύτερου και νεώτερου.

Από τα μέσα του 17^ου αιώνα, η μη φυσική, άρα στρεβλή αυτή πορεία της υποτιθέμενης πνευματικής ελίτ της Δύσης, οδήγησε με μέθοδο, προγραμματισμένα και με σύστημα, στην αναπαραγωγή δογμάτων με διάφορα προσωπεία. Δόγματα τα οποία, θεμελίωσαν και σε επίπεδο θεωρίας αλλά και πρακτικής το μίσος, ως αναγκαίο συστατικό για την εξέλιξη της παγκόσμιας κοινότητας των ανθρώπων.

Έτσι, η νεωτερικότητα, δεδομένου ότι βρήκε εύφορο έδαφος στην αβάσταχτη ελαφρότητα των ανθρωπίνων κοινωνιών, (των παραζαλισμένων από την ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας), μετεξελίχθηκε στην ακόμη πιο συμφέρουσα για τις οικονομικές ελίτ ψευδοφιλοσοφία της μετανεωτερικότητας. Με τελευταίους εκφραστές της, αλλά και «μέντορες» των διαχειριστικών συστημάτων, τύπου USA Administration, τους διάφορους χαζοχαρούμενους τύπους όπως οι Χάντικτον και Φουκουγιάμα. Και με κεντρικό στόχο αυτή την φορά, την εξαφάνιση της εθνικής κυριαρχίας, την επιβολή της παγκόσμιας νέας τάξης, την ομογενοποίηση της κουλτούρας αλλά και τους ευέλικτους τρόπους συσσώρευσης κεφαλαίου (λέγε με Ρόθτσιλντ και Σόρος).

Η μετανεωτερικότητα, δείχνει να έλκεται, με πάθος μάλιστα, στο εφήμερο και την ασυνέχεια, στις θεωρίες του χάους. Και με απλούστερα λόγια αν μου επιτρέπετε, στο παλιό, κακό και ελληναροπρεπές, «ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κ…ς μας». Μια πονηρά στημένη ωφελιμιστική, χρησιμοθηρική παραλλαγή δηλαδή  (παλιά μου τέχνη κόσκινο) των ανομολόγητων στόχων των εξουσιαστών/ευδαιμονιστών/ατομικιστών, που άνθισαν ως άνθη του κακού, σε όλες τις παρακμιακές φάσεις της ιστορίας των ανθρωπίνων κοινωνιών.

Δυστυχώς όμως, το χειρότερο απ’ όλα με τη μετανεωτερικότητα, είναι το γεγονός ότι, το βασικό χαρακτηριστικό της, παραμένει το μίσος προς κάθε ανθρωποκεντρικό χαρακτηριστικό. Κυρίως μάλιστα γι’  αυτά που συνδέονται με την υπέρβαση του εγώ, το κοινό καλό, την εσωτερική χαρά που γεννά η αλληλεγγύη και το «δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώσατε», των δίκαιων τακτικών στις ανθρώπινες συναλλαγές.

Έτσι, το τέρας του  μίσους, γνήσιου τέκνου της μετανεωτερικότητας, επανεμφανίζεται με το εφιαλτικότερο του πρόσωπο: Αυτό της προσωποποίησης του σατανικού, που δίνει έντονα την μεταφυσική αίσθηση, πως ο ίδιος ο βελζεβούλης, άνοιξε γραφείο στη γη και κυβερνά πια αυτοπροσώπως το ...μαγαζί που λέγεται υδρόγειος.

Και άιντε τώρα εσύ απλέ καθημερινέ μου συνάνθρωπε, που χαίρεσαι με την αρμονία του σύμπαντος κόσμου, με το χαμόγελο των παιδιών, με τη γέννηση της ζωής, με τον αγέρα που χαϊδεύει τα πρωινά την κεφαλή σου, με το να μοιράζεις το ψωμί σου με τον συνάνθρωπό σου, να καταλάβεις:

·                     Το USA Administration, να ισοπεδώνει με καταστροφική μανία, οτιδήποτε έχει διαφορετική άποψη από τη δική του μετανεωτερική (αν)αλήθεια.

·                     Τους ισλαμιστές που τρώνε τις σάρκες των ομόθρησκων τους στη Συρία.

·                     Τους άπληστους Ρώσους ολιγάρχες να περιτριγυρίζονται από χαρέμια μέσα στο απίθανο καρακιτσαριό του νεοπλουτισμού τους.

·                     Τη Μέρκελ να προσπαθεί να αναβιώσει το Ράιχ των παππούδων της.

·                     Τον Σαμαρά να εξαπατά έναν Ελύτη, για να γίνει ο σημερινός χατζηαβάτης της μεγάλης πύλης του Σουλτάνου Ερντογάν.

·                     Τον Μπόμπολα να θέλει να βάλει διόδια, ει δυνατόν στην αυλόπορτά σου.

·                     Τον Κυριακού να σου ζητά την κόρη σου για να τη γδύσει στα κα(κ)ιστεία του.

·                     Τον Αλαφούζο με τα μονοπύθμενά του, να «χτυπιέται» για το περιβάλλον.

·                     Τον Τσίπρα να σε κοροϊδεύει κατάμουτρα, με ανδρεοπαπανδρεϊκές φανφάρες.

·                     Τον Μιχαλολιάκο να σου ζητά ψήφο, για να δυναμώσει τα τάγματα εφόδου του.

·                     Τα γελοία ανθρωπάκια της τρόϊκας να ζητούν θανάτωση των αδέσποτων, γιατί τους γαυγίζουν.

·                     Τους ποιητάδες να επιστρέφουν στην εποχή των «ποιητών εκ του προχείρου», κατά το «άσπρα κοράκια, μαύρα κοράκια, κόκκινα κοράκια».

·                     Τέλος το λαό, να  θέλει να φύγουν οι λαθρομετανάστες, αλλά την ίδια ώρα, να τους νοικιάζει τα σπίτια του και να τους εκμεταλλεύεται, να θέλει επανεκκίνηση της οικονομίας, αλλά να μην επιθυμεί να επιστρέψει στο χωράφι και στη βιοτεχνία του, να δηλώνει πως θέλει επιστροφή στα ιδανικά, αλλά να επιμένει στα …δανεικά.

Το πιο πιθανό φυσικά είναι, να αναφωνήσεις όπως ο Άμλετ, πως «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας», το «o tempora o mores!» του Κικέρωνα, ή ακόμη το «γίναμε …αμερικαν μπαρ» του δικού μας αείμνηστου Διονύση Παπαγιαννόπουλου.

Και θα κλείσω λέγοντάς σου Έλληνα μου: Κάτω από τη ζοφερή σκιά της μετανεωτερικότητας και της αναπαραγωγής του μίσους που αυτή διακαώς επιθυμεί αλλά και καλλιεργεί, εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας, σε ολάκερη την υφήλιο αντιστέκονται.

Σε Ισλανδία, Καναδά, Αυστραλία, ΗΠΑ, Νέα Ζηλανδία, Γαλλία, Αγγλία, Σουηδία, Νορβηγία κλπ κλπ χώρες της αναπτυγμένης Δύσης, αλλά και σε χώρες υπό ανάπτυξη και ακόμη τριτοκοσμικές, έχει ήδη εδώ και χρόνια αρχίσει να φυσά ο καθαρός αέρας της ανάγκης, για επιστροφή στην κοινωνία της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.

Και για μια ακόμη φορά, σαν μυστικό που είναι γραμμένο με ανεξίτηλη μελάνι στη συλλογική συνείδηση των ανθρωπίνων κοινωνιών, αυτό το μυστικό, έρχεται από τα βάθη των αιώνων, από το αθάνατο πνεύμα του φωτός και της ομορφιάς της ζωής, που πρώτοι αποκάλυψαν, οι μακρινοί μας πρόγονοι. Ένα μυστικό, που ήδη κυκλοφορεί με δυνατή πια φωνή και απ’ άκρου σε άκρη σε όλη την υδρόγειο και ακούει στο όνομα, Direct Democracy. Επιστροφή δηλαδή στη κοινωνία των ανθρώπων/πολιτών, στην άσκηση της διαχείρισης των κοινών από τους ίδιους τους Λαούς, στο θεμέλιο της αλληλέγγυας κοινωνίας, όπου ο Άνθρωπος, είναι πάνω από πολυεθνικές, κονσόρτσια, κόμματα και εξουσίες.

Η Άμεση Δημοκρατία, την οποία πολιτικά και ολοκληρωμένα εκφράζει στη Χώρα μας το Κίνημά μας, το Πατριωτικό Μέτωπο. Και το μόνο που ζητά από εσένα Έλληνα μου, είναι να κατανοήσεις πως είναι η μοναδική σου διέξοδος, από την σημερινή πολλαπλή κρίση που βιώνεις. Και αντάμα με τις επαναστατημένες κοινωνίες όλου του κόσμου, να γκρεμίσεις το μίσος των εξουσιαστών κάθε είδους και να βάλεις το δικό σου λιθάρι στο φιλόξενο σπίτι του αύριο.

Υπάρχει λοιπόν όπλο για να χτυπηθεί το μίσος που καλλιεργεί και επεκτείνει η μετανεωτερικότητα της Νέας Τάξης: Η Άμεση Δημοκρατία.

Δείτε την στην πλήρη της διάσταση, όπως αυτή αναλυτικά περιγράφεται στο Νέο Σύνταγμα Άμεσης Δημοκρατίας. Ένα έργο ζωής, που επεξεργαζόμαστε εδώ και 30 χρόνια και το παραδώσαμε στον ελληνικό Λαό ολοκληρωμένο, το 2011.

Είναι το πιο ισχυρό, το πλέον αποτελεσματικό όπλο, απέναντι στη βία και στο μίσος τους. Είναι το όπλο σας, το όπλο όλων των Λαών του Κόσμου.

Οπλιστείτε με αυτό και χρησιμοποιείστε το.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών: 
Διδυμοτείχου 15-17, 
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442www.allilegion.gr allilegion@gmail.com