ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΠΡΟΣ : ΑΠΕΙΛΕΣ - ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ (Πάντειος 2 Ιουλίου 2014)

ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΠΡΟΣ : ΑΠΕΙΛΕΣ - ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ - 40 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ

     Με μεγάλη επιτυχία και πλήθος κόσμου, κινήσεις της Πατριωτικής Αριστεράς  πραγματοποίησαν την Τετάρτη 2 Ιουλίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, εκδήλωση - συζήτηση με εισηγητές τους: Γ. Λιλλήκα Πρόεδρο της Συμμαχίας Πολιτών Κύπρου. Γ. Αρσένη πρώην Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Δ. Κωνσταντακόπουλο συγγραφέα - δημοσιογράφο Η. Νικολόπουλο Καθηγητή συνταγματικού δικαίου, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ και Θ. Στοφορόπουλο πρώην πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο.

   Παρεμβάσεις έγιναν από την Α. Καλογερή βουλευτή Σάμου του ΣΥΡΙΖΑ και την Σ. Αγγελίδου δημοτική σύμβουλο Αθήνας.

    Ο Γ. Λιλλήκας υποστήριξε ότι παρόμοιες εκδηλώσεις είναι απαραίτητες για την αφύπνιση του Ελληνισμού στην Ελλάδα και την Κύπρο. Αναφέρθηκε στην απειλή που υφίσταται όχι μόνο ο κυπριακός λαός αλλά ολόκληρος ο ελληνισμός, από την Τουρκία. Το 40% πλέον του κυπριακού εδάφους όπως ανέφερε κατέχεται από την Τουρκία. Το Κυπριακό εξακολουθεί να είναι θέμα εισβολής και κατοχής.

    Η αμφισβήτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και οι στρατιωτικές απειλές έχουν ένα και μοναδικό στόχο. Τον αφελληνισμό της Κύπρου. Η Τουρκία σήμερα, 40 χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο, παραμένει η μεγαλύτερη απειλή για ολόκληρο τον Ελληνισμό.  Η μέχρι σήμερα ασκηθείσα πολιτική του «ρεαλισμού» και της προσπάθειας εξευμενισμού της Τουρκίας απέτυχε παταγωδώς, αφού οδήγησε σε αποθράσυνση της Τουρκίας και επιδείνωση των επεκτατικών της επιδιώξεων εναντίον του Ελληνισμού.

  Οφείλουμε, χωρίς αυταπάτες να σκιαγραφήσουμε τις στρατηγικές του αντιπάλου και να σχεδιάσουμε μια πολυεπίπεδη στρατηγική περιφρούρησης της εθνικής μας κυριαρχίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας. Η Τουρκία αμφισβητεί την κυπριακή ΑΟΖ και στόχος της είναι, μέσω ενός σχεδίου τύπου Ανάν, να μετατραπεί η Κύπρος σε προτεκτοράτο τουρκικών και αγγλοαμερικανικών συμφερόντων και, μετά από παρουσία 3.000 χρόνων, να εκλείψει ο Ελληνισμός. Μακροπρόθεσμος στόχος της Τουρκίας είναι να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα στο Αιγαίο και τη Θράκη.

    Οι απειλές όμως τώρα δεν μένουν μόνο στο στρατιωτικό κομμάτι και δεν έρχονται μόνο από την Τουρκία .Οι πολιτικές του Μνημονίου και ο ζυγός της Τρόικας, μαστίζουν πλέον τα εδάφη της Ελλάδος και της Κύπρου. Δυνατές οικονομίες του παρελθόντος κατέληξαν σε οικονομίες των περικοπών, της ανεργίας και της απελπισίας.

  Ήδη στην Κύπρο κάποιοι αρχηγοί κομμάτων αναφέρουν ότι η λύση Ανάν θα φέρει την ανάπτυξη και είναι οι ίδιοι που με τις πολιτικές τους έφεραν σε αυτό το σημείο την μεγαλόνησο. Οι ίδιες σχολές σκέψης ανακήρυσσαν τον Ερντογάν σε σύγχρονο ηγέτη με γνωστά τα αποτελέσματα και οι δικές τους πολιτικές υποχωρήσεων αυξάνουν τις επεκτατικές σκέψεις της Τουρκίας.

   Ο Γ. Λιλλήκας σημείωσε ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το διαχρονικό ρόλο των ΗΠΑ στην Ελλάδα και την Κύπρο, καθώς και το γεγονός ότι φυσικό σύμμαχο και υποστηρικτή των συμφερόντων τους στην περιοχή μας θεωρούν την Τουρκία.       Σημείωσε επίσης πως. πλέον, όπως όλοι οι ευρωπαϊκοί εταίροι σκέφτονται εθνικά και πράττουν ευρωπαϊκά , έτσι και Κύπρος και Ελλάδα θα πρέπει να διεκδικήσουν και να συγκρουστούν με την Ευρώπη για τα συμφέροντά τους. Τέλος, εξήρε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του κυπριακού και ελληνικού χώρου (υδρογονάνθρακες - πολιτισμός - γεωστρατηγική θέση) και πρότεινε την δημιουργία Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας από πολιτικούς επιστήμονες και ανθρώπους με όραμα που θα αποτελέσουν τον μηχανισμό πολιτικής για την λύση του χρόνιου προβλήματος.

  Ο Γ. Αρσένης  υποστήριξε ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των δύο χωρών οφείλει να είναι διαρκής και να στηρίζεται σε ένα στρατηγικό σχέδιο.

  Συνεχάρη τον Γ. Λιλλήκα ως προς τις προσπάθειές του για τη δημιουργία ενός μεγάλου δημοκρατικού και πατριωτικού μετώπου στην Κύπρο και τόνισε ότι ο Ελληνισμός οφείλει να ξεφύγει από τη λογική της ηττοπάθειας στα εθνικά θέματα. Αποσαφήνισε ότι το κυπριακό θέμα δεν είναι κάτι ξεχωριστό από το πρόβλημα της Θράκης ή το μνημόνιο. Τα 40 χρόνια από την διχοτόμηση της μεγαλονήσου έχουν εισάγει στην νοοτροπία των συμπολιτών μας μια αίσθηση άλυτου προβλήματος. Είναι ανάγκη, όπως ανέφερε, οι Έλληνες να πιέσουν και να συνταχθούν σε κινήματα πολιτών για το πρόβλημα.

  Υπήρχαν ευκαιρίες στο παρελθόν. Μία με την ετυμηγορία του Κυπριακού λαού το 2004 και η δεύτερη με το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού χώρου Ελλάδας και Κύπρου. Και οι δυο πέρασαν χωρίς να εκμεταλλευτούμε κάτι. Ειδικότερα αναφέρθηκε στο Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και τη θωράκιση που εξασφάλισε για τον Ελληνισμό η δημιουργία και αντίληψη της ενιαίας αμυντικής γραμμής σε Θράκη – Αιγαίο – Κύπρο, κάτι που ανατράπηκε με την οδυνηρή υποχώρηση Ελλάδας και Κύπρου στην υπόθεση των πυραύλων S-300 ύστερα από τις πιέσεις του αγγλοαμερικανικού παράγοντα. Αν συνεχίσουμε τις υποχωρήσεις και δεχθούμε μία νέα εκδοχή του σχ. Ανάν, τότε θα τελειώσει ο Ελληνισμός στην Κύπρο.

Μια συσπείρωση του λαού κόσμου εναντίον της οικονομικής κατοχής μέσω των αντιμνημονιακών δυνάμεων μπορεί να παρασύρει και στην επίσπευση της λύσης των εξωτερικών μας θεμάτων. Αρκεί οι αντιμνημονιακές δυνάμεις να στηρίζονται σε δύο πόδια , στην απεμπλοκή από το μνημόνιο αλλά και στην προσοχή στην εξωτερική μας πολιτική.

  Ο δημοσιογράφος Δ. Κωνσταντακόπουλος ανέφερε ότι 10 χρόνια μετά την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος στην Κύπρο το εκείνο σχέδιο Ανάν αποτελούσε προπομπό των δανειακών συμβάσεων και του μνημονίου.

Περιέγραψε την καταστροφή που συντελέσθηκε και συντελείται στη χώρα μας με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, ενώ τόνισε ότι η επαναφορά του σχεδίου Ανάν θα σημάνει τη διάλυση του Κυπριακού κράτους. Αντιμετωπίζουμε ταυτόχρονα και οικονομικό πόλεμο που συνιστά θανάσιμη απειλή προσέθεσε για να συνεχίσει πως η λύση είναι η συγκρότηση μετώπου κοινωνικής – εθνικής σωτηρίας με σαφείς θέσεις για τα εθνικά ζητήματα και το χρέος.

Εάν η Αριστερά είχε τέτοιες σαφείς θέσεις θα ήταν ήδη κυβέρνηση με μεγάλη πλειοψηφία. Έχουμε χάσει ουσιαστικά κάθε ιδιότητα μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε κάθε δόση των δανειστών μας χάνουμε και κάποια κομμάτια της κρατικής και όχι μόνο, κυριαρχίας μας . Ζούμε μέσα σε μία μεταμοντέρνα βαρβαρότητα και αξίζει να πολεμήσουμε για την ύπαρξή μας γιατί μόνο έτσι θα βρούμε συμμάχους και στην Ευρώπη.

  Ο Θ. Στοφορόπουλος με μια σε βάθος ανάλυση του Κυπριακού προβλήματος υποστήριξε πως η Ελλάδα πρέπει να θέσει τέρμα στην πολιτική που ακολουθεί μέχρι τώρα για το Κυπριακό. Επί 40 χρόνια, και τώρα και με την συμμετοχή της στις χιαστή διαπραγματεύσεις, η Ελλάδα λαμβάνει μέρος στην διαδικασία «για την επίλυση του Κυπριακού», που αποτελεί συνέχεια της πολιτική συνομωσίας του 1974 και σκοπό έχει τη μονιμοποίηση και νομιμοποίηση της εθνοκάθαρσης, του εποικισμού, του ψευδοκράτους, των παρεμβατικών «εγγυήσεων»¨, των Βρετανικών βάσεων και κατασκοπευτικών εγκαταστάσεων, της πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής υπαγωγής του Κυπριακού λαού στην επικυριαρχία Τουρκίας και Γερμανίας.

  Όμως, και η περαιτέρω παγίωση των υφιστάμενων συνθηκών στην Κύπρο είναι τόσο ολέθρια ώστε να μην υπάρχει μη χείρoν. Μοναδική δυνατότητα εξόδου από το αδιέξοδο είναι σήμερα η αντίσταση του κυπριακού λαού και ο αγώνας για την απελευθέρωσή του, με την βοήθεια και της Ελλάδας, όταν υπάρξουν οι αναγκαίες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες  και οι απαραίτητες συνιστώσες ισχύος.

   Στη σύντομη παρέμβασή του ο Η. Νικολόπουλος υποστήριξε ότι το σχέδιο Ανάν αποτελούσε μία παγκόσμια αρνητική πρωτοτυπία αφού δημιουργούσε ένα εκτρωματικό από θεσμική σκοπιά κράτος που δεν έχει υπάρξει πουθενά και ποτέ στον κόσμο. Ανέφερε πως με το σχέδιο Ανάν αναγνωρίζονταν δύο λαοί και δύο οντότητες – συνιστώντα κράτη και δημιουργείτο μία χαλαρή Συνομοσπονδία και όχι μία Ομοσπονδία με ισχυρή κεντρική εξουσία, προέκυπταν έτσι δύο ισότιμες πολιτείες χωρίς να ισχύει δημοκρατική αρχή και αρχή πλειοψηφίας. Στη συνέχεια παρουσίασε τις συνταγματικές βάσεις για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που αφορά το ζήτημα της κεντρικής εξουσίας χωρίς να θίγεται η ισότητα των δύο κοινοτήτων. Είναι απαραίτητη η ύπαρξη ισχυρής κεντρικής εξουσίας για ένα δίκαιο και βιώσιμο σχέδιο λύσης του Κυπριακού, κατέληξε.

  Σαράντα (40) χρόνια μετά τον Αττίλα στην Κύπρο άλλαξαν πολλά στο παγκόσμιο σκηνικό ανέφερε η Α. Καλογερή. Αυτό που δεν άλλαξε είναι η αναγκαιότητα του αγώνα για αυτοδιάθεση και απελευθέρωση.

Την ώρα που στην Ελλάδα και την Κύπρο επιβάλλεται ένα καθεστώς σύνθλιψης και σύγχρονης οικονομικής κατοχής, οι έννοιες της εθνικής αξιοπρέπειας και της λαϊκής κυριαρχίας χρειάζεται να αναδειχθούν κυρίαρχες. Είναι πατριωτικό μας καθήκον να σώσουμε την Ελλάδα και την Κύπρο.

   Με την ιστορική φράση του Τ. Παπαδόπουλου «παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα» ξεκίνησε την παρέμβασή της  η Σ. Αγγελίδου. Στη συνέχεια ανέλυσε τα αρνητικά μιας λύσης τύπου Ανάν με βάση τη διπλωματική εργασία που εκπονεί στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Δημόσιας Διοίκησης του Πάντειου με τίτλο ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ-ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ.

 

 

  Χαιρετισμό απηύθυναν οι: Γ. Μπαλάφας από τον ΣΥΡΙΖΑ, Ε. Καραγιάννης από τους ΑΝΕΛ και Γ. Παπασίμος από το ΠΡΑΤΤΩ.

    Εκδήλωση για το Κυπριακό θα γίνει στην Αίγινα στις 12-7-14 και ώρα 11:00 π.μ. στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης με ομιλητές τους: Θ. Στοφορόπουλο, Φ. Φράγγο και Μ. Καραβαζάκη.

Νι Κάππα- Η καλή και η κακή πολιτική

Αγαπητοί φίλοι.

            Δεν γνωρίζομαι προσωπικά με τον παπα - Ηλία τον Υφαντή.  Η γνωριμία μας είναι διαδικτυακή

και μέσω αυτής μου δόθηκε η ευκαιρία να έλθω σ' επαφή με τις θέσεις του για τις οποίες εδώ και

χρόνια αγωνίζεται.

            Δεν στέκομαι στις λεπτομέρειες γιατί όποιος ανακατεύεται μ' αυτές χάνει το νόημα.

            Ο παπα-Ηλίας ο Υφαντής, έχει κερδίσει την εκτίμησή μου επειδή παρά τις όποιες διώξεις εξα-

κολουθεί να αγωνίζεται σθεναρά και ανυποχώρητα, μέσα στα πλαίσια τών δυνατοτήτων του, για

μια ελεύθερη και ζώσα Εκκλησία.

            Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούσθηκαν και ακούγονται τέτοιες φωνές  σαν την δική του.  

Δυστυχώς, αν η Ελληνική Εκκλησία, όπως και οι υπόλοιπες άλλες... "χριστιανικές" Εκκλησίες προ-

τίμησαν το... γλύστρημα από την συνέπεια μη διδάσκοντας με επίγνωση και παρρησία την ευαγγε-

λική διδασκαλία. Είμαι βέβαιος ότι αν οι... "εκπρόσωποι" τού Θεού επί τής Γης προτιμούσαν την...

στενή πύλη οι σημερινές κοινωνίες δεν θα ζούσαν το χάλι το οποίο ζουν.

            Η... "μουμιοποίηση" και η... "θρησκειοποίηση" τού χριστιανικού μηνύματος στάθηκε ένας από 

τους βασικότερους παράγοντες τής παρεξήγησης που χαρακτηρίζει τη σκέψη τού σύγχρονου ανθ-

ρώπου ο οποίος άλλα ακούγοντας να λέγονται και άλλα βλέποντας να γίνονται έχει μουτζώσει προ

πολλού την..."έννομη τάξη", όπως αυτή τού παρουσιάζεται και έχει στρατολογηθεί στην... αταξία.

            Για χρόνια τώρα, με δέος και αποστροφή βλέπουμε τα χθεσινά... τσομπανόπουλα, να γίνονται... 

τσελιγκάδες με απεριόριστες δικαιοδοσίες εμπρός στις οποίες η... "πολιτική" ασυνέπεια ωχριά.

Δυστυχώς, η ύπαρξη εξαιρέσεων δεν αναιρεί τον κανόνα και μάλιστα όταν αυτές είναι μηδαμινές

Βέβαια, πολλοί... τσελιγκάδες έχουν την διάθεση, αλλά και την κακοήθεια να τοποθετούν τους εαυ-

τούς των στις εξαιρέσεις, όμως το περιεχόμενο τής... πολιτικής τους, όπως πολύ σωστά σημειώνει στην

διαμαρτυρία του ο παπα-Ηλίας τους κατατάσει στην... χορεία εκείνων που ρυθμίζουν, πάντα, το...

ποιμαντικό τους έργο με... "θεία Οικονομία" κάνοντας ό,τι μπορούν για να φιμώνουν την Αλήθεια.

Φιλικώτατα.

Νι Κάππα, (Αθήνα)

   Η ΚΑΛΗ ΚΑΙ Η ΚΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Σεβασμιώτατος Αιτωλο-Ακαρνανίας μου απαγόρευσε μα κηρύττω αν και δεν με έχει ακούσει ούτε μια φορά να ομιλώ. Απλά άκουσε τα όσα του είπαν κάποιοι κοσμικοί και θρησκευόμενοι ρουφιάνοι. Και με τη βάση αυτή "αποφάσισε και διέταξε" την απαγόρευση τών ομιλιών μου.

Όμως αυτό, δηλαδή, ν' ακούς, μόνο τους ρουφιάνους και όχι κι εκείνους, εναντίον των οποίων οι ρουφιάνοι εκτοξεύουν το δηλητήριό τους συνιστά βαρύτατο σφάλμα  και ελάττωμα.

Ένας απ’ τους λόγους για τους οποίους δημοσιεύω τώρα σε βίντεο τα κηρύγματά μου, είναι, για να δώσω την ευκαιρία στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη ή στον οιονδήποτε άλλο για να πει σε ποια σημεία τα κηρύγματά μου υπερβαίνουν την τάξη ώστε να "κινούμαι στα όρια της αιρέσεως", όπως συκοφαντικά υποστήριξε ενώπιον των εμβρόντητων ιερέων της Μητρόπολης (16-12-13). Είναι αυτονόητο ότι μια τέτοια κατηγορία είναι εξόχως σοβαρή και δεν συνιστά τίποτ' άλλο παρά καιροσκοπικούς ακροβατισμούς.

Ωστόσο,  μπορεί να πούν κάποιοι:

«Είναι ηλίου φαεινότερον ότι τόσο στα κηρύγματά σου, όσο και στα κείμενά σου, πολιτικολογείς!»

Αυτό δεν το αρνούμαι. Όμως η πολιτικολογία δεν συνιστά αίρεση. Και θα προχωρήσω ακόμη περισσότερο, για να υποστηρίξω ότι όλοι οι άνθρωποι πολιτεύονται και πολιτικολογούν με ο,τιδήποτε κάνουν ή λένε. Και είναι προφανές ότι ακόμη και οι άγιοι και η Παναγία και ο ίδιος ο Χριστός αναπόφευκτα πολιτεύτηκαν και πολιτικολόγησαν, ο καθένα με τον τρόπο του. Πολιτεύτηκαν και πολιτικολόγησαν σύμφωνα με το δίκιο και την αλήθεια. Και ασφαλώς είχαν και τις συνέπειες των επιλογών τους, εκ μέρους εκείνων οι οποίοι δεν είχαν τη δυνατότητα να τους αντιμετωπίσουν με λογικά ή ηθικά επιχειρήματα. Τους μαθητές προσπάθησαν να τους φιμώσουν. Αλλά εκείνοι τους αποστόμωσαν με το «πειθαρχείν δε Θεώ μάλλον ή ανθρώποις»! Τον Πρόδρομο, επειδή δεν μπορούσαν να του κλείσουν το στόμα, του έκοψαν το κεφάλι, ενώ τον Χριστό τον σταύρωσαν και πολλούς άλλους, μάρτυρες τής αλήθειας, τους αντιμετώπισαν παρομοίως

Τούτο σημαίνει ότι οι φιμωτές, οι αποκεφαλιστές και οι σταυρωτές όπως και οι πάσης φύσεως δήμιοι και βασανιστές πολιτεύτηκαν ή πολιτεύονται με το δικό τους τρόπο. Κι αν δεν μιλούν με το στόμα, μιλούν με το ξίφος ή τους άδικους νόμους κάνοντας, σε κάθε περίπτωση κακή πολιτική όπως αυτοί (λαϊκοί και κληρικοί), που στις μέρες μας στηρίζουν και υποστηρίζουν την ανθελληνική και αντιχριστιανική πολιτική των σιωνιστικών και ναζιστικών μνημονιακών κομμάτων και κυβερνήσεων του τόπου μας. Σε αντίθεση μ' αυτούς τα κηρύγματά μου έχουν πάντα καθαρό πατριωτικό χαρακτήρα και ανταποκρίνονται στο κοινό αίσθημα περί δικαίου και  φιλοπατρίας της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων.

Τέλος, ως δείγμα της αιρετικής μου παρέκλισης επισυνάπτω και κάποια βίντεο από την Κυριακή (Δ.΄Ματθαίου), την Δευτέρας (Αγία Κυριακή) και την Τρίτη (Αγίου Προκοπίου) που έχουν, κατά κάποιο τρόπο, πολιτικό χαρακτήρα σύμφωνα με το κατηγορητήριο.

Οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις των κηρυγμάτων αυτών είναι:

1)    Δ.΄Ματθαίου:

         https://www.youtube.com/watch?v=8EWF4hStIcE

2)    Αγίας Κυριακής:

       https://www.youtube.com/watch?v=C17dNjhNi40

3)    Αγίου Προκοπίου:

       https://www.youtube.com/watch?v=K5j0BwyHWsE

Ευχαριστώ όσους θα έχουν τη διάθεση να τ’ ακούσουν και να τα σχολιάσουν.

παπα-Ηλίας

Υ.Γ. Παραθέτω και τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των τριών μπλοκ μου για όσους θέλουν να έχουν μια πληρέστερη γνώμη για τις ιδές και το                          περιβάλλον από το οποίο προέρχομαι.

1) Αντιδεσποτικός: http://antidespotiko.wordpress.com/

2) Ο ξυπόλυτος δάσκαλος:http://xipolitosdaskalos.wordpress.com/

3) ΥΠΕΡΒΑΣΗ:

 http://papailiasyfantis.wordpress.com

Χ. Γιανναράς- Εγκλημα και (σίγουρη) ατιμωρησία

Έγκλημα και (σίγουρη) ατιμωρησία. Posted: 29 Jun 2014 11:34 PM PDT Π​​άλι και πάλι: Κάποιοι πολίτες να συνεχίζουμε την αντίσταση στον παραλογισμό. Στον παραλογισμό που επιμένει να υποκαθιστά, εξουσιαστικά και θεσμικά, την πολιτική. Δεν μας ενδιαφέρει, ούτε κατ’ ελάχιστο, αν η σημερινή, εκτρωματική από γεννησιμιού της κυβέρνηση εκλιπαρήσει ή όχι, πετύχει ή όχι, «εκπτώσεις» στις υποχρεώσεις που ανέλαβε με τα «Μνημόνια». Μας αφήνουν παγερά αδιάφορους οι επαγγελίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι, αν αυτή γίνει ποτέ κυβέρνηση, θα επαναδιαπραγματευθεί τα «Μνημόνια» και το χρέος. Δεν μας αγγίζουν (θα ήμασταν ηλίθιοι) οι καθημερινές και ακατάσχετες, πρόστυχες κενολογίες της κυβερνητικής προπαγάνδας για τους διεθνείς επαίνους που δεχόμαστε και βεβαιώνουν την «αρχή ανάκαμψης» της οικονομίας μας, την ετοιμότητα επενδυτών από όλο τον κόσμο να φέρουν τα χρήματά τους στο Ελλαδιστάν. Μας αηδιάζει, κυριολεκτικά, και το «νταηλίκι» κάποιων σπιθαμιαίων, που ενώ, όλα τα τελευταία χρόνια, υπέγραφαν πάντοτε αμαχητί «γην και ύδωρ», μόλις τους ξαναδόθηκε θώκος υπουργικός, ακκίζονται ότι διαφέρουν και παζαρεύουν μείωση απολύσεων. Είμαστε λίγοι ίσως, αλλά θέλουμε να παραμείνουμε πολίτες, με σκέψη και κρίση, αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια. Το παζάρι ανάμεσα στους δανειστές μας, που απαιτούν πλεονεκτήματα δουλοκτησίας, και στο φαυλεπίφαυλο πολιτικό μας σύστημα που προσπαθεί (ακόμα σήμερα) να περισώσει το πελατειακό του κράτος, δεν μας αφορά. Η στοιχειώδης λογική λέει ότι για να ξαναλειτουργήσουν το κράτος και η οικονομία, να ξαναζωντανέψει η χώρα, χρειάζεται χρήμα στο δημόσιο ταμείο, κοινωνικό χρήμα, όχι ψευτοδάνεια. Το χρήμα υπήρχε και το καταλήστεψαν λωποδύτες με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση. Οι καταγγελίες έχουν τεκμηριωθεί με μελέτες, έχουν εκπροσωπηθεί από τους εγκυρότερους των πολιτικών αναλυτών και δημοσιογράφων, είναι δημοσιευμένο, προσιτό σε όλους το πληροφοριακό υλικό. Αλλά, αν έχουμε φτάσει στην τέλεια διάλυση κράτους και κοινωνίας, είναι γιατί πρώτη αλώθηκε και εξουδετερώθηκε, χρόνια τώρα, η Δικαστική Εξουσία, Δεν μπορεί πια στην Ελλάδα να λειτουργήσει νέμεση, μοιάζει λειτουργικά αδύνατο να αποδοθεί δικαιοσύνη. Γι’ αυτό και η προπαγανδιζόμενη «αισιοδοξία» για το οικονομικό μας μέλλον είναι μόνο απάτη, αδιάντροπη. Αν δεν δημευθούν περιουσίες, δεν επιστρέψουν τα κλοπιμαία στο δημόσιο ταμείο, αν δεν υπάρξει καινούργιο νομικό πλαίσιο προστασίας του κοινωνικού χρήματος και τιμωρίας της κλοπής του, είναι λογικά αδύνατο να επαναλειτουργήσει η οικονομία στην Ελλάδα. Με ενδεικτικές αναφορές και παραδειγματικές εικόνες: Είναι λογικά και πρακτικά αδύνατο να λειτουργήσουν παραγωγικές και ανταλλακτικές σχέσεις σε μια συλλογικότητα που αρνείται να προστατεύσει το «δημόσιο αγαθό», τα «κοινά», από την κτηνώδη ατομοκεντρική απληστία. Αδύνατη η οργανωμένη (πολιτική) συνύπαρξη, όταν δεν έχει καταστεί σε όλους αδιανόητη (ως έννοια) και ασυγχώρητη εσαεί (ως πράξη) η καταπάτηση (ιδιοποίηση) δημόσιας γης, η «αυθαίρετη» δόμηση, ο σφετερισμός κοινωνικής περιουσίας για την απόκτηση ατομικού περιουσιακού κεκτημένου. Ενα κράτος που παζαρεύει συμβιβασμούς με την «αυθαιρεσία», νομιμοποιεί αυτονόητα κάθε λωποδυσία κοινωνικού χρήματος, σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου. Είναι λογικά αδιανόητο και πρακτικά αδύνατο να λειτουργήσει κράτος, όταν οι διαχειριστές των «κοινών» ξέρουν (και η κοινή γνώμη το έχει αποδεχτεί) ότι κατεξοχήν οι δικές τους αυθαιρεσίες, οποιεσδήποτε, θα μείνουν οπωσδήποτε ατιμώρητες: Μπορούν να κλέβουν τα ασφαλιστικά ταμεία, όπου αποταμιεύεται ο μόχθος ζωής των πολιτών, για να ενισχύσουν το «πελατειακό» τους κράτος, ή να φορτώνουν στους φορολογούμενους πολίτες τη μισθοδοσία άπειρου πλήθους αργόσχολων υπαλλήλων του Δημοσίου ή να καταφεύγουν σε εξωφρενικό υπερδανεισμό του κράτους – μπορούν οτιδήποτε, οποιοδήποτε κοινωνικό έγκλημα, με την απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν θα λογοδοτήσουν ποτέ στους φυσικούς δικαστές κάθε πολίτη, δεν θα τιμωρηθούν ποτέ. Είναι αδύνατο να λειτουργήσει οργανωμένη συλλογικότητα, «κράτος» που διαχειρίζεται τα δημόσια οικονομικά και νομοθετεί τη διάκριση του δίκαιου από το άδικο στις ιδιωτικές συναλλαγές, αδύνατο να υπάρξει τέτοιο «κράτος νόμου», όταν οι διαχειριστές της εξουσίας απαλλάσσουν αυθαίρετα κάποιους ιδιώτες ή κάποιες συντεχνίες από τα χρέη τους προς το δημόσιο ταμείο. Χρόνια τώρα οι πολιτικοί στην Ελλάδα, καταργώντας κάθε λογική και κάθε εντιμότητα, διαγράφουν τα χρέη προς το κράτος και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς του κράτους των ίδιων των κομμάτων τους, αλλά και των «υποστηρικτών» που διαθέτουν τα κόμματά τους στον κόσμο του χρήματος και στον υπόκοσμο. Χαρίζουν χρέη τεράστια, αμύθητα, τηλεοπτικών καναλιών, ποδοσφαιρικών εταιρειών, καταπατητών δημόσιας γης, τάχα και «εφημερίδων» (βραχύβιων εντύπων κρετινικής κομματικής προπαγάνδας), πολυποίκιλων «φορέων» δημιουργημένων με την ανοχή ή και την έμπνευση των κομμάτων, μόνο για να πετύχουν τη λωποδυσία του κοινωνικού χρήματος. Τα πρόσωπα που συγκροτούν ό,τι ακόμα αποκαλούμε κατ’ ευφημισμόν «πολιτικό σύστημα» στην Ελλάδα, είναι μάλλον αδύνατο να αντιληφθούν με ποια βαθύτατη απαξίωση τους αντιμετωπίζουμε οι πολίτες, πόσο ανυπόληπτοι είναι στα μάτια μας. Ολοι. Και δεν είναι άδικη η γενίκευση. Σίγουρα, δεν συνέργησαν όλοι στην κλοπή ή στην εξωφρενική διασπάθηση του κοινωνικού πλούτου, δεν διεπλάκησαν όλοι με τον υπόκοσμο. Ομως όλοι, όλοι χωρίς εξαίρεση, αποσιωπούν το συντελεσμένο έγκλημα της ασύδοτης λωποδυσίας, δεν λένε λέξη για δήμευση του κλοπιμαίου πλούτου, χειροκροτούν και μεγαλύνουν, ακόμα σήμερα, τους αυτουργούς της καταστροφής και του εφιάλτη μας, τους ανέχονται σε θέσεις ηγετικές, παραβλέπουν τα τεχνάσματα φυγοδικίας τους. Και δεν φτάνει που αποσιωπούν τα καίρια και ουσιώδη, το έγκλημα και την ατιμωρησία του (τα άδεια δημόσια ταμεία και το απίστευτο πλήθος των νεότευκτων Κροίσων) οι επαγγελματίες της εξουσίας επιμένουν και να μας θεωρούν ηλίθιους: Πιστεύουν ότι μπορούμε να μιλάμε όλοι με εντελώς άδειες από περιεχόμενο λέξεις (:«κεντροαριστερά», «ριζοσπαστική αριστερά», «λαϊκή δεξιά», «προοδευτικό μέτωπο»), έτσι ώστε η ευθύνη μας ως πολιτών να βαυκαλίζεται και να φενακίζεται με το «πάθος» της ποδοσφαιρολαγνικής εκφραστικής.