Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ - του Γεώργιου Π. Μαλούχου
Πως τα φέρνει η ζωή!... Για το μετεμφυλιακό κράτος και για τη χούντα, ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν μίασμα κι εχθρός της πατρίδας. Σήμερα, για το ΚΚΕ, είναι δόλιος εχθρός του λαού...
«...Στον κοινό στόχο για αποπροσανατολισμό του λαού και άκαρπη εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, κάθε «πρόθυμος» βρίσκει τη θέση του. Γι' αυτό και η "Κίνηση" δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα, αλλά αντίθετα εχθρεύεται και υπονομεύει τον αναγκαίο αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, που αποτελούν την πηγή των προβλημάτων των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων».
Ποιος τα κάνει όλα αυτά τα φοβερά εναντίον του λαού και του αγώνα του; Μα ποιος άλλος; Ο ένας και μόνος, παντοτινός και μέγας εχθρός του λαού: Ο Μίκης Θεοδωράκης, με το νέο όργανο του ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης που κατασκεύασε, τη «Σπίθα», με σκοπό να ξεγελάσει και να εξουδετερώσει τις λαικές δυνάμεις!...
Ετσι τουλάχιστον υποστηρίζει το όργανο της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ, ο Ριζοσπάστης, σύμφωνα με τον οποίο: «Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών ή αλλιώς "Σπίθα" του Μ. Θεοδωράκη αποτελεί ένα συνονθύλευμα ετερόκλητων δυνάμεων, με κοινό στόχο τον εγκλωβισμό του λαού σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια, που όχι μόνο δεν έρχονται σε σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά σε πολλές περιπτώσεις κινούνται σε άκρως αντιδραστική κατεύθυνση».
Μέγας εχθρός του λαού λοιπόν ο Μίκης Θεοδωράκης κατά το ΚΚΕ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Στις αρχές της μεταπολίτευσης ήταν προδότης κι έπρεπε, κατά την ΚΝΕ της εποχής, να πεθάνει - έτσι γράφανε στους τοίχους!-. Σήμερα, στα τέλη της μεταπολίτευσης, ξεγελάει και εξουδετερώνει τις λαικές δυνάμεις και αποπροσανατολίζει τον αγώνα τους.
Φυσικά, όλα αυτά τα αξιοθρήνητα, δεν είναι άξια σχολιασμού. Υπάρχει όμως κάτι που είναι: η μέθοδος.
Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με κάτι που κάνει ή λέει ο Μίκης Θεοδωράκης, ή ο οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος. Μπορεί να το βρίσκει σωστό ή λάθος. Μπορεί ακόμα να συμφωνεί κανείς σε κάποια και να διαφωνεί κάθετα σε άλλα. Είναι δικαίωμά του και είναι απόλυτα θεμιτό. Ευτυχώς, έχουμε ακόμα δημοκρατία και καθένας έχει δικαίωμα να κρίνει και να μιλά ελεύθερα.
Αλλά αυτή η απίθανη, φοβερή τακτική της λάσπης, το να λερώνεις ότι σε ενοχλεί, το να ζει και να βασιλεύει αυτή η μέθοδος στις αρχές του 21ου αιώνα, σε μια δημοκρατία, είναι περίπου απίστευτο. Και χωρίς να έχει και κανένα όριο η σπίλωση. Η Μέρκελ, ο Στρος Καν και ο Παπανδρέου μαζί, δεν κάνουν το κακό που κάνει ο Θεοδωράκης: τουλάχιστον, εκείνοι είναι ανοιχτοί, «τίμιοι» εχθροί του λαού, δεν είναι ύπουλοι να τον κοροιδεύουν και να τον υποδουλώνουν... Πραγματικά, είναι να απορεί κανείς ποιοι άνθρωποι τα σκέπτονται όλα αυτά και τα γράφουν...
Βέβαια, τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς από τον μοναδικό πολιτικό οργανισμό στον πλανήτη που στις αρχές του 21ου αιώνα θυμήθηκε να αποκαταστήσει τον Στάλιν; Τι άλλο απ' το να εργάζεται πάντοτε με τις αξεπέραστες παραδοσιακές φασιστικές μεθόδους του «Πατερούλη»;... Εχουν φυσικά το ελαφρυντικό ότι δεν πιστεύουν στη δημοκρατία, τη θεωρούν... κακή για το λαό που δήθεν εκπροσωπούν εργολαβικά, με το έτσι θέλω, ενώ αυτός... δεν θέλει και δηλώνουν ότι μια μέρα θα την καταργήσουν...
Πάντως, όσο και να τους ενοχλεί, τους ανησυχεί το γεγονός ότι ο Μίκης Θεοδωράκης έχει τη φωνή του, θα έπρεπε να σκεφτούν διπλά και τριπλά πριν τον προγράψουν και τον «απαγορεύσουν» κατ' αυτό τον τρόπο. Γιατί ακολουθούν πλέον πιστά και απροκάλυπτα τα βήματα των δικτατόρων και του φασισμού στην Ελλάδα. Για εκείνους, ο Μίκης ήταν τότε εχθρός της πατρίδας. Για το ΚΚΕ, είναι, σήμερα, εχθρός του λαού...
Φυσικά, κατά το γνωστό σύστημα που εφαρμόζεται επί δεκαετίες ακόμα και με τους γενικούς γραμματείς, τους ηγέτες του κόμματος, μετά από κάποια χρόνια, θα ρθει μια ολομέλεια μιας κεντρικής επιτροπής και θα... αυτομαστιγωθεί. Θα κάνει την «αυτοκριτική» της και θα ξεπλύνει τη λάσπη. Τότε, όμως, θα είναι αργά σύντροφοι...
