«ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ "ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ";» -
Επιστολή του Θοδωρή Φουντουκίδη και
Απάντηση του Μίκη Θεοδωράκη
Αγαπητέ κ. Μίκη,
Είμαστε ήδη ένα χρόνο υπό την τροικανή κατοχή και Κανένας πλην ελαχίστων δεν φαίνεται να αντιδρά. Ίσως γιατί ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος των κινδύνων, που ολοένα και πολλαπλασιάζονται μέρα με την ημέρα, στην καθημερινότητα, την οικονομική, την περαιτέρω πολιτιστική, ηθική και εκπαιδευτική κατάπτωση, στα εθνικά ζητήματα. Κάποιοι, άλλοι, ίσως οι περισσότεροι, διότι έχουν προσβληθεί από το μικρόβιο της απάθειας και της αναισθησίας, νόσος που επί χρόνια η ελληνική κοινωνία εκπαιδεύεται.
Κανείς μας δεν γνωρίζει πότε θα βγούμε από αυτήν την δοκιμασία. Αν ποτέ βγούμε. Κανείς δεν γνωρίζει αν θα μπορούμε να πούμε πως μπορούμε να ανασάνουμε ξανά ελεύθεροι σε ένα, δύο ή δέκα χρόνια. Εξάλλου, ο ασφυκτικός συνδυασμός των πανίσχυρων αφεντάδων μας, αλλά και η πρωτοφανής απάθειας όλων των στρωμάτων, κοινωνικών, οικονομικών και ιδεολογικών, της πατρίδας μας δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Καθημερινά η χώρα μας φτωχαίνει, φτωχαίνουμε όλοι μαζί. Χάνουμε τα εισοδήματά μας, χάνουμε τα δικαιώματα μας, χάνουμε την ανεξαρτησία και την περιουσία μας, χάνουμε την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μας. Χάνουμε και ανθρώπους, όπως ο Ρασούλης, ο Καμπανέλλης, ο Παπάζογλου, ο Σάντας και μόλις σήμερα το σύμβολο, το εθνικό μας σύμβολο της φιλοτιμίας, της καλοσύνης και του ταλέντου, τον Θανάση Βέγγο.
Κανείς μας δεν γνωρίζει πότε ο Έλληνας θα αφυπνιστεί. Πότε θα αντιδράσει. Πότε θα διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Θα το κάνει, όπως το έκανε πάντα, όταν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και δεν θα έχει κανένα άλλο περιθώριο από το να πολεμήσει και να νικήσει ή να πέσει. Σήμερα, όμως, λείπει η εθνική συνείδηση. Λείπει η εθνική αυτογνωσία. Λείπει η φλόγα και η σπίθα για δράση. Για αντίδραση. Κοντολογίς, λείπουν όλα αυτά που κάνουν έναν λαό υπεύθυνο και ελεύθερο.Μέσα, όμως από αυτήν την επιστολή δεν θα ήθελα να σας κουράσω με λόγια, αλλά θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα. Την περίοδο της Χούντας, με τα δεδομένα ασφαλώς να μην είναι ίδια και να μην μπορούμε να συμψηφίσουμε τα πάντα, στην ουσία ίσχυσε ότι και σήμερα. Υπερίσχυση της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας, ξένης και εγχώριας, επιχείρηση καταλήστευση του δημόσιου πλούτου, τρομοκρατία. Στην χούντα ήταν τα τανκς, σήμερα είναι η ανέχεια. Διαφορετικοί μέθοδοι τρομοκρατίας, ένα, όμως, κοινό αποτέλεσμα. Τον φόβο.
Εκείνη την περίοδο, είχατε θέσει δύο ουσιαστικά διεξόδους από την Χούντα. Η μία ήταν ευθεία σύγκρουση με το καθεστώς, που απαιτεί θυσίες αλλά η νίκη θα έφερνε πλήρη ανεξαρτησία. Η άλλη ήταν λύση εκ των έσω. Λύση μέσα από το σύστημα. Μέσα από πολιτικούς, που είχαν παραγκωνιστεί από τους αμερικανούς και το καθεστώς των συνταγματαρχών, αλλά παρόλα αυτά είχαν την εμπιστοσύνη των Η.Π.Α. Αυτή η λύση ονομαζόταν «Λύση Καραμανλή». Κάτι που δεν θα έφερνε μεν πλήρη ανεξαρτησία, αλλά ανατροπή συσχετισμού δυνάμεων συμφερόντων ελληνικού λαού και Η.Π.Α. υπέρ των πρώτων. Κάτι που ασφαλώς θα σήμαινε ότι σε συγκεκριμένα ζητήματα, ίσως, τα συμφέροντα των δύο να ταυτίζονταν.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω το εξής. Μπορούμε να οδηγηθούμε σε μια τέτοια λύση, σε μια λύση εκ των έσω; Σε μια νέα «Λύση Καραμανλή» και αν ναι ποια είναι αυτή; Ασφαλώς, άλλα τα δεδομένα τα σημερινά και άλλα εκείνης της εποχής. Σήμερα μιλάμε με όρους οικονομικούς, χρέους, ενώ επί χούντας αναφερόμαστε σε όρους στρατιωτικούς. Παρόλα αυτά, αν μπορεί με κάποιο τρόπο να γίνει ένας, περιορισμένος έστω, συμψηφισμός των δύο αυτών περιόδων-στο ζήτημα της εξάρτησης της χώρας από τρίτους και όχι στην εκδήλωση αυτής της εξάρτησης- πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει μια τέτοια λύση; Μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο όνομα; Δεν αναφέρομαι ασφαλώς ούτε σε ιδεολογικό διαχωρισμό-Δεξιά, Αριστερά, Κέντρο κτλ που δεν έχουν σημασία στις μέρες μας πέρα από το προσωπικό- ούτε σε συγκεκριμένο «χώρο». Θα μπορούσε να οδηγηθεί η χώρα, σε αυτήν την έστω λειψή λύση; Λύση που ασφαλώς θα σήμαινε πως και οι Η.Π.Α. και λοιπά συμφέροντα θα είχαν το συμφέρον να στραφούν εκεί. Μια λύση που θα ήταν πιο εφικτή και πιο άμεση, με γνώμονα την απάθεια της κοινωνίας. Μια προς το παρόν συνθηκολόγηση άρα με αυτά τα συμφέροντα. Και αργότερα, μέσα από μια σωστή αλλά αργή εξελικτική διαδικασία, να οδηγηθούμε στην πλήρη ανεξαρτησία, μέχρι να ορθοποδήσουμε οριστικά.
Μιας κοινωνίας, που ήρθε ο καιρός να κάνει και την εθνική της αυτοκριτική. Γιατί, πέρα από την εξάρτηση της χώρας μας από συμφέροντα, την έλλειψη ηγεσίας, της συνεχής προδοσίας του ελληνικού λαού που στήριζε τις ελπίδες του σε μειοδότες και δοσίλογους. Και όχι στον ίδιο του τον εαυτό. Ναι ήρθε η ώρα να ντραπούμε και για τον εαυτό μας. Γιατί η ζωή μας, η ζωή του νεοέλληνα είναι απεχθής, είναι ειδεχθής. Προκαλεί αηδία.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας εκφράσω την ευτυχία μου, που όντας στην ηλικία των 21 αισθάνομαι σύντροφος, συναγωνιστής, μα πάνω από όλα πως έχω κοινά οράματα για την χώρα μας, με το σύμβολο «Μίκη Θεοδωράκη».
Θα ήμουν ευγνώμων αν μπορούσατε να απαντήσετε στο ερώτημά μου-αν υπάρχει βέβαια απάντηση- που θα περιμένω με αγωνία.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Θοδωρής Φουντουκίδης
Απάντηση του Μίκη Θεοδωράκη
Αγαπητέ κ. Φουντουκίδη,
Στο ερώτημά σας αν υπάρχει σήμερα λύση «από τα μέσα» (μέσα από το Σύστημα), δηλαδή μια νέα «λύση Καραμανλή», σας απαντώ πως όχι!Εάν διαβάσετε τις ομιλίες μου, θα δείτε, ότι η σημερινή κατάσταση κατά την άποψή μου αποτελεί την κορύφωση μιας τραγωδίας που βιώνει ο Λαός μας από το 1950 έως σήμερα, με κύριους υπεύθυνους το ΣΥΣΤΗΜΑ και τις τωρινές μορφές της ξένης εξάρτησης: ΔΝΤ, ΤΡΟΪΚΑ, ΜΝΗΜΟΝΙΟ.
Επομένως φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, οπότε το μόνο δίλημμα που μπαίνε μπροστά μας είναι «Ή τώρα ή ποτέ!».«Τώρα» σημαίνει ξερίζωμα οριστικό του Συστήματος και της Ξένης Εξάρτησης. Με μοναδικό όπλο τη δημιουργία ενός Πανεθνικού-Παλλαϊκού Μετώπου που θα επιβάλει μια Επαναστατική Κυβέρνηση, που θα διαγράψει όλες τις δεσμεύσεις του παρελθόντος και θα οικοδομήσει την ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΛΛΑΔΑ.Κι αυτός είναι ο λόγος που δημιουργήθηκαν οι Σπίθες, με στόχο να γίνουν η συγκολλητική δύναμη για τη λαϊκή Ενότητα. Όσο για το Όραμα, το περιεχόμενο και τη μορφή της νέας Κυβερνητικής Εξουσίας, όλα αυτά αποτελούν την ουσία των προτάσεων της Κίνησής μας.
Παραδέχομαι μαζί σας ότι υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες και πρώτα απ' όλα ο αποπροσανατολισμός, η πολυδιάσπαση και το χαμηλό επίπεδο αντίστασης που παρουσιάζει σήμερα ο ελληνικός λαός.
Απέναντι σ' αυτά τα εμπόδια δεν υπάρχει άλλος δρόμος εξόν από αυτόν της διαφώτισης του ελληνικού λαού, με στόχο να κατανοήσει ότι εάν δεν πετύχει να απαλλαγεί ΤΩΡΑ από το καρκίνωμα που τρώει τις σάρκες του από το 1950 έως σήμερα, ΑΥΡΙΟ θα είναι αργά, γιατί οι εχθροί μας έβγαλαν το προσωπείο και μας λένε πια ανοιχτά ότι εκείνο που θέλουν είναι η γενίκευση του «καρκίνου» με την ολοκληρωτική μας υποδούλωση στη θέληση, τα συμφέροντα και τις ορέξεις τους.
Μέσα στον χρόνο που πέρασε από την επιβολή του Μνημονίου, ο Λαός έζησε στο πετσί του την εξοντωτική πολιτική των ξένων. Επάνω σ' αυτή την αρνητική εμπειρία θα πρέπει να στηριχτούμε για να ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ τον λαό μας και να τον στρέψουμε σιγά-σιγά προς την ορθή κατεύθυνση, που αποτελεί συνάμα και την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ.Εμείς σαν Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών έχουμε αφιερώσει για τον σκοπό αυτόν όλες μας τις δυνάμεις. Τώρα βρισκόμαστε στο πρώτο μας στάδιο ανάπτυξης, όμως ήδη η Κίνησή μας με τις παρεμβάσεις της έχει ήδη επηρεάσει την κοινή γνώμη σε μια σειρά κρίσιμα θέματα, όπως λ.χ. το Μνημόνιο και η Δανειοληπτική Συμφωνία, γεγονός που φαίνεται να παραγνωρίζετε στην επιστολή σας...
Και ελπίζουμε ότι θα γινόμαστε κάθε μέρα πιο δυνατοί, ώστε να πετύχουμε στην προσπάθειά μας για την διαφώτιση και την συσπείρωση του λαού.
Εύχομαι η προσπάθειά μας αυτή να πετύχει. Και είμαι βέβαιος ότι μόνο αν πετύχουμε δημιουργώντας το μοναδικό μας όπλο που είναι η Πανεθνική-Παλλαϊκή Ενότητα, θα σωθεί μια για πάντα η Ελλάδα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Φιλικά,
Μίκης Θεοδωράκης
http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=703
Είμαστε ήδη ένα χρόνο υπό την τροικανή κατοχή και Κανένας πλην ελαχίστων δεν φαίνεται να αντιδρά. Ίσως γιατί ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος των κινδύνων, που ολοένα και πολλαπλασιάζονται μέρα με την ημέρα, στην καθημερινότητα, την οικονομική, την περαιτέρω πολιτιστική, ηθική και εκπαιδευτική κατάπτωση, στα εθνικά ζητήματα. Κάποιοι, άλλοι, ίσως οι περισσότεροι, διότι έχουν προσβληθεί από το μικρόβιο της απάθειας και της αναισθησίας, νόσος που επί χρόνια η ελληνική κοινωνία εκπαιδεύεται.
Κανείς μας δεν γνωρίζει πότε θα βγούμε από αυτήν την δοκιμασία. Αν ποτέ βγούμε. Κανείς δεν γνωρίζει αν θα μπορούμε να πούμε πως μπορούμε να ανασάνουμε ξανά ελεύθεροι σε ένα, δύο ή δέκα χρόνια. Εξάλλου, ο ασφυκτικός συνδυασμός των πανίσχυρων αφεντάδων μας, αλλά και η πρωτοφανής απάθειας όλων των στρωμάτων, κοινωνικών, οικονομικών και ιδεολογικών, της πατρίδας μας δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Καθημερινά η χώρα μας φτωχαίνει, φτωχαίνουμε όλοι μαζί. Χάνουμε τα εισοδήματά μας, χάνουμε τα δικαιώματα μας, χάνουμε την ανεξαρτησία και την περιουσία μας, χάνουμε την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μας. Χάνουμε και ανθρώπους, όπως ο Ρασούλης, ο Καμπανέλλης, ο Παπάζογλου, ο Σάντας και μόλις σήμερα το σύμβολο, το εθνικό μας σύμβολο της φιλοτιμίας, της καλοσύνης και του ταλέντου, τον Θανάση Βέγγο.
Κανείς μας δεν γνωρίζει πότε ο Έλληνας θα αφυπνιστεί. Πότε θα αντιδράσει. Πότε θα διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Θα το κάνει, όπως το έκανε πάντα, όταν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και δεν θα έχει κανένα άλλο περιθώριο από το να πολεμήσει και να νικήσει ή να πέσει. Σήμερα, όμως, λείπει η εθνική συνείδηση. Λείπει η εθνική αυτογνωσία. Λείπει η φλόγα και η σπίθα για δράση. Για αντίδραση. Κοντολογίς, λείπουν όλα αυτά που κάνουν έναν λαό υπεύθυνο και ελεύθερο.Μέσα, όμως από αυτήν την επιστολή δεν θα ήθελα να σας κουράσω με λόγια, αλλά θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα. Την περίοδο της Χούντας, με τα δεδομένα ασφαλώς να μην είναι ίδια και να μην μπορούμε να συμψηφίσουμε τα πάντα, στην ουσία ίσχυσε ότι και σήμερα. Υπερίσχυση της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας, ξένης και εγχώριας, επιχείρηση καταλήστευση του δημόσιου πλούτου, τρομοκρατία. Στην χούντα ήταν τα τανκς, σήμερα είναι η ανέχεια. Διαφορετικοί μέθοδοι τρομοκρατίας, ένα, όμως, κοινό αποτέλεσμα. Τον φόβο.
Εκείνη την περίοδο, είχατε θέσει δύο ουσιαστικά διεξόδους από την Χούντα. Η μία ήταν ευθεία σύγκρουση με το καθεστώς, που απαιτεί θυσίες αλλά η νίκη θα έφερνε πλήρη ανεξαρτησία. Η άλλη ήταν λύση εκ των έσω. Λύση μέσα από το σύστημα. Μέσα από πολιτικούς, που είχαν παραγκωνιστεί από τους αμερικανούς και το καθεστώς των συνταγματαρχών, αλλά παρόλα αυτά είχαν την εμπιστοσύνη των Η.Π.Α. Αυτή η λύση ονομαζόταν «Λύση Καραμανλή». Κάτι που δεν θα έφερνε μεν πλήρη ανεξαρτησία, αλλά ανατροπή συσχετισμού δυνάμεων συμφερόντων ελληνικού λαού και Η.Π.Α. υπέρ των πρώτων. Κάτι που ασφαλώς θα σήμαινε ότι σε συγκεκριμένα ζητήματα, ίσως, τα συμφέροντα των δύο να ταυτίζονταν.
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω το εξής. Μπορούμε να οδηγηθούμε σε μια τέτοια λύση, σε μια λύση εκ των έσω; Σε μια νέα «Λύση Καραμανλή» και αν ναι ποια είναι αυτή; Ασφαλώς, άλλα τα δεδομένα τα σημερινά και άλλα εκείνης της εποχής. Σήμερα μιλάμε με όρους οικονομικούς, χρέους, ενώ επί χούντας αναφερόμαστε σε όρους στρατιωτικούς. Παρόλα αυτά, αν μπορεί με κάποιο τρόπο να γίνει ένας, περιορισμένος έστω, συμψηφισμός των δύο αυτών περιόδων-στο ζήτημα της εξάρτησης της χώρας από τρίτους και όχι στην εκδήλωση αυτής της εξάρτησης- πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει μια τέτοια λύση; Μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο όνομα; Δεν αναφέρομαι ασφαλώς ούτε σε ιδεολογικό διαχωρισμό-Δεξιά, Αριστερά, Κέντρο κτλ που δεν έχουν σημασία στις μέρες μας πέρα από το προσωπικό- ούτε σε συγκεκριμένο «χώρο». Θα μπορούσε να οδηγηθεί η χώρα, σε αυτήν την έστω λειψή λύση; Λύση που ασφαλώς θα σήμαινε πως και οι Η.Π.Α. και λοιπά συμφέροντα θα είχαν το συμφέρον να στραφούν εκεί. Μια λύση που θα ήταν πιο εφικτή και πιο άμεση, με γνώμονα την απάθεια της κοινωνίας. Μια προς το παρόν συνθηκολόγηση άρα με αυτά τα συμφέροντα. Και αργότερα, μέσα από μια σωστή αλλά αργή εξελικτική διαδικασία, να οδηγηθούμε στην πλήρη ανεξαρτησία, μέχρι να ορθοποδήσουμε οριστικά.
Μιας κοινωνίας, που ήρθε ο καιρός να κάνει και την εθνική της αυτοκριτική. Γιατί, πέρα από την εξάρτηση της χώρας μας από συμφέροντα, την έλλειψη ηγεσίας, της συνεχής προδοσίας του ελληνικού λαού που στήριζε τις ελπίδες του σε μειοδότες και δοσίλογους. Και όχι στον ίδιο του τον εαυτό. Ναι ήρθε η ώρα να ντραπούμε και για τον εαυτό μας. Γιατί η ζωή μας, η ζωή του νεοέλληνα είναι απεχθής, είναι ειδεχθής. Προκαλεί αηδία.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας εκφράσω την ευτυχία μου, που όντας στην ηλικία των 21 αισθάνομαι σύντροφος, συναγωνιστής, μα πάνω από όλα πως έχω κοινά οράματα για την χώρα μας, με το σύμβολο «Μίκη Θεοδωράκη».
Θα ήμουν ευγνώμων αν μπορούσατε να απαντήσετε στο ερώτημά μου-αν υπάρχει βέβαια απάντηση- που θα περιμένω με αγωνία.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Θοδωρής Φουντουκίδης
Απάντηση του Μίκη Θεοδωράκη
Αγαπητέ κ. Φουντουκίδη,
Στο ερώτημά σας αν υπάρχει σήμερα λύση «από τα μέσα» (μέσα από το Σύστημα), δηλαδή μια νέα «λύση Καραμανλή», σας απαντώ πως όχι!Εάν διαβάσετε τις ομιλίες μου, θα δείτε, ότι η σημερινή κατάσταση κατά την άποψή μου αποτελεί την κορύφωση μιας τραγωδίας που βιώνει ο Λαός μας από το 1950 έως σήμερα, με κύριους υπεύθυνους το ΣΥΣΤΗΜΑ και τις τωρινές μορφές της ξένης εξάρτησης: ΔΝΤ, ΤΡΟΪΚΑ, ΜΝΗΜΟΝΙΟ.
Επομένως φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, οπότε το μόνο δίλημμα που μπαίνε μπροστά μας είναι «Ή τώρα ή ποτέ!».«Τώρα» σημαίνει ξερίζωμα οριστικό του Συστήματος και της Ξένης Εξάρτησης. Με μοναδικό όπλο τη δημιουργία ενός Πανεθνικού-Παλλαϊκού Μετώπου που θα επιβάλει μια Επαναστατική Κυβέρνηση, που θα διαγράψει όλες τις δεσμεύσεις του παρελθόντος και θα οικοδομήσει την ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΛΛΑΔΑ.Κι αυτός είναι ο λόγος που δημιουργήθηκαν οι Σπίθες, με στόχο να γίνουν η συγκολλητική δύναμη για τη λαϊκή Ενότητα. Όσο για το Όραμα, το περιεχόμενο και τη μορφή της νέας Κυβερνητικής Εξουσίας, όλα αυτά αποτελούν την ουσία των προτάσεων της Κίνησής μας.
Παραδέχομαι μαζί σας ότι υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες και πρώτα απ' όλα ο αποπροσανατολισμός, η πολυδιάσπαση και το χαμηλό επίπεδο αντίστασης που παρουσιάζει σήμερα ο ελληνικός λαός.
Απέναντι σ' αυτά τα εμπόδια δεν υπάρχει άλλος δρόμος εξόν από αυτόν της διαφώτισης του ελληνικού λαού, με στόχο να κατανοήσει ότι εάν δεν πετύχει να απαλλαγεί ΤΩΡΑ από το καρκίνωμα που τρώει τις σάρκες του από το 1950 έως σήμερα, ΑΥΡΙΟ θα είναι αργά, γιατί οι εχθροί μας έβγαλαν το προσωπείο και μας λένε πια ανοιχτά ότι εκείνο που θέλουν είναι η γενίκευση του «καρκίνου» με την ολοκληρωτική μας υποδούλωση στη θέληση, τα συμφέροντα και τις ορέξεις τους.
Μέσα στον χρόνο που πέρασε από την επιβολή του Μνημονίου, ο Λαός έζησε στο πετσί του την εξοντωτική πολιτική των ξένων. Επάνω σ' αυτή την αρνητική εμπειρία θα πρέπει να στηριχτούμε για να ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ τον λαό μας και να τον στρέψουμε σιγά-σιγά προς την ορθή κατεύθυνση, που αποτελεί συνάμα και την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ.Εμείς σαν Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών έχουμε αφιερώσει για τον σκοπό αυτόν όλες μας τις δυνάμεις. Τώρα βρισκόμαστε στο πρώτο μας στάδιο ανάπτυξης, όμως ήδη η Κίνησή μας με τις παρεμβάσεις της έχει ήδη επηρεάσει την κοινή γνώμη σε μια σειρά κρίσιμα θέματα, όπως λ.χ. το Μνημόνιο και η Δανειοληπτική Συμφωνία, γεγονός που φαίνεται να παραγνωρίζετε στην επιστολή σας...
Και ελπίζουμε ότι θα γινόμαστε κάθε μέρα πιο δυνατοί, ώστε να πετύχουμε στην προσπάθειά μας για την διαφώτιση και την συσπείρωση του λαού.
Εύχομαι η προσπάθειά μας αυτή να πετύχει. Και είμαι βέβαιος ότι μόνο αν πετύχουμε δημιουργώντας το μοναδικό μας όπλο που είναι η Πανεθνική-Παλλαϊκή Ενότητα, θα σωθεί μια για πάντα η Ελλάδα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Φιλικά,
Μίκης Θεοδωράκης
http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=703
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου