Ηλίας Σταμπολιάδης

Ο στρατηγικός και κοινωνικός σχεδιασμός

 ως προϋπόθεση ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής

Κάθε εποχή χαρακτηρίζεται από τις προτεραιότητες της. Έχει ήδη περάσει  ο καιρός που αποκαλύπταμε τις ενέργειες του εχθρού που μας οδηγούσαν στην καταστροφή, φανερώναμε τον τρόπο δράσης του, διαπιστώναμε την υπάρχουσα διαπλοκή και διαμαρτυρόμασταν για τα δεινά που μας προκαλούσαν. Σήμερα  οι συνθήκες ανατροπής του εχθρού έχουν ωριμάσει πλέον και δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο καταγγέλλοντας τον, η ενοχή του είναι πλέον δεδομένη.  Τώρα ένα πράγμα θα πρέπει να μας απασχολεί και αυτό είναι πώς να συγκεντρώσουμε και να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας για να τον αντιμετωπίσουμε και να τον ανατρέψουμε.

Η ιστορία έχει δείξει πως όταν μία πολιτική ανατροπή δεν έχει σχέδιο για να αντικαταστήσει αυτό που θέλει να ανατρέψει συνήθως την καπηλεύονται σκοτεινές δυνάμεις και τα δεύτερα  γίνονται χειρότερα από τα πρώτα. Σε δύο πράγματα θα πρέπει να στοχεύουμε και να τα επεξεργαζόμαστε παράλληλα διότι απαιτούν διαφορετικό τρόπο δράσης και σχεδιασμού. Θα μπορούσε κανείς να τα ονομάσει στρατηγικό και κοινωνικό σχεδιασμό αντίστοιχα.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός, η επιτυχία του οποίου αποτελεί και την προϋπόθεση για την εφαρμογή του κοινωνικού είναι η στρατηγική σχεδίαση της πολιτικής ανατροπής η οποία πρέπει να γίνει με την προσήκουσα προσοχή και επιλογή των δυνάμεων συνεργασίας και εν πολλοίς  πρέπει να λειτουργήσει με εχεμύθεια.

Ο κοινωνικός σχεδιασμός, που ουσιαστικά θα εκπληρώσει και τον τελικό στόχο, είναι ο σχεδιασμός του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού πλαισίου που είναι απαραίτητο για την ανόρθωση και επιβίωση αυτού του έθνους. Μπορεί να είναι ανοικτός σε όλους και να δημιουργεί  συνθήκες  εξασφάλισης της ελευθερίας του λόγου και κυρίως της σκέψης που σήμερα βομβαρδίζεται από την προπαγάνδα, να ενισχυθεί η αυτοσυνειδησία του έθνους μας  για την ιστορική κα πολιτιστική του ταυτότητα και να καλλιεργηθεί η δημιουργική  δράση που θα του εξασφαλίσει μία βιώσιμη ευημερία και ασφάλεια. Σήμερα έχουν υποβάλλει την νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας χάριν ενός δήθεν ευδαιμονισμού, η απόλαυση του οποίου συνεπάγεται την υποταγή στις κυρίαρχες δυνάμεις της διαπλοκής και της διαφθοράς. Ιστορικά το έθνος μας έχει πέσει θύμα του σχεδίου υποταγής και εξάρτησης μέσω του δανεισμού που πάντα ακολουθείται από  χρεοκοπία όπως με τον Κωλέτη, τον Τρικούπη και σήμερα με τον Παπανδρέου.

Πολύ σύντομα  θα ήθελα να απαριθμήσω μερικά θέματα του προτεινόμενου κοινωνικού σχεδιασμού που θα  πρέπει να τύχουν μελέτης για να ληφθούν αποφάσεις που θα αποτελέσουν τους σηματοδότες της μελλοντικής πορείας.

Το σημαντικότερο θέμα είναι το σύστημα αξιών στο οποίο θα πρέπει να στηρίζεται η κοινωνική δομή. Με την μεταπολίτευση ο αμοραλισμός και ο ατομικισμός έγιναν τα πρότυπα ζωής με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής που είναι απαραίτητη τόσο για την αντιμετώπιση κοινών εχθρών όσο και την ευημερία των πολλών και όχι των ολίγων.

Στον τομέα αυτό η Εκκλησία θα μπορούσε να βοηθήσει και να αναλάβει  σημαντικότερο ρόλο από αυτόν των συσσιτίων που της έχει αναθέσει ο καίσαρας, στον οποίο έχει υποταχθεί. Η διπλή πνευματική και υλική φύση του ανθρώπου δεν της επιτρέπει να αυτοπεριορίζεται στα πνευματικά όταν αφενός η υλική εξαθλίωση του ανθρώπου συνεπάγεται και την πνευματική του υποταγή σε σκοτεινές δυνάμεις υλικής ισχύος και αφετέρου η πλεονεξία του γίνεται αιτία της δυστυχίας των άλλων.

Ένα άλλο θέμα είναι το πολιτικό σύστημα,  ο τρόπος ανάδειξης των αρχόντων, και ο έλεγχος τυχόν  εκτροπής τους από το υπάρχον σύστημα αξιών. Σήμερα το κομματικό κράτος εξυπηρετεί μία πελατειακή σχέση ανάμεσα στους πολίτες και την εξουσία  που λυμαίνεται τον εθνικό πλούτο και τον λαό υπέρ μίας μερίδας ιδιωτών.

Βασικό επίσης θέμα είναι το οικονομικό σύστημα που πρέπει να αντανακλά και την επιλογή μεταξύ ενός ανεξάρτητου έθνους κράτους,  από τη μια και μίας εθνικής συμμετοχής σε έναν  ομοσπονδιακό σχηματισμό, υπεύθυνο για την τύχη όλων τω εθνών που τον απαρτίζουν από την άλλη. Το σημερινό Ευρωπαϊκό μόρφωμα, πού πολύ απέχει του να είναι μία ομοσπονδία εθνοτήτων με κοινή δημοσιονομική πολιτική, αποτελεί απατηλό κακέκτυπο  του οράματος των Ευρωπαϊκών  λαών για πολιτική, πολιτιστική και οικονομική ένωση.

Αυτό που σήμερα βιώνουμε στην ουσία συνιστά ένα μηχανισμό οικονομικού ανταγωνισμού που εξυπηρετεί τα κράτη με υψηλή παραγωγικότητα και συγκέντρωση κεφαλαίων. Υπό αυτές τις συνθήκες η παραμονή μας στην Ευρωζώνη και το ευρώ αντιστρατεύεται τα εθνικά μας συμφέροντα. Υπό αυτές τις συνθήκες η πρόταση πρέπει να είναι υπέρ ενός ανεξάρτητου έθνους κράτους σε μία Ευρωπαϊκή συμμαχία μέχρις ότου η τελευταία αποτελέσει μια πολιτικά ενωμένη ομοσπονδία.

Κύριο μέλημα ενός αυτεξούσιου εθνικού κράτους που στοχεύει στην υπεράσπιση των οικονομικών συμφερόντων των πολιτών του είναι ο έλεγχος του χρήματος που δεν πρέπει να αποτελεί μέσο κερδοσκοπίας αλλά μέσο συναλλαγής. Αυτό προϋποθέτει την κρατικοποίηση των τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος που σήμερα λυμαίνονται οι τοκογλύφοι.

Ιστορικά πλέον, έχει αποδειχθεί ότι το κράτος αποτελεί τον χειρότερο επιχειρηματία διότι οι κυβερνήτες δεν στοχεύουν στην ανταγωνιστικότητα και στην βιωσιμότητα της επιχείρησης αλλά στη χρήση της ως μέσο διαπλοκής. Θα πρέπει να ενθαρρυνθεί η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, να παταχθεί η φοροδιαφυγή και να ελεγχθεί  ο διεθνής αθέμιτος ανταγωνισμός.

Υπό το πρόσχημα μιας δήθεν ελευθερίας προωθούν ένα σύστημα ανεξέλεγκτης διακίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων και εργατικών χειρών. Στόχος τους είναι η  διάλυση των εθνικών κρατών, η αλλοίωση της βιοποικιλότητας και η τελική υποδούλωση των λαών όπου τα οικονομικά προγραμματισμένα άτομα θα έχουν υποκαταστήσει τα ελεύθερα ανθρώπινα πρόσωπα.

Τέλος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί η παιδεία στα πλαίσια των αξιών στις οποίες θα στηρίζεται η πολιτεία  και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις καλλιέργειας στους νέους του ζήλου για δημιουργία και  συμμετοχή τους στα κοινά. Δυστυχώς οι περισσότεροι νέοι μας ρέπουν προς τον ατομικισμό, απέχουν από τα κοινά και διεκδικούν  δικαιώματα έναντι των οποίων δεν έχουν αλλά ούτε και θέλουν να προσφέρουν κάτι. Με αυτόν τον τρόπο όντας αδύναμοι, μόνοι  και ανυπεράσπιστοι θα αποτελέσουν εύκολη λεία στα χέρια των ισχυρών τους οποίους θα κληθούν να υπηρετήσουν.

Αγαπητοί συμπατριώτες,  η κατάσταση στην οποία έχουμε βρεθεί  δεν είναι τυχαία αλλά αποτελεί προϊόν μακροχρόνιου σχεδιασμού  από τη νέα τάξη πραγμάτων που στο παρελθόν είχε έτοιμο τον χαρακτηρισμό της συνωμοσιολογίας για να καθηλώνει τους αντιπάλους της. Σήμερα που πιστεύουν  ότι λίγο απέχουν από του να επικρατήσουν   έχουν  αποθρασυνθεί παντελώς και δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Με πρωτοφανή  μέσα και μεθόδους ετοιμάζουν τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο παραπλανώντας τον κόσμο με επιχειρήματα και εφιάλτες του δευτέρου. 

Πρέπει να αντισταθούμε  ακόμη και αν προσπαθούν να μας πείσουν,  κυρίως να μας φοβερίσουν, ότι είμαστε αδύναμοι για να τους ανατρέψουμε. Ας δουλέψουμε λοιπόν σε ομάδες, ο καθένας με την ειδίκευση και την ιδιοσυγκρασία του για να αναδείξουμε και να υποστηρίξουμε την αξία που συνιστά αλλά και τη δύναμη που ενέχει το ανθρώπινο πρόσωπο.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

15 Ιουνίου 2013