Γιατί ψηφίζουμε άραγε ;
Τρέχουν να μας προκαταβάλουν ότι ψηφίζουμε για τη δραχμή ή το ευρώ, για την αποδοχή ή όχι της «Σωτηρίας» μας. Αυτό δεν είναι παρά ένα ψευτοδίλλημα που είτε δείχνει ιστορική άγνοια, οικονομική ανευθυνότητα και έλλειψη εθνικής συνείδησης είτε αποτελεί προσπάθεια παραπλάνησης του λαού για την υποταγή του σε ξένα συμφέροντα υπό το πρόσχημα ενός ψευδούς Ευρωπαϊκού οράματος.
Τα κυβερνητικά κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ από τη μία, υπεραμύνονται του ευρώ και κατά συνέπεια αποδέχονται το μνημόνιο και τις ακολουθούσες συμβάσεις που οδηγούν στην εξαθλίωση και την υποταγή ,ενώ από την άλλη οι ακολουθούντες δορυφόροι του συστήματος , ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ κλπ. όντας σε πλήρη εννοιολογική σύγχυση αποδέχονται μεν το ευρώ αλλά όχι το μνημόνιο και τις συμβάσεις, ως οι μάγκες που θα επιβάλουν τους δικούς τους όρους στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παραμένοντας όμως σε εξάρτηση από αυτό.
Από τη μεριά της, η ορθόδοξη Αριστερά, ΚΚΕ, καταγγέλλει το μνημόνιο και τις εξ αυτού προκύπτουσες συμβάσεις και φυσικά υποστηρίζει την έξοδο από το ευρώ. Δυστυχώς η Αριστερά δεν μπορεί να αναλάβει το ρόλο του εθνικού ηγέτη για να οδηγήσει τη χώρα στην εθνική ανεξαρτησία και την οικονομική ανάκαμψη. Όσον αφορά την εθνική ανεξαρτησία είναι ανίκανη να το πράξει λόγω της ιδεολογικής της θέσης περί διεθνοποίησης του προλεταριάτου, πράγμα που τη φέρει σε πλήρη συμφωνία με την παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου, που υποτίθεται ότι καταπολεμά. Για την οικονομική ανάκαμψη δεν γίνεται καν λόγος διότι παραμένει στο μοντέλο που εφαρμόστηκε στα καταρρεύσαντα σοσιαλιστικά κράτη και που εν μέρει εφαρμόστηκε στην Ελλάδα από το ψευδώνυμο σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ που οδήγησε τη χώρα στην αποβιομηχανοποίηση και την οικονομική εξαθλίωση. Η αποτυχία του εγχειρήματος οφείλεται στο ότι θεωρεί πως όλοι οι πολίτες είναι εργάτες και μόνο το κόμμα επιχειρεί, ενώ αποδείχθηκε ιστορικά ότι δεν υπάρχει χειρότερος επιχειρηματίας από το κράτος
Όπως αναφέραμε στην αρχή όλοι αυτοί μας θέτουν το ψευτοδίλλημα, της δραχμής ή του ευρώ, το ψευτοδίλλημα του ευρωπαϊσμού ή αντιευρωπαϊσμού που ψευδώς το ταυτίζουν με το δίλλημα της οικονομικής προόδου έναντι τάχα της μιζέριας.
Καταρχήν η υπάρχουσα μορφή της Ευρώπης δεν συνιστά το Όραμα της ομοσπονδίας ισότιμων λαών με κοινούς νόμους, κοινό προϋπολογισμό και δημοσιονομική πολιτική. Αντιθέτως συνιστά μία αρένα οικονομικού ανταγωνισμού, με σκληρό νόμισμα αμετάκλητης ισοτιμίας, που μετέφερε τα ελλείμματα των εμπορικά αρνητικών χωρών ως πλεονάσματα στις εμπορικά θετικές χώρες. Υπάρχει επομένως τεράστια διαφορά μεταξύ της πολιτικά Ενωμένης Ευρώπης και του οικονομικού ανταγωνισμού της ευρωζώνης. Ας το δουν αυτό οι ευρωλάγνοι συμπατριώτες μας.
Το κύριο όμως θέμα που τίθεται σε αυτές τις εκλογές, και που θα έπρεπε να είναι το πρώτο στην επικαιρότητα και τις συζητήσεις των πολιτών, είναι το θέμα της εθνικής ανεξαρτησίας και συνέχειας του Ελληνικού έθνους-κράτους που σήμερα τίθεται σε τεράστιο κίνδυνο. Δυστυχώς σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοκρατία δεν υπάρχει η δυνατότητα διακίνησης όλων των ιδεών ούτε η πολιτική παιδεία του λαού στο να συνοψίζει τις απόψεις σε πολιτικές θέσεις. Αφενός υπάρχει η παραπληροφόρηση των ΜΜΕ και η προπαγάνδα των κυβερνητικών κομμάτων και αφετέρου η αδυναμία συνεννόησης όλων των πατριωτικών δυνάμεων που είναι θύματα του ατομοκεντρισμού των μελών τους και της έλλειψης παιδείας συλλογικής έκφρασης και αυτοσυνειδησίας. Το σύστημα, από μικρά παιδιά στο σχολείο αλλά και μέσα από τα ΜΜΕ, διδάσκει τους πολίτες να είναι τάχα ανεξάρτητοι με αυτοπεποίθηση και δική τους άποψη αδιαφορώντας όμως για την άποψη του συνόλου και τους κανόνες της κοινωνικής ζωής που διέπονται από την πολιτιστική παράδοση. Τελικά καταλήγουν σε έρημους και αδύναμους πολίτες ανίκανους να αντισταθούν στις προκλήσεις των καιρών και τελικά υπομένουν τις συνέπειες αμέτοχοι και καταθλιπτικοί.
Αυτό πληρώνουμε σήμερα και είναι το μόνο θέμα για το οποίο δεν συνειδητοποιούμε ότι καλούμεθα να πάρουμε θέση. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως εκφραστής και υπερασπιστής της πολιτικής δομής του κράτους και η Εκκλησία ως καθοδηγητής και εκφραστής της εθνικής μας κοσμοαντίληψης και παράδοσης οφείλουν να μιλήσουν και να καθοδηγήσουν τον κόσμο που μένει στο σκοτάδι αγανακτισμένος και απογοητευμένος για την απόκρυψη της εθνικής πρότασης που θα μπορούσε να τον ενεργοποιήσει και να τον βγάλει από την εμφανή πλέον συλλογική κατάθλιψη.
Καλούμε όλους τους Έλληνες που αγωνίζονται για την ανάκαμψη της πατρίδας μας να συνεργασθούν είτε σε μία αναλογική εκλογική συνεργασία, είτε συμμετέχοντες ως υποψήφιοι στους τοπικούς συνδυασμούς της είτε υπερψηφίζοντας τους σε όλη τη χώρα.
Ας αγωνισθούμε όλοι για την Ελλάδα που θέλουμε σε μία πραγματική Ευρώπη των λαών και όχι των χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Ελληνίδες και Έλληνες δεν υπάρχει ατομική ευημερία με κοινωνική αναγνώριση μέσα σε έναν υπόδουλο λαό που υποφέρει. Το μέλλον μας είναι κοινό, ας αγωνισθούμε όλοι μαζί με βάση τους κοινωνικούς κανόνες που επιβάλλει ο πολιτισμός μας και όχι το δήθεν ατομικό συμφέρον που στηρίζεται στην μεροληψία έναντι του διπλανού που τις περισσότερες φορές δεν τον γνωρίζουμε αλλά υπάρχει και θέλει και αυτός να ζήσει.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
21/3/2012
