Το Δίλημμα των Εκλογών
Χωρίς εντροπή οι αρχηγοί, των μέχρι τώρα κυβερνητικών κομμάτων, μας υποδεικνύουν έναν μονόδρομο υποτέλειας, υποσχόμενοι ότι τα προγράμματα τους θα μας οδηγήσουν στη σωτηρία, με την εγγύηση μάλιστα των δανειστών μας αφού ουσιαστικά αυτοί θα κυβερνούν τη χώρα.
Επί τριάντα χρόνια ο Ελληνικός λαός τους είχε εμπιστευθεί την διακυβέρνηση της χώρας και τους υποστήριζε. Το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να τον εξαπατήσουν και να οδηγήσουν τη χώρα στην υποτέλεια στερώντας την από την παραγωγική της δυναμική. Τώρα υπόσχονται ότι θα λάβουν μέτρα για την ανάπτυξη της χώρας που θα στηρίζεται στην επιχειρηματικότητα των ξένων επενδυτών, που τους παραχωρούν τις επιχειρήσεις αντί πινακίου φακής και στα μεροκάματα πείνας των εργαζομένων που τους καλούν με τον τρόπο αυτό να συμμετέχουν στην ανταγωνιστικότητα της χώρας.
Υπόσχονται ακόμη ότι θα δημιουργήσουν ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα και το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί δεν το έκαναν τόσα χρόνια που βρίσκονται στην εξουσία και λυμαίνονται τον πλούτο της χώρας ; Αποποιούνται τις ευθύνες τους ως εάν κάποιος άλλος να φταίει για το σημερινό κατάντημα και προσπαθούν πάλι να μας εξαπατήσουν.
Αυτή τη φορά το επιχείρημα τους δεν είναι η ικανότητα τους να επιτύχουν την ανασυγκρότηση της χώρας αλλά ο εκφοβισμός ότι μία χώρα με κατεστραμμένη παραγωγική υποδομή, όπως την κατάντησαν να είναι, δεν έχει άλλη επιλογή από την υποδούλωση στους δανειστές της. Ως εθνικοί μειοδότες υπόσχονται ακόμη ότι η υποτέλεια σε έμπειρους ξένους διαχειριστές των μέσων παραγωγής και του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα μας εξασφαλίσει ένα ελάχιστο μεν αλλά σίγουρο επίπεδο συντήρησης, που ιστορικά οι κύριοι εξασφαλίζουν στους δούλους τους για να συνεχίζουν τη λειτουργία του συστήματος.
Με τις μεθόδους των ΜΜΕ δημιουργούν ένα πνεύμα ηττοπάθειας και ανασφάλειας. Καταδικάζουν κάθε αγωνιστική προσπάθεια για την ανάληψη της ανασυγκρότησης της χώρας από εμάς τους ίδιους, απαλλαγμένους από τις επαχθείς υποχρεώσεις που με καθαρά λογιστικό τρόπο έχουν επιβαρύνει τον Ελληνικό λαό.
Μας απειλούν ότι θα στερηθούμε στα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης εάν αντισταθούμε, λες και η Ελλάδα να μην είχε ποτέ την ικανότητα αυτοσυντήρησης. Μας προτείνουν να υποφέρουμε τώρα ώστε το 2035 να επιστρέψουμε στο επίπεδο του 2009.
Επειδή έχουν καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος της παραγωγικής μας δυνατότητας είναι σίγουρο ότι στην αρχή θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες , κυρίως λόγω της πολεμικής που θα ασκήσουν οι μέχρι τώρα φίλοι μας. Όμως, στην προσπάθεια μας αυτή θα γίνουμε παράδειγμα και θα βρούμε υποστήριξη από τους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς λαούς που υποφέρουν κάτω από στρεβλό κακέκτυπο της Ευρώπης που θέλουν να επιβάλουν, σε αντίθεση με την Ευρώπη των λαών με κοινή δημοσιονομική πολιτική που αρχικά είχε σχεδιαστεί και στην οποία συνηγορούμε.
Αυτό απαιτεί προσπάθεια και συλλογικό αγώνα εκ μέρους όλων μας ενώ αυτοί μας έχουν μάθει να είμαστε ατομικιστές, μονάδες αδύνατες έναντι του συστήματος που θέλουν να επιβάλλουν. Χρειαζόμαστε μία στρατηγική αποτρεπτικής ισχύος έναντι του ενδοτισμού των προηγουμένων κυβερνήσεων και μια διεθνή πολιτική ίσων αποστάσεων από τους ισχυρούς του πλανήτη
Το δίλημμα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε είναι: Υποταγή με αντάλλαγμα την ασφάλεια που ο κύριος παρέχει στο δούλο του ή αγώνα για τη διεκδίκηση της ελευθερίας, τη μόνη δυνατότητα εθνικής επιβίωσης και ευημερίας.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
Υποψήφιος Β Αθηνών
Με τον συνδυασμό Ο Χ Ι
29/4/2012
