Ηλίας Σταμπολιάδης-Τι με Πρόεδρο τι χωρίς Πρόεδρο

Θέατρο του παραλόγου, όπου διαδραματίζεται η τραγωδία της Ελλάδος που αποθνήσκει, έχει καταντήσει το σημερινό κοινοβούλιο. Όλοι προτείνουν λύσεις για να την σώσουν αλλά κανείς δεν ομιλεί για την ασθένεια και την θανατηφόρο θεραπεία στην οποία υποβάλλεται ήδη από ετών.

Δεν είναι η διαφθορά, η αποστασία, η εξαγορά συνειδήσεων, η κοινωνική αδικία, το ξεπούλημα της εθνικής και ιδιωτικής περιουσίας, ο ηθικός αμοραλισμός,  ο εθνομηδενισμός   και η απολεσθείσα εθνική ανεξαρτησία που απασχολούν το κοινοβούλιο αλλά ποιος θα είναι αυτός που θα διαχειριστεί το τέλος.

Ο ένας απορρίπτει τον άλλον ενώ υπάρχουν και τσιρίγματα για δήθεν εθνική συναίνεση χωρίς να υποκρύπτουν τον εκφοβισμό για καταστροφή όταν η ίδια προτεινόμενη συναίνεση οδηγεί στην τέλεια εθνική απώλεια και υποταγή. Η προτεινόμενη συναίνεση επικαλείται την δήθεν Ευρωπαϊκή προοπτική  της χώρας απευθυνόμενη στην  εθνική μειονεξία, την γνωστή ευρολιγούρα, την οποία καλλιεργούν εγώ και χρόνια σε έναν λαό εκμαυλισμένο από τον ατομικισμό, τον αμοραλισμό και τη μεγαλομανία του αρχοντοχωριάτη αλλά και εκφοβισμένο από την ανέχεια, εξαρτημένο από το ρουσφέτι του κομματικού κράτους και υποταγμένου στην πλύση εγκεφάλου του μεγάλου αδελφού των ΜΜΕ και της προπαγάνδας.

Έχουν ανάγει το εθνικό ζήτημα στο πρόβλημα της εκλογής Προέδρου που όπως φαίνεται δεν παίζει ρόλο το πρόσωπο που προτείνεται αλλά οι διαδικασίες που θα δρομολογηθούν από την εκλογή του ή μη. Κύρια ενασχόληση όλων  είναι πλέον ή καταμέτρηση των βουλευτών που θα μπορούσαν να ψηφίσουν ή να δελεαστούν να το κάνουν με ατομικά κριτήρια επιλογής εν αγνοία ή και εναντίον του εθνικού συμφέροντος.

Τι να εκλεγεί και τι να μην εκλεγεί Πρόεδρος, έτσι και αλλιώς άλλοι θα διοικούν  αυτή τη χώρα μέσω των δικών τους αχυρανθρώπων. Για να υπάρχει κοινή συναίνεση θα πρέπει να υπάρχει ένα κοινό όραμα. Πέραν από την πάταξη της διαφθοράς και όλων αυτών των αδυναμιών του λαού μας που αναφέρθηκαν πιο πάνω σημασία έχει η στάση μας προς τους κατακτητές μας, που ακόμη θέλουμε να τους παρουσιάζουμε σαν τον θείο από την Αμερική που θα μας στείλει τον μπουναμά εάν είμαστε καλά και υπάκουα παιδιά.

Ποιος όμως είναι αυτός ο θείος  και γιατί μας στέλνει τον μπουναμά; μήπως θέλει να μας πάρει το σπίτι που μας άφησε ο πατέρας μας; Να πούμε ότι ο θείος από την Αμερική λέγετε Αγορές και δεν είναι μόνο Αμερικάνος από το Wall Street, είναι και Εγγλέζος από το City of London, Γερμανός στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή κάποιος από το ΔΝΤ, που όλοι μαζί διοικούν ένα σύστημα μερικών οικογενειών  που ζουν εις βάρος των λαών της υφηλίου. Τους λαούς αυτούς  μας τους προτείνουν ως οικονομικούς ανταγωνιστές ή και εχθρούς αλλά όταν το καλοσκεφτούμε θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε μαζί τους και να αντισταθούμε ενάντια στις Αγορές που με τόση ευλάβεια επικαλούνται οι αχυράνθρωποι που σήμερα πασχίζουν να βγάλουν Πρόεδρο για να διατηρήσουν την ομαλότητα που οδηγεί με ασφάλεια στην υποτέλεια μας.

Απλά οι Αγορές έχουν κατορθώσει να υποκλέψουν από τα κράτη ή και τις ομοσπονδίες κρατών,  φυσικά και από την Ελλάδα, το δικαίωμα τους να εκδίδουν το χρήμα τους και να καθορίζουν την ανταλλακτική του αξία. Το χρήμα είναι μέσο συναλλαγής και όχι εμπόρευμα προς πώληση και όποιος το αποκτά για να το επαυξήσει είναι φυσικό να αναλαμβάνει τον κίνδυνο (ρίσκο) της επένδυσης του δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας για όλους.

Σήμερα η Ελλάδα, αντί να εκδώσει τα χρήματα που χρειάζονται για τη λειτουργία του κράτους ξοδεύοντας μόνο το χαρτί και το μελάνι για την εκτύπωση τους, ελέγχοντας συγχρόνως την ποσότητα που κυκλοφορεί ώστε να μην δημιουργείται πληθωρισμός, άλλα και να συγκρατεί την συναλλαγματική του αξία για να ρυθμίζει το εξωτερικό εμπόριο, δανείζεται χρήματα από τις Αγορές δίδοντας τους κρατικά ομόλογα με τόκο, που αυτές καθορίζουν και με εγγύηση την κρατική και ιδιωτική περιουσία.

Η ανατροπή αυτού του συστήματος που αναγκάζει τους λαούς σε υποδούλωση εξασφαλίζοντας σε κάθε περίπτωση ασφαλή και επικερδή συναλλαγή για τους δανειστές  αποτελεί τον πρωταρχικό στόχο για μία κοινή εθνική συναίνεση η οποία απέχει παρασάγγας από την συναίνεση ασφαλούς υποταγής που προτείνει η κυβέρνηση προσκαλώντας και τους  ευρωπαϊκής προοπτικής υποψήφιους  αβανταδόρους της υποσχόμενη συμμετοχή στην επιτελούμενη ασέλγεια κατά του έθνους.

Δυστυχώς αυτού του είδους η συναίνεση, για την ανατροπή του οικονομικού βιασμού, δεν τίθεται στο  τραπέζι από κανένα κόμμα της Βουλής παρά από το ΚΚΕ, που εκτός αυτού δεν έχει σχέδιο διαχείρισης  παρά αυτό του αποτυχημένου κομμουνιστικού μοντέλου της υπερεξουσίας του κόμματος, αλλά και του κόμματος της Χρυσής Αυγής, της ίδιας αυταρχικής νοοτροπίας που έχουν φροντίσει μάλιστα να φυλακίσουν και μερικά από τα μέλη της.

Μας απειλούν ότι εάν  τολμήσουμε να διαχειριστούμε το χρήμα μας και μαζί με αυτό το προϊόν του κόπου μας θα μας εκδικηθούν και εμείς θα πρέπει να φοβόμαστε. Εάν όμως δείξουμε  αυτή την εθνική συναίνεση που χρειάζεται, για την ανατροπή του οικονομικού συστήματος των Αγορών, τότε μόνο θα μπορέσουμε να απελευθερωθούμε και συγχρόνως  θα γίνουμε αφορμή να καταρρεύσει όλο αυτό το φαύλο οικοδόμημα. Τότε  θα βρούμε συνεργάτες μας όλους τους υγιείς λαούς της γης. Για τον λόγο αυτό τρέμουν στην ιδέα ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και είναι έτοιμοι να το πατάξουν μόλις εκδηλωθεί.

Όμως, ποία πολιτική δύναμη είναι σε θέση σήμερα να αναλάβει αυτό το όραμα απελευθέρωσης της πατρίδας μας; Αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα. Παραδοσιακά τον ρόλο της διαφύλαξης της εθνικής ελευθερίας είχε το κόμμα της Δεξιάς η οποία πασοκοποιήθηκε για να επιβιώσει απέναντι στην  απάτη του δήθεν λαϊκού Κέντρου με τη Σοσιαλιστή τάχα χροιά του ΠΑΣΟΚ που αποδείχθηκε ο μεγαλύτερος διαφθορέας του σύγχρονου Ελληνισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την μεριά του έχει δηλώσει υποταγή στο σύστημα των Αγορών διεκδικώντας μερικά προνόμια που θα  επιτρέψουν την συνέχιση του συστήματος  με νέα μορφή όπως έκανε και ο Ανδρέας  που εξαπάτησε τον ίδιο λαό.

Τι και αν εκλεγεί Πρόεδρος τι και αν δεν εκλεγεί, τα κόμματα την εξουσία θέλουν είτε αποφασίζουν  μόνα  τους είτε εκτελούν διαταγές άλλων. Έτσι και αλλιώς όραμα  δεν έχουν οπότε μας προτείνουν να  ζήσουμε υπό την ασφάλεια  που ο κύριος εξασφαλίζει στο δούλο του όσο αυτός δεν σηκώνει κεφάλι. Εμείς λοιπόν, ας μην αγωνιούμε για οποιαδήποτε πολιτική αλλαγή εντός του συστήματος, ας πάμε κάτι περισσευούμενο στα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής για να έχουμε και την συνείδηση μας ήσυχη και όλα θα πάνε καλά, έτσι και αλλιώς είμαστε πολύ μικροί για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Και όμως ο Θεός έχει προικίσει κάθε ζωντανό ον, όσο μικρό και εάν είναι, να μπορεί με τη δύναμη του να υπερασπιστεί το εαυτό του και να επιβιώνει έστω και με απώλειες, χωρίς τις οποίες δεν θα επιβίωνε κανένα είδος. Στον ΙΙ Παγκόσμιο Πόλεμο στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας πέντε Γερμανοί στρατιώτες οδήγησαν 5πενήντα Ιταλούς  έξω από την πόλη και τους εκτέλεσαν όλους χωρίς κανένας να τολμήσει να αντισταθεί για να γλυτώσουν μερικοί άλλοι. Εάν δεν υπάρξει πνεύμα αυτοθυσίας δεν θα γλυτώσει κανένας μας τουλάχιστον υπό τον σημερινό μας αυτοπροσδιορισμό. Τα τύμπανα του πολέμου ακούγονται ήδη, ας ετοιμαζόμαστε.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Καθηγητής

22 Δεκεμβρίου 2014