Δαμιανού Βασιλειάδη - Αλήθειες που καίνε και μας καίνε!

Αλήθειες που καίνε και μας καίνε!

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

                                                                             Αθήνα, 28.12.2014

Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά τους πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου

                                                                    Μανώλης Αναγνωστάκης

Εισαγωγικό σημείωμα

Ο Φρειδερίκος Νίτσε είπε κάποτε: «Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, γιατί δεν θέλουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους». Όσοι ευνοήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ και την Νέα Δημοκρατία, ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία. Και αυτοί που ευνοήθηκαν δεν ήταν μόνο της δεξιάς και του κέντρου, αλλά και της αριστεράς. Προπάντων ευνοήθηκε στην πλειονότητά της σκόπιμα η αριστερή διανόηση, που ασκούσε την ιδεολογική ηγεμονία του φαύλου αστικού κράτους, για να ζει και βασιλεύει σε βάρος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων το δικομματικό κοινοβουλευτικό σύστημα, που ρυθμίζει τις τύχες και ουσιαστικά τις ατυχίες της πατρίδας μας.

Και ο Μάνος Χατζηδάκις, ένας πραγματικός επαναστάτης, και όχι σαν μερικούς που βάζουν απλώς την ταμπέλα του επαναστάτη, για να κρύψουν την γύμνια τους, με απίθανη υποκρισία σε μια σάπια κοινωνία που αναδεικνύει φελλούς και τα παράσιτα από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά. Φελλούς και παράσιτα, που υπηρετούν εκών άκων το σύστημα.

Είχε πει λοιπόν το επαναστατικό, που λίγοι τολμούν να το πουν, γιατί τους λείπει το θάρρος και την ειλικρίνεια, που είχε ο ίδιος σε υπερθετικό βαθμό: «επαναστάτης είναι, όποιος δεν συμβιβάζεται». Γι’ αυτό και ο Ανδρέας Παπανδρέου, που άλλα έλεγε και άλλα έπραττε, (αριστερή φρασεολογία και δεξιά πολιτική πρακτική) έγραψε με την ιδιοφυΐα, για να μην πω μεγαλοφυΐα, που τον διέκρινε, για τους συμβιβασμένους και προσεταιρισμένους, αποκαλύπτοντας τον μηχανισμό αυτής της αλλοτρίωσης στον οποίο πρωτοστάτησε και τον οποίο επίσης μας αποκάλυψαν στην πράξη, που και πώς λειτούργησε για την αριστερή διανόηση, ο Γιάννης Μηλιός και ο Δημήτρης Μπελαντής. (Ας ψάξει ο ενδιαφερόμενος να δει τα κείμενα τους που είναι καταπέλτης για την υποτελή αριστερή διανόηση και όχι μόνο)

Ο Μάνος Χατζηδάκις είπε και μιαν άλλη σκληρή αλήθεια, που χαρακτηρίζει την παρακμή και τη σήψη αυτής της κοινωνίας της μεταπολίτευσης, όπως την ανέλυσε με απόλυτη σαφήνεια ο Παναγιώτης Κονδύλης, ένας πραγματικά ανεξάρτητος διανοητής και στοχαστής, σε αντίθεση με τη «διανόηση της παρακμής», από όλες τις πολιτικές παρατάξεις στο άρθρο του με τίτλο: «Παρασιτικός κοινωνικός καταναλωτισμός», η κατάρα της μεταπολίτευσης. Είπε λοιπόν και την αλήθεια: «Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις».

Κατωτέρω παραθέτω ένα κείμενο - αποκάλυψη, που ο συγγραφέας του δεν γνωρίζω για ποιους λόγους το κρατούσε κλειδαμπαρωμένο στο συρτάρι του. Αν και προσωπικά υποθέτω τον λόγο της έως σήμερα σιωπής του. Εκ του ασφαλούς μπορείς να πεις πολλά! Στις κρίσιμες ώρες διακινδυνεύει ίσως, ακόμη και αυτήν την ύπαρξή σου. Μας τα είπε ο εθνικός ποιητής Ανδρέας Κάλβος: «Όσοι το χάλκεον χέρι  βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Η τύχη της χώρας μας είναι στα χέρια μας και από μας εξαρτάται.

Το άρθρο του δημοσιογράφου Περικλή Βασιλόπουλου είναι και αποτελεί ένα ακόμη αποδεικτικό στοιχείο, κοντά στα τόσα που έχω καταθέσει από την παραίτηση μου από το ΠΑΣΟΚ το 1977, και που ανέλυσα σε βιβλία μου και σε «άπειρα» άρθρα μου, προσπαθώντας μάταια να αφυπνίσω από τον λήθαργο την ελληνική κοινωνία, γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα από την πηγή. Η διαφθορά και η σήψη απ’ όλες τις πολιτικές και κοινωνικές παρατάξεις αποδείχτηκε ισχυρότερη της δικής μου παρέμβασης: Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Αυτή ήταν και είναι ακόμη η ελληνική κοινωνία: Έρημος, απ’ όλες τις απόψεις! Το σύστημα της παρακμής δεν επέτρεψε και απέτρεψε να ακουστούν σωτήριες αλήθειες. Και εκείνοι που είχαν χρέος να πουν την αλήθεια, προσαρμόστηκαν εθελουσίως ή ακουσίως στο σύστημα αυτό, που θέλουν υποτίθεται να καταργήσουν. Γι’ αυτό μόνο για το ένα τρίτο της ελληνικής κοινωνίας που λόγω αξιοπρέπειας δεν μπήκε στον βόθρο της μεταπολίτευσης, (στο σύστημα της διαπλοκής και των πελατειακών σχέσεων) μπορεί να βασιστεί κανείς. Σ’ αυτό το ένα τρίτο που ενδιαφέρεται τόσο για τα εθνικά θέματα όσο και για τα κοινωνικά.  Εκεί προσβλέπω την δυνατότητα ρήξης, ανατροπής και αισιόδοξης προοπτικής για την προκοπή του τόπου. Ο Ξενοφών Ζολώτας πράγματι ήταν από τους σπάνιους ανθρώπους με ήθος και ανιδιοτέλεια, αλλά και από τους λίγους οικονομολόγους που διέθετε ο τόπος, που είχε στο μυαλό του μόνο το «δημόσιο συμφέρον και όχι το προσωπικό ή κομματικό, όπως τόσοι άλλοι. Τον χαρακτήριζε αυτό που διακήρυττε ο Αλέξανδρος Δελμούζος, ένας από τους πρωτεργάτες του Εκπαιδευτικού Δημοτικισμού: «Για να κρίνεις πρόσωπα και έργα δεν χρειάζεσαι μόνο μυαλό παρά και χαρακτήρα». Ο Ζολώτας διέθετε και τα δύο προς τιμήν του, που σπάνια διαθέτουν άλλοι, ανάμεσα σ’ αυτούς θεωρώ χρέος μου να μνημονεύσω τον Σάκη Καράγιωργα, ένα πρότυπο ανθρώπου, αγωνιστή και δασκάλου, που του αφιέρωσα το βιβλίο μου Παγκοσμιοποίηση, Νέα Τάξη, Ελληνισμός.

Παραθέτω το ντοκουμέντο που επιβεβαιώνει το εισαγωγικό μου σημείωμα και όλα όσα εδώ και δεκαετίες αναλύω, ως μη συμβιβασμένος και γι’ αυτό μη ακουστός, απαγορευμένος από το σύστημα της πολυποίκιλης, πολυεπίπεδης και «πολύχρωμης» διαπλοκής. Ο Τίτλος δεν με παραξενεύει, γιατί το ήξερα από το 1977 ότι αυτοί οι δύο θα μας χρεοκοπούσαν. Για τον Μητσοτάκη ήταν και είναι γνωστό σε πολλούς, όμως όχι για τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον ηγέτη της «αλλαγής». Ακόμη και σήμερα ομνύουν πάρα πολλοί και προσκυνούν το είδωλό του. Γι’ αυτούς ισχύει αυτό που είπε ο Φρειδερίκος Νίτσε. Γι’ αυτό και το παραθέτω,  για να μην αναφέρω πάλι το απόφθεγμα του Αναγνωστάκη.

Τέλος θα αναφέρω για την ιστορία, αυτό που είχε πει κάποτε ο Alexis de Toquellee:

«Η ιστορία είναι μια πινακοθήκη, όπου υπάρχουν λίγοι αυθεντικοί πίνακες και πολλά αντίγραφα». 

ΑΝΑΦΟΡΑ:   Ξ. ΖΟΛΩΤΑΣ: ''ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΥΟ ΘΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΟΥΝ ΤΗ ΧΏΡΑ''.