Μίκης: Ο «πολιορκητικός κριός»
Απόψεις, Ελλάδα Πολιτική, Ιακωβίδης, ΡοήΤετάρτη, Ιούνιος 08, 2011
- Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Όλοι ξέρουμε τον «πολιορκητικό κριό», το σιδερένιο κεφάλι του κριαριού, στο 10πλάσιο ή 20πλάσιο του φυσικού του μεγέθους, και τη χρησιμότητά του, κατά την πολιορκία των φρουρίων, στην εποχή που δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη τα αεροπλάνα, τα ελικόπτερα, οι «έξυπνες βόμβες» και όλα τα σύγχρονα όπλα. Καρφωμένο στο εμπρός μέρος ενός δεκάμετρου πασάλου που τον κρατούσαν 20 άνδρες από τη μία μεριά και άλλοι τόσοι από την άλλη, έπερναν φόρα και έτρεχαν με όλη τους τη δύναμη επάνω στην πορτάρα του κάστρου, για να τη σπάσουν και να εφορμήσουν μέσα στο φρούριο οι ιππείς και οι πεζοί.
Το κάστρο του ένοχου καθεστώτος συστήματος της τραβεστί* Ολιγαρχίας, άρχισε να πολιορκείται εδώ και λίγους μήνες από γενναίους (αλλά αδύναμους) ιππότες. Άρχισαν να μαζεύονται και να κραδαίνουν τα σπαθιά τους, από μακρυά, (δηλαδή ακίνδυνα) προς τους εντός των τειχών, χορτάτους και ακμαίους ημετέρους και παρατρεχάμενους των μεγάλων δεσποτικών οικογενειών που οργίαζαν (και συνεχίζουν) μέσα στα πολυτελή διαμερίσματα του κάστρου, πνιγμένοι στην αφθονία της κατανάλωσης περιττών εδεσμάτων και άνοστης συνουσίας, έτσι, από συνήθεια, γιατί το επιβάλλει το πρωτόκολο ή η μόδα…
Όμως, εδώ και λίγο καιρό, οι αδύναμοι ιππότες και τα ασκέρια τους, πλήθυναν γύρω από το κάστρο. Κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι. Και, ναι μεν είναι αδύναμοι, αλλά είναι αγανακτισμένοι και αυτό αναπληρώνει στο πολλαπλάσιο τη φυσική δύναμη που τους λείπει. Έχουν γίνει τόσοι που, είναι πλέον βέβαιο πως αν βρουν κι έναν σιδεροκέφαλο πολιορκητικό κριό, το κάστρο θα πέσει. Κι αυτός υπάρχει. Είναι στη διάθεσή τους. Είναι ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο συνθέτης/σύμβολο (παγκόσμιο) των πολιτικών ελευθεριών. Ο μαχητής, ο βασανισμένος, ο απαγορευμένος, ο εθνικός μας αυλητής που κράτησε όρθιο το φρόνημα των σκυφτών δημοκρατών Ελλήνων, στα πέτρινα χρόνια της χυδαίας αστυνομοκρατίας και της ελεεινής δικτατορίας. Και βρίσκεται ανάμεσά τους, εντελώς διαθέσιμος, χωρίς απαιτήσεις και χωρίς συμφεροντολογικούς υπολογισμούς και προαπαιτούμενα. Δεν μένει, λοιπόν, παρά να συνταχθούν οι πολιορκητές στις λαβές του πολιορκητικού κριού και να τον αξιοποιήσουν όπως πρέπει. Να συντονίσουν το βηματισμό μεταξύ τους και να επιτεθούν τρέχοντας συντονισμένα κατ’ επάνω στην πορτάρα του κάστρου της κομματοκρατίας.
Η ώρα είναι πολύ κατάλληλη. Τα ανδρείκελα, οι μαριονέτες, οι παρατρεχάμενοι και όλοι οι σιτιζόμενοι από την ασυδοσία της οικογενειοκρατίας που διαφεντεύει το κάστρο, είναι , ήδη, φοβισμένοι. Κάποιοι είναι χεσμένοι από το φόβο τους και ετοιμάζονται να αυτομολήσουν. Οι μεντεσέδες της πόρτας τρίζουν, αφημένοι κι αυτοί αλάδωτοι, όπως κάθε τι σ’ αυτόν τον γκρίζο πύργο. Δεν θα χρειαστούν και πολλές εφορμήσεις των πολιορκητών, για να πέσει το σαπισμένο κάστρο της αρρωστημένης κομματοκρατίας. Ο πολιορκητικός κριός περιμένει τους ιππότες να τον σηκώσουν στα χέρια τους, να συντονίσουν τον βηματισμό τους, που θα γίνει τροχάδην και να ορμήσουν… Αρκεί οι ιππότες να δούν ότι υπάρχει αυτό που τους λείπει για να καταλάβουν το κάστρο: ο πολιορκητικός κριός.
* τραβεστί: μεταμφιεμένοςΌμως, εδώ και λίγο καιρό, οι αδύναμοι ιππότες και τα ασκέρια τους, πλήθυναν γύρω από το κάστρο. Κάθε μέρα γίνονται και περισσότεροι. Και, ναι μεν είναι αδύναμοι, αλλά είναι αγανακτισμένοι και αυτό αναπληρώνει στο πολλαπλάσιο τη φυσική δύναμη που τους λείπει. Έχουν γίνει τόσοι που, είναι πλέον βέβαιο πως αν βρουν κι έναν σιδεροκέφαλο πολιορκητικό κριό, το κάστρο θα πέσει. Κι αυτός υπάρχει. Είναι στη διάθεσή τους. Είναι ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο συνθέτης/σύμβολο (παγκόσμιο) των πολιτικών ελευθεριών. Ο μαχητής, ο βασανισμένος, ο απαγορευμένος, ο εθνικός μας αυλητής που κράτησε όρθιο το φρόνημα των σκυφτών δημοκρατών Ελλήνων, στα πέτρινα χρόνια της χυδαίας αστυνομοκρατίας και της ελεεινής δικτατορίας. Και βρίσκεται ανάμεσά τους, εντελώς διαθέσιμος, χωρίς απαιτήσεις και χωρίς συμφεροντολογικούς υπολογισμούς και προαπαιτούμενα. Δεν μένει, λοιπόν, παρά να συνταχθούν οι πολιορκητές στις λαβές του πολιορκητικού κριού και να τον αξιοποιήσουν όπως πρέπει. Να συντονίσουν το βηματισμό μεταξύ τους και να επιτεθούν τρέχοντας συντονισμένα κατ’ επάνω στην πορτάρα του κάστρου της κομματοκρατίας.
Η ώρα είναι πολύ κατάλληλη. Τα ανδρείκελα, οι μαριονέτες, οι παρατρεχάμενοι και όλοι οι σιτιζόμενοι από την ασυδοσία της οικογενειοκρατίας που διαφεντεύει το κάστρο, είναι , ήδη, φοβισμένοι. Κάποιοι είναι χεσμένοι από το φόβο τους και ετοιμάζονται να αυτομολήσουν. Οι μεντεσέδες της πόρτας τρίζουν, αφημένοι κι αυτοί αλάδωτοι, όπως κάθε τι σ’ αυτόν τον γκρίζο πύργο. Δεν θα χρειαστούν και πολλές εφορμήσεις των πολιορκητών, για να πέσει το σαπισμένο κάστρο της αρρωστημένης κομματοκρατίας. Ο πολιορκητικός κριός περιμένει τους ιππότες να τον σηκώσουν στα χέρια τους, να συντονίσουν τον βηματισμό τους, που θα γίνει τροχάδην και να ορμήσουν… Αρκεί οι ιππότες να δούν ότι υπάρχει αυτό που τους λείπει για να καταλάβουν το κάστρο: ο πολιορκητικός κριός.
Posted by Κωνσταντίνος on Τετάρτη, Ιούνιος 08, 2011. Filed underΑπόψεις, Ελλάδα Πολιτική, Ιακωβίδης, Ροή . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου